VB40

Stanley Heinze
Op mijn negentiende ging ik met mijn tekenmap onder mijn
arm op zoek naar agentschappen voor illustratoren. Ik kwam
net terug van een emigratie met mijn ouders uit Suriname,
had daar inmiddels in praktijk veel ervaringen opgedaan, en ik werkte
daar vanaf mijn 16e als rechtbanktekenaar, cartoonist, striptekenaar
en reclameschilder. Maar toen ik terugkwam had ik geen zin meer in
opleidingen en dus kwam ik terecht bij Eddie en Ruth Archer van het
agentschap voor illustratoren Archer & Partners. Mijn eerste officiële
opdracht was dan ook gelijk een
klapper, ik moest acht fictieve
karikaturen maken van directeuren
die bij schoonmaakbedrijf Gom
in dienst waren gekomen. Het
bedrag wat ik er voor kreeg was
toen 3000 gulden, ik gaf dan ook
gelijk met mijn rare naïeve kop een
groot feest voor al mijn vrienden
en had de grootste lol. Zo ook de
belastingdienst die een schatting
maakte van mijn verdiensten over
dat jaar. Met het terugbetalen
voelde ik me zó gepakt dat ik
abrupt besloot om met mijn grote
ontwikkelde lichaam (ik deed toen
veel aan gewichtheffen en boksen)
voortaan als portier te werken voor Stanley in 1980
nachtclubs. Ondertussen had ik via Archer & Partners kennis gemaakt
met het redactieteam van De Vrije Balloen. Tussendoor werkte ik met
veel plezier aan hun strips en af en toe aan illustraties maar uiteindelijk
begonnen de slapeloze nachten als portier roofbouw te plegen op mijn
lichaam. Op een gegeven moment was ik toe aan de laatste afbetaling
van de schatting van de belasting. Het was 1983 en ik liep op een
mooie zonnige dag met het bedrag in mijn handen richting postkantoor
op de Rozengracht, toen in de etalage van tekenwinkel Van der Linde
mijn oog een reflectie opving van een fel door de zon beschenen uitgeklapt
schilders-ezeltje met een aangebouwd stoeltje en het geheel was
bovendien op een vernuftige manier weer inklapbaar als een koffertje.
Ik was gefascineerd door deze uitvinding en deze gaf de doorslag voor
een spontaan idee; ik besloot mijn laatste centen voor de afbetaling van
die belastingsom te gebruiken voor het materiaal dat ik nodig had om
als karikaturist te tekenen op de toen komende Koninginnedag, het
bedrag dat ik had was 300 gulden.. Ik kocht het koffertje voor 250 gulden
plus een dikke witte plaat karton waar ik in blokletters het woord
KARIKATUREN op schreef en bekende filmsterren in karikatuur
op tekende, twee dozen fineliner stiften van het merk Edding met de
serienummers 1200 en 1300 en verder nog een pak papier met A3
vellen en elastiekjes.
Na een gigantische ruzie met mijn toenmalige vrouw (Of ik wel goed
bij m’n hoofd was om dat laatste geld te investeren in zo’n krankzinnig
idee dat toch nooit zou lopen!!) ging ik in de volle overtuiging van het
succes op die mooie Koninginnedag aan de slag met iets waar ik vanaf
die dag, de rest van mijn leven profijt
van zou gaan hebben. Op die dag
verdiende ik in totaal 1.000 gulden
en kon ik de Heren van de Blauwe
Enveloppen (volgens mij hadden de
enveloppen toen zelfs een afgrijselijk
angstaanjagende donkergroene
kleur) met gemak terugbetalen,
verdiende ik m’n investering terug
en hield nog wat over! Tot mijn verbazing
kreeg ik zelfs op die dag twee
aanvragen om te komen tekenen
op een bedrijfsfeest en reageerde
iemand van een partybureau op
mijn tekenkunsten. Dus besloot ik
een paar dagen na dit succes om me
landelijk in te schrijven als professioneel
karikaturist op de toenmalige
©hvh
afdelingen ‘Artiesten en Musici’ van alle Arbeidsbureaus van Nederland
en trad sindsdien ook op voor o.a. braderieën, bedrijfs- en familiefeesten
en alle grote landelijke evenementenbureaus. Op een gegeven
moment had ik in 1993 vanwege het soms in dit land koude klimaat
een ondernemingsplan opgesteld voor winkelcentrum Magna Plaza
waarvoor ik tot op de dag van vandaag werk als ‘Huis-Karikaturist’. Met
de sponsoring van de stiften van de firma Edding sinds 1993 en sinds
2003 voor sponsoring van het papier van drukkerij Palteam.
Tot op de dag van vandaag teken ik nog steeds met veel plezier illustraties,
cartoons en strips maar het leukste blijft toch het tekenen van
karikaturen dus nog steeds bedank ik tot aan de de dag van vandaag iedere
dag het Universum dat deze de zon liet reflecteren op dat mobiele
tekentafeltje-met een stoel- koffertje.
30