Helperbel 4-2019_LR

Activiteiten in de wijk
Ik werd bijna elke dag verhoord. De Stasi
wilde alles van me weten. Over mij, over de
mensen in mijn leven. Ze wilden bijvoorbeeld
weten of ik voorbereidingen had
getroffen om het land te verlaten, of ik daarvoor
contact had opgenomen met een
organisatie en of ik anderen over mijn
plannen had verteld. Ze probeerden ook te
achterhalen wat mijn familie en vrienden
van de Staat vonden, of ze bijvoorbeeld
dachten: scheiß DDR. Als ik iets zou hebben
losgelaten, dan zouden ze hen ook hebben
geobserveerd.
Gevangenen die informatie loslieten,
werden vaak beloond met boeken of
kranten. Ik was niet coöperatief, dus ik kreeg
niks. Elke dag was hetzelfde: de zon kwam
op, het werd licht; de zon ging onder, het
werd donker. In het begin deed ik veel aan
yoga en op een bepaald moment zei mijn
ondervrager tegen me: ‘Wat doet u daar
toch in uw cel? U staat altijd op uw hoofd.’
Ik zei: ‘Ik doe yoga.’ Dat is de enige keer dat ik mijn mond voorbij heb gepraat. Ik kon me wel
voor m’n kop slaan, want ik wist donders goed dat yoga verboden was in de DDR. De
volgende dag lagen al mijn yogaboeken bij mijn ondervrager op het bureau. Ze waren bij
me thuis geweest en hadden alles in beslag genomen. ‘Weet u wel hoe moeilijk het was om
aan die boeken te komen?’ zei ik. Met de yoga was het toen ook gedaan.“
Benieuwd naar het hele verhaal van Edda en naar de andere verhalen? Statiegeld voor mijn
moeder is voor € 19,95 te bestellen bij Uitgeverij Aspekt (uitgeverijaspekt.nl) en bekende
verkooppunten zoals bruna.nl en bol.com. Ook te verkrijgen bij boekhandel Van der Velde.
Helperbel nr. 4, december 2019 15