1984-08_compressed

More documents

Recommendations

Info

mij bekende planten, het veldnummer L 571 met Parodia variicolor var. robustipina te identificeren. Het gaat hier duidelijk om een krachtige maar gelijkmatig helder bruin bedoornde Parodia aureicentra var. aureicentra. Parodia muhrii Brandt Onder het nummer B 190 werd in 1973 door Mevr. Muhr een Parodia aureicenfra-variëteit ingevoerd, die de Parodiavrienden hier ter plaatse onbekend was. Deze planten vielen op door hun slanke vorm en door de roodbruine, deels ook violette, bedoorning. Een standplaatsopgave kon niet verkregen worden, aangezien Mevr. Muhr meestal ook niet weet waar haar planten verzameld worden. Brandt ontving van de firma SPI echter een plant ter determinering. Hij erkende weliswaar de enge verwantschap met Parodia aureicentra, maar fabriceerde desondanks en gebaseerd op de door hem, ten onrechte, veronderstelde standplaats Payogasta (grenzend aan Parodia variicolor??) de provisorische naam Parodia payogastana nom. nud. Onder deze naam werden door de firma SPI en door de firma Köhres behalve planten ook zaden in omloop gebracht. In latere jaren (1 974 en 1976) kwamen er weer via Mevr. Muhr importen op de markt. In "Kakteen- und Orchideen Ründschau” 1978, deel 1, blz 15-1 7 volgt dan de nieuwbeschrijving door Brandt. Daarbij zag Brandt echter een paar punten over het hoofd, die tot fouten leidden. 1) In de verkeerde veronderstelling dat de planten door Mevr. Muhr zelf verzameld werden noemde hij deze plant "Parodia m u h rii" terwijl in dit geval "Parodia muhriana" juister zou zijn geweest. *) 2) Naast de "ree-bruine” kleur der dorens en de zuilvormige groei (op de standplaats hangen deze planten letterlijk aan de rotswanden!) noemt Brandt als onderscheid met Parodia aureicentra de holle vruchten. Maar dit is juist het kenmerk dat de enge verwantschap dokumenteert van Parodia aureicentra en haar variëteiten met Parodia muhrii. 3) Zonder het Muhr-nummer B 190 te noemen blijft Brandt, ook in zijn diagnose, bij de door hem, abusievelijk, veronderstelde standplaats, namelijk: ''Argentinië, Prov. Salta, de bergen in de omgeving van Payogasta''. Deze planten komen daar echter niet eens voor. Onder het verzamelnummer P 155 vond het echtpaar Piltz in 1978 ten zuiden van Molinos bepaalde populaties Parodia's die hangend aan de rotswanden groeiden. Zij konden moeiteloos en met absolute zekerheid als Parodia muhrii gedetermineerd worden. De verdienste van de eerste ontdekking van deze planten komt echter toe aan W. Rausch. Samen met zijn vriend Ing. Markus vond hij deze planten op zijn tweede verzamelreis in de jaren 1964/1 965. Deze planten werden door Rausch met het veldnummer R 164 en onder de naam Parodia aureicentra var. rubrispina gekatalogiseerd, wat de daadwerkelijke verwantschap bewijst. Rausch, die de beste standplaatskenner is in dit deel van Zuid-Amerika, deelde mij schriftelijk mee dat er ter plaatse meerdere populaties voorkomen die zich, van Molinos uit, tot 15 km verder naar het zuiden, richting Angostaco, uitstrekken. Dit is dan meteen de meest zuidelijk gelegen vindplaats van een Parodia uit het ondergeslacht Protoparodia Buxbaum. Merkwaardig genoeg varieert deze soort duidelijk in bloemkleur. Waar de planten van de noordelijke populatie duidelijk rood bloeien hebben die van de zuidelijkste een zuiver gele bloeiwijze. Variabele bloemkleuren zijn echter bij andere Parodia-soorten ook bekend en afsplitsingen van soorten die alleen gebaseerd zijn op dit fenomeen zijn dan ook nooit te rechtvaardigen. *) in de opvatting volgens Brandt had het P. muhriae moeten zijn. (Red.) 190
Op de standplaatsen groeien Parodia aureicentra-"reuzen" dikwijls samen met kleinzadige "dwergen" uit het ondergeslacht Parodia Buxbaum. Zo kan men ter plaatse de volgende kombinaties tegenkomen: Parodia variicolor met Parodia lohaniana Weskamp; Parodia aureicentra var. omniaurea met Parodia heteracantha Ritter nom. nud.; Parodia aureicentra var. albifusca met een vorm van Parodia kilianana en Parodia muhrii met een wit bedoornde soort R 755, respektievelijk P 156, een soort die tot nu toe nog niet beschreven werd. Door de geringe verwantschapsgraad echter is hier geen hybridisering te vrezen, zelfs wanneer de bloeitijden elkaar gedeeltelijk mochten overlappen. De soorten en variëteiten van de Parodia aureicentra-vovmengroep zijn op hun standplaatsen nog overvloedig, dikwijls massaal voorhanden. Wegens hun bonte en wilde bedoorning worden ze echter in toenemende mate afgehakt en uitgevoerd. De op dit ogenblik nog onuitputtelijk lijkende gebieden worden daardoor bedreigd en het valt te vrezen dat zij binnen afzienbare tijd geheel kaal geplunderd zullen zijn. Dit is dubbel erg, temeer daar de importplanten, en dan vooral de oudere planten, wegens het ontbreken van de hoofdwortels zeer lastig in kuituur te krijgen zijn. Ze bewortelen steeds onvoldoende en de krachtige, bonte bedoorning wordt merkbaar zwakker. Daarom is het zeker aan te raden om over schakelen naar zaailingen, die helaas maar al te zelden worden aangeboden. Alleen in de eerste 2-3 jaar na de uitzaai zijn de plantjes enigszins lastig in kuituur. In een mineraal substraat echter en met een stikstofarme voeding groeien hard gekweekte planten probleemloos. Met enig geduld en op een heldere standplaats gezet zullen ze echter snel uitgroeien tot pronkstukken die weldra tot de bijzondere lievelingen in de verzameling zullen behoren. Literatuur: Backeberg C. (1942): Stachlige Wildnis: 255 Neumann Verlag Radebeul & Berlin Backeberg C. (1966): Das Kakteenlexikon: 3 3 9 Gustav Fischer Verlag Stuttgart Ritter F. (1980): Kakteen in Südamerika: 4 2 2 Selbstverlag Spangenberg Alle foto's: Piltz An der Krahenheide 11, D-1000 Berlin 27, BRD Vertaald met toestemming van de schrijver door W. Verheulpen, Irisstr. 3, 1640 St Genesius Rode, België B raziliaan se M e lo ca ctu sse n met een H U -num m er (V) GEERT EERKENS HU 258 Een enigszins cylindervormig groeiende plant met korte bruinachtige bedoorning, die niet beschreven is. Zij is beslist niet identiek met HU 258A zoals wel eens gedacht wordt. De groeiplaats is ten westen van Jacobina, vandaar de provisorische naam M. jacobinensis. HU 258A Melocactus acispinosus Buin. & Bred. beschreven in Krainz, Die Kakteen, aflevering 1. VII. 1975. Een kleinblijvende plant met naaldvormige, bijna zwarte bedoorning. Typisch is ook de buikvormige verdikking van de bloem rond de nektarkamer. 191
Page 1 and 2: succulenta M A A N D B LA D VAN DE
Page 3 and 4: weer snel verdampt, kunnen de plant
Page 5 and 6: Lithops-zaad is zeer kiemkrachtig e
Page 7 and 8: Beschrijving Plant: zuilvormig, spr
Page 9 and 10: 5X Verklaringen bij de tekeningen:
Page 11 and 12: Pseudocephalia van cultuurexemplare
Page 13 and 14: A fw ijkende bloei bij M am m illar
Page 15 and 16: eed of smal zijn. Bij een smalle st
Page 17: De afwijkingen van de variëteit au
Page 21 and 22: Vindplaats bij Jacobina tussen rots
Page 23 and 24: T IJ D S C H R IF T E N Internoto 4

1984-08_compressed

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?