Raak mei 2021

Kwb-nieuws
Kwb’er zorgt mee voor prikken in vaccinatiecentrum Mol
“De dankbaarheid van de mensen is groot”
Tienduizenden vrijwilligers steken de handen uit de mouwen in de Vlaamse vaccinatiecentra. Een van hen
is Stefaan De Wit, gepensioneerd verpleegkundige en bestuurslid van kwb Mol-centrum.
Raak: Dag Stefaan, kan je jezelf even
voorstellen?
Stefaan: “Ik ben 64, en inmiddels anderhalf
jaar op prepensioen na een job als
bedrijfsverpleegkundige in het Studiecentrum
voor Kernenergie. Ik heb dus
ervaring met vaccinaties, en af toe wat
vrije tijd - zeker tijdens corona - om
mijn medemensen te helpen. Toen de
gemeente vrijwilligers zocht voor het
vaccinatiecentrum heb ik me dan ook
kandidaat gesteld.”
Raak: Wat is je taak in het vaccinatiecentrum?
Stefaan: “In Mol zijn er zijn vier 'vaccinatiegangen',
waar elk drie verpleegkundigen
in staan. Daar ben ik er één van. Ik ga met
mijn spuitjes van box naar box. Tot nu toe
ben ik wel nog maar enkele keren
geweest, want het Molse vaccinatiecentrum
kan op bijna duizend helpers
rekenen.”
Raak: Wat zijn de reacties van de gelukkigen?
Stefaan: “99,9% van de mensen die zich
aanbieden zijn heel gelukkig dat ze het
vaccin krijgen. Er is tot nu toe maar 1
persoon geweest op die zich luidop
afvroeg waarom hij het nog moest komen
halen. De dankbaarheid en vriendelijkheid
van de mensen is groot, en dat geeft een
goed gevoel. Daar doe je het ook voor.”
Raak: En hoe is de sfeer onder de vrijwilligers?
Stefaan: “Zeer gemoedelijk. Er heerst geen
werksfeer. Iedereen komt goedgezind
binnen en doet zijn werk graag.”
Raak: Waarom vond je het belangrijk te
helpen?
Stefaan: “Om de maatschappij verder te
helpen, en ervoor te zorgen dat iedereen
zo snel mogelijk gevaccineerd is. Als kwb
zitten we toch - net als alle verenigingen,
de cultuur … - in een zwart gat. Contact
met mensen in je vereniging kan je nu
moeilijk vinden. Onder de mensen komen
is ook een van de belangrijke redenen
waarom ik wou meehelpen.”
Raak: Is het raar om na anderhalf jaar
ineens terug verpleegkundige te zijn?
Stefaan: “Helemaal niet. In mijn job organiseerde
ik ook altijd de griepvaccinaties,
voor ongeveer 1.600 mensen. En als ik de
mensen mag geloven doe ik het goed. Ze
zeggen regelmatig “ik heb niks gevoeld”,
terwijl het er nochtans wel in zit. (lacht)
Waar ik het wel eens moeilijk mee heb,
zijn de beelden van overvolle treinen,
pleinen … Dan denk ik: waarom kunnen we
niet samen allemaal ervoor gaan? Pas op:
de grote meerderheid zal wel zeker zijn
best doen.”
Raak: Hoe heb je buiten je vrijwilligerswerk
in het vaccinatiecentrum het afgelopen
jaar beleefd?
Stefaan: “Het online vergaderen vind ik
moeilijk, en het ontbreken van menselijke
contacten. Ik vind het ook soms moeilijk
om tegen mijn kleinkinderen te zeggen dat
iets niet kan of gaat. Maar we moeten
erdoor. Er zal wel licht op het einde van de
tunnel zijn. Met de vaccins zullen we
hopelijk een nieuw begin hebben, en
kunnen verenigingen als kwb weer ontmoeting
en activiteiten organiseren.”
14