Zilver Magazine - Herfst 2021

Voorwoord
Herinneringen
‘VAN WELKE LUTTIKHOES BIN IE DER EEN?’, WERD MIJ VROEGER VAAK GEVRAAGD.
ER ZIJN TENSLOTTE VEEL LUTTIKHUIZEN IN EN RONDOM OOTMARSUM, DE PLAATS
WAAR IK GEBOREN BEN. IK BEN ER EEN VAN JAN LUTTIKHUIS, SCHOOLMEESTER AAN
DE PASTOOR SCHEEPERSSCHOOL.
Mijn vader groeide op aan het Marktplein, in
café Luttikhuis, het café dat zijn grootouders
in 1894 als herberg begonnen. De herberg,
met aparte feestzaal, had, gelegen naast
het huis van de dokter en de notaris, een
prominente plek in het stadscentrum. Mijn
vaders oma werd in 1904 jong weduwe en
zette de zaak in haar eentje voort, met vier
kleine kinderen. Marktkooplui, mannen uit
de stad en handelsreizigers kwamen graag
in het café. Er was een biljart, er stond een
piano. Het was de plek om een bruiloft te
vieren. Ze was een kordate dame, streng als
ze dat nodig vond. Had iemand een glaasje
teveel op, dan wees ze hem resoluut de deur.
Als echte katholiek stuurde ze de mannen
en jongens die in het café zaten te kaarten
als het lof begon naar de kerk. ‘As’t ofloop’n is,
mag ie wa wear komm’n.’
Na hun trouwen in 1933 namen mijn opa
en oma het café over. Mijn oma, dagelijks in
de keuken, draaide haar hand niet om voor
grote feesten. De fijne kneepjes van het koken
had ze van haar moeder, kokkin op kasteel
Het Nijenhuis in Heino, geleerd.
De acht kinderen van mijn opa en oma werden,
boven het café, deels opgevoed door
steun en toeverlaat van de familie, tante Fien,
zoals iedereen in het gezin haar noemde.
Aan gespoord door mijn opa leerde mijn vader
zichzelf al jong goed biljarten. Zo bleven
mannen die met mijn vader partijen speelden,
langer in het café. De piano was er nog
steeds. Mijn opa speelde er veel op, Duitse
operettemelodieën. Mijn moeder schreef
in mijn foto-album dat mijn vader mij als
klein meisje op zondag meenam en dat ik
achter de toog bij mijn opa op schoot zittend,
met mijn wijsvingertje suiker van een
schoteltje mocht snoepen. Een glimlach als
ik het voor me zie.
Verhalen over vervlogen tijden houden herinneringen
levend, verhalen geven kleur
en duiding. In deze herfst-editie van Zilver
Magazine vertellen we veel verhalen. Over
hoe iets was, hoe iets begon, over waarom iets
gebeurde of waarom juist niet. Wij wensen u
veel leesplezier. En blijf vooral ook uw eigen
verhalen vertellen!
.3
ZILVER HERFST 2021