Z&R Jaarboek

voorwoord
MEER DAN DE HELFT
JUBILEUMBOEK
Dat ik een hockeyer ben, heb ik vast wel eens verteld. Tegenwoordig bij een fusieclub, maar voorheen bij VHC,
de Venlosche Hockey Club, voor iedereen in de hockeywereld ‘Venlo’. De laatste jaren was Venlo een gemiddeld
cluppie, maar ooit was het – althans bij de mannen – een topclub die de landstitels aaneenreeg.
De topjaren van Venlo liggen ver achter ons. De laatste landstitel dateert alweer uit 1967. Eigenlijk een foutje.
De club bestond in 1968 40 jaar en wilde dat jubileum graag opluisteren met een kampioenschap. Het liep dus anders,
maar over een landstitel ga je natuurlijk niet klagen.
Zelf werd ik in 1973 lid van Venlo. Wat ik me pas sinds een paar jaar realiseer – waarschijnlijk omdat ik een
dagje ouder wordt – is dat toen ik hockeyer werd bij Venlo die laatste landstitel nog maar zes jaar geleden was.
Heel kort eigenlijk.
Iets soortgelijks overkomt me nu met het jubileum van Z&R. Voor mijn gevoel heeft ons mooie blad een enorm lange
geschiedenis en ergens richting einde kwam ik erbij. Maar als ik er even over nadenk, realiseer ik me dat het toch
anders ligt. Ik ben in het najaar van 2008 bij Z&R begonnen als opvolger van Don van Gool en heb dus meer dan de
helft van de 25 jaar Z&R meegemaakt.
Het voelt niet zo. Misschien ben ik, ondanks die vele jaren in de branche, toch nog steeds in de eerste plaats
tekstschrijver. Een ambachtsman met pen en computer. Door het vele maatwerk heeft de zonweringbranche ook nog
steeds iets ambachtelijks, iets wat me heel erg aanspreekt.
Namens Z&R was ik een keer bij een bijeenkomst van Romazo bij de metaalunie in Nieuwegein over… ik weet het
niet meer. Tussen de aanwezigen stonden ook een vader en zoon. In hun werkkleding. Ze kwamen zo van de ladder
af. Mogelijk hadden ze onderweg naar Nieuwegein nog even een knikarmscherm of een paar rolluiken opgehangen.
Dat vind ik leuk aan de branche. Er zijn grote bedrijven, maar ook nog steeds papa-mama- of papa-zoon-bedrijven.
Iemand als Toon van Osta van ROMA Benelux heeft het allebei. Hij leidt inmiddels een groot bedrijf, maar praat
nog met de passie en het oog voor detail van de ambachtsman op de ladder. De combinatie van groot en klein
geeft de branche iets vriendelijks. Al zal het voor de ‘kleintjes’ steeds lastiger worden om alle ontwikkelingen te
blijven volgen. (Het vakblad helpt daarbij.) Wat ik in ieder geval hoop, is dat klein en groot nog lang in vreedzame
co-existentie naast elkaar blijven bestaan.
Mijn tijd zal het wel duren. Een volgend jubileum ga ik niet meer meemaken. Ik groet u alvast en wens u op weg
naar de volgende mijlpaal van Z&R allemaal het allerbeste toe!
Thijs Pubben
zenronline.eu | 5