VEERTIG winter editie 2023

Sufi Trail 2021: Een terugblik
Een veelheid van indrukken en ervariningen
“Een van die tradities is de gastvrijheid
op het Turkse platteland.”
Ik zit in een gerenommeerd café, gelegen
in Üsküdar in het Aziatische gedeelte
van Istanbul. De eigenaar zegt me, na
aandachtig naar mijn verhaal geluisterd te
hebben: “Mensen van buitenaf leren ons
onze tradities kennen.“ Deze uitspraak blijft
me bij, evenals de vraag: wat betekent van
buitenaf en wat zijn tradities?
Ik sta aan het begin van de tocht die mij
via onbekende wegen en vele tombes van
grote mannen uit het verleden naar het
graf van Mevlana in Konya zal leiden. Wat
die tradities precies zijn, daarvan zal ik de
komende zes weken wel een beeld krijgen.
Hoop ik.
Ik loop de weg als een pelgrim met
een brede culturele, sociale en religieuze
belangstelling. Een pelgrim bovendien op
weg naar Jeruzalem en geworteld in de
westerse katholieke traditie. In tegenstelling
tot velen van mijn generatiegenoten heb
ik dit erfgoed niet bij het schroot van de
geschiedenis gezet. Ik heb wel geleerd
dat een gelovig mens slechts vragend en
aarzelend zijn spiritueel pad kan gaan.
Daarbij is een openheid en nieuwsgierigheid
naar andere tradities vanzelfsprekend.
En hoe ontdek jij die tradities? Al lopend
en ontvangend. Een aangename vaststelling
is dat ik een groot enthousiasme heb
ontdekt langs de weg. Hoe blij was ik met
de eerste ontmoeting met Ahmet en in
zijn kielzog volgden talrijke anderen wiens
namen ik niet ga opsommen om niemand te
vergeten. Voor deze helpers, ambassadeurs
van de weg. Teşekkürler.
Een van die tradities is de gastvrijheid op
het Turkse platteland. Een jonge hodja zei
mij eens: “Islam, dat is gastvrijheid.“ Geen
theehuis kon ik voorbij lopen zonder het
nuttigen van aangeboden theetjes. Het
spontane aanbod, ook in coronatijd, om
in iemands huis te overnachten, doet de
ziel deugd. Niet voor niets luidt een Turks
spreekwoord: “de gast zit als hoogste
in mijn hoofd.” En dan is er nog de Köy
odasi, de dorpskamers, waar een reiziger
terecht kan. Het systeem staat onder
druk, maar kan geactiveerd worden zodat
overnachten op de Sufi Trail vergemakkelijkt
wordt. Ik heb mijn matje in verschillende
dorpshuizen en gemeentehuizen mogen
uitrollen. Ik werd ook ontvangen door de
burgemeesters achter hun imposante
bureaus. Google translate hielp de
taalbarrière te overbruggen.
Ik ontmoet Hüseyin, een Turkse
wandelaar, die meestal kamperend, de
Sufi Trail loopt. Hij omschrijft zichzelf als
een natuurmens die van mensen houdt.
Ik trek enkele dagen met hem op. Het zijn
aangename dagen. Ik hoop dat vele van zijn
landgenoten zijn voorbeeld zullen volgen.
De Sufi Trail is een ontmoeting met
het rijke Anatolië. Het is een sprekend
landschap waarin de tijd wegvalt; zo heb
ik het dikwijls ervaren. Er is niet enkel het
verleden, maar ook het heden. Ik heb een
diep respect gekregen voor de boeren
en herders die in deze eindeloze heuvels
en vlaktes proberen te overleven. Dat
is niet altijd gemakkelijk. Velen trokken
weg om te gaan werken in onze landen.
Sufi Trail magazine
13