Constantijn Huygens - Textualscholarship.nl

Leerde wel den blaeskaek af,
Maer de betgesleepe spraeken
Niet en wilde roestigh maeken
11 5Door dat rompeligh gemor:
En haer' gladde keelen, schor.
Maer daer zie ick als Sabijnen
Met het open hayr verschijnen
Maeghden die door zang-gevlet'
I20 Steuren al dat veltgeschrey:
Om te stillen dese buien
Laeten zy zich dit verleien.
Eedle vol' en die vermaert
Zijt voort puik van 't puik der aerd,
12 5d'Eere die u doet krakkeelen
Is wel met gem/6e te deelen.
Roomer en Toscaen en Vrank
Moet genoegh zijn dat de klank
Van de Constantijnsche nooten
1 3 0 Hem te weenigh docht te vlooten,
Zoo zy niet geraekte mêe
In hun' volle taelen t'Zee.
Zijn' geboorte, days een ander.
Niemandt als de Nederlander
1 35 Heeft daer yetwes eigens aen.
Hollandt heeft hem hooren slaen,
Hollandt hooren geven knipjes,
Met de teere vingertipjes,
Op't getakel van de Luyt.
140 Effen was zijn sufgen uut.
Hollandt sal u wel verhaelen
Hoe gepaerde Nachtegaelen
Voor een' slaepdrank schonken hem
Haere schelle waeterstem;
X 45 En, met op en af te vliege,
Deeden hobblen in de wiege
'tKleene wichjen; dat, al eert
Haere lijmen had geleert,
Scheen, aen zijn gesnikte kreuntjes,
So Bezigh met gedicht van deuntjes.
Lijdt dan dat daer roem af draegh
3 67 [2] OORENSTRIKKEN