Constantijn Huygens - Textualscholarship.nl

Open staen mijn' geest zijn adre'
Nu en snakken allegaedre,
3 f Als, by brandt, nae bron, de vis,
Nae de lieve laeffenis.
Alle jeughjes hier nae haeken;
Zoo die schand van't minnen maeken
En van't minbelijden zond,
40 'kMeen ten minsten met den mond;
Als die drijven, dat een Ridder
Speelt hy niet den minnebidder,
En zijn eigen hart vergeeft
Sonder hart en leeven leeft.
45 Hier nae jookken alle grijsen,
Alle dwaesen, alle wijsen,
Diet maer hebben eens geproeft.
Yder hoopt wat hy behoeft.
d'Ouwde waent dat hy verkindsen,
5 0 En zijn jaeren zullen mindren
Afgedreeven door dat zap.
Dwaesheit zoekter weetenschap.
Wijsheidt zoekter mallicheeden,
5 5
6o
Maes gezult in eek van reden,
Dat haer 'tgroen en 'tgail vergaet.
Nut is neskheit by de maet.
Nae de zoetheft wappert zotheit;
En de vroetheit nae verrotheit.
Want haer rijpheit al te groot
Leidt een leeven als een doodt.
Des, met grillen van de gekken
Wijsheits drooghte wel te spekken,
Recht is datmen zich verpijn,
Alss' in reen gepepert zijn.
65 Rijmers zulk gerecht opsetten,
Welker prachtighe banketten
Kitteltongighs niet ontbreekt,
Als Apol den zegen spreekt.
Zulke suiker-zoete zaekjes,
70 Zulke geurtjes, zulke smaekjes
Over langh men kauwen moght
Uut het vrolijk vroede vocht,
37 6 [ó] NIEUW, EN NIET HERBOORE RIJMEN