magazyn

OVER. DE SCHILDERKUNST*. 120
Ten harmoniecren , en een eenvormig geheel te voor-
fchyn kome.
Om dos met dit algemeene fyftema der afwykiirg
van de Natuur te beftaan , en wel famentehangen,
moest ook de wyze, op welke de Dichtkunst ons oor
bereikt, de toon, waarin zy gefproken wordt , even
zo verre van de gemeene taal vcnvyderd zyn, als de
woorden, waaruit het gedicht is iamengefteld.
Dit brengt ons natuurlyk op de gedachte , cm
onze ftem door de kunst te moduleeren , 't welk, dunkt
my , in het Recitatief van de Opera den hoogden graad
der volkomenheid bereikt heeft ; even gelyk men vermoeden
mag ) dat dit het geval was met het Chorus
van de Tooneelfpelen der Ouden;
En fchoon de hevigfte driften, de vinnrgfte fmart,
ja het gevoel van den dood zelve, dOor het gezang Of
het Recitatief wordt uitgedrukt , zou ik toch den
•^eenen voor een ongefchikten Criticus houden , dre
het daarom verwerpen wilde, omdat het onnatunrlyk
is.
Gezang, Inftrumcntaal-Muzick, Dichtkunst, cn een
goede uitvoering op het tooncel , zyn, fchoon ik ook
ieder byzonder neeme , eigenlyk geenszins natuurlyk.
Wanneer echter onze zinnen en onze vcrbeeldingskragt
op haar vergast worden, dan is 't met i%
ondervinding , en gevolgelyk ook met de reden overeenkomftig,
(vermits de eene met de andere in verband
Haat en op haar betrekking heeft,) dat wy gelykerhand
door deeze vereeniging der Dichtkunst, der Muziek, en
van de voorftelling op 't tooneel kunnen vergast worden ,
wanneer 'er nog daarenboven ook zekere toevallige
pracht en zwier bykomen , ingericht , om de zinnen
iler aanfehouwers te treffen.'
. ,»ESCH. LETT. IV. D. I 7,p