consensus diagnostiek en behandeling van het acute enkelletsel

7. Sloan JP, Hain R, Pownall R. Clinical benefits of early cold therapy in accident and
emergency following ankle sprain. Arch Emergency Med 1989; 6: 1-6.
8. Wilkerson GB, Horn-Kingery HM. Treatment of the inversion ankle sprain: comparison
of different modes of compression and cryotherapy. J Orthop Sports Phys Ther 1993;
17: 240-6.
23. Fysische applicaties zoals UKG en diathermie doen de pijn en de zwelling niet
afnemen. De invloed op posttraumatisch oedeem lijkt gering.
Ook wat betreft de fysische therapie werd de literatuur uitgebreid op methodologische kwaliteit
(interne validiteit) beoordeeld aan de hand van vooraf gedefinieerde criteria. 1,2 In totaal werden
81 studies gevonden. 2 In acht studies werd het effect van fysische therapie. De methodologische
kwaliteit van de gevonden studies was in het algemeen erg laag. De werkgroep
concludeert dat er onvoldoende wetenschappelijke en klinische evidentie voorhanden is om
behandeling met fysische therapie in engere zin bij acute letsels van het laterale kapselbandapparaat
aan te bevelen.
Literatuur
1. Sackett DL, Haynes RB, Guyatt GH, Tugwell P. Clinical Epidemiology, a basic science
for clinical medicine. Toronto: Little, Brown and Company, 1985.
2. Bie RA de. Efficacy of 904nm laser therapy in acute lateral ankle sprains. Thesis.
Maastricht: Datawyze/Maastricht University Press, 1998.
24. Behandeling van een geruptureerde laterale enkelband heeft zin omdat het percentage
restklachten hierdoor gunstig wordt benvloed.
Bagatelliseren van een supinatieletsel is niet op zijn plaats. Restklachten (> 6 maanden na
trauma) komen voor bij 30% tot 40% van alle patiënten met een gescheurde enkelband. Het
betreft voornamelijk pijn en chronische instabiliteit. Bij aanhoudende synovitis,
functiebeperking en pijn moet gedacht worden aan een los kraakbeenfragment (chondraal
letsel). Bij een dergelijk afwijkend beloop is aanvullend onderzoek geïndiceerd. Naast
conventioneel röntgenonderzoek komen hiervoor CT-scan, MRI of artroscopie in aanmerking.
Chronische instabiliteit berust deels op een onvoldoende genezen enkelband, deels op
verminderde spierkracht en deels op een defect in de proprioceptie. Behandeling bestaat uit
oefentherapie met spierversterking, normalisering van het looppatroon en herstel van de
propriocepsis. Bij aanhoudende chronische instabiliteit kan een enkelbandplastiek worden
verricht.
21