Utgåve nr.2 - Fylkesmagasinet

Fylkesmagasinet 02 / 2010
18
Villmannen
Ein stad i Sogn / Ein austlending mellom steile
toppar i Sogn. Skjegg som frys til om natta. Soppforgifting
og blåskjel til analyse. Kristoffer Clausen
har ikkje tak over hovudet eller fast forsyning av
mat. Han skal greie seg på naturen sine premissar
i eitt år.
Den uvanleg strenge vinterkulda som har herja Sogn og Fjordane
nyleg fekk dei fleste av oss til å skru opp varmen og hutre godt når
vi måtte ut. Men tenk deg at du budde under open himmel, med
berre eit bål og ein sovepose som vern mot tosifra kuldegrader?
1.august 2009 vandra ungkaren Kristoffer Clausen ut frå Frønningen
og inn til dei djupe skogane ein stad i Lærdal kommune,
saman med gordonsetteren Frøya.
– Eitt at kriteria mine var å unngå polarkulde i området, så der
vart eg litt lurt, ler Clausen og konstaterer at det har blitt fleire
netter med meir enn 20 minusgrader i det siste. – Det viktigaste for
meg var å komme til eit område med ein god hjortestamme, så eg
kunne fylle kvoten min og sikre meg kjøt, kombinert med tilgang
til fjorden og gode aurevatn. I tillegg har eg nesten berre ein grunneigar
å halde meg til i det området eg har vore i, det er også ein
fordel.
Nedtur / – Sjølv om det har vore kaldt har klimaet levd opp til
forventningane mine. Det har vore veldig lite nedbør til Vestlandet
å vere, det er omtrent innlandsklima her eg her halde til, seier han.
I byrjinga haldt han til høgt i lia, no har han kome nærmare
fjorden.
– Først hadde eg ein gapahuk litt oppe i fjellsida, no er det sjølvkonstruert
lavvo lenger ned mot fjorden. Etter kvart som veret blir
betre er planen å utforske Sognefjorden i kano, og padle heilt ut
til havet også, fortel han.
Cirka halvvegs er den store oppturen å sjå at han meistrar naturens
utfordringar.
–Då eg byrja ante eg jo ikkje om eg kom til å klare dette. No
har eg vore ute i naturen i snart seks månadar og er omlag halvvegs.
Den store oppturen vil eg seie er å ha kome så langt som eg
har gjort, og kome gjennom kuldeperioden. Eg kjenner at eg meistrar
det, og kan klare å halde ut fram til august, seier han. – At det
skulle bli så kaldt, og at det skulle gå så greitt å bu ute i kulda, er
blant dei største overraskingane så langt.
Men det har ikkje berre vore oppturar.
– Eg fekk ein sterk nedtur etter at hjortejakta var over og eg
hadde fått skote ein stor bukk. Eg hadde opplevd mykje, og fått
gjort mykje av det eg hadde lyst til når eg reiste ut. Og så var det
framleis ni månadar att av prosjektet. Det var ein periode der eg
verkeleg måtte ta meg saman og ikkje dette i hop, minnast han.
Nok mat, stor utfordring / Så langt har det vore matauken
som har bydd på størst problem. >>