Cand.du.huske Sosial mobilitet - Norsk Lektorlag

kontaktnett som gjer at fleire vil til Norges
Musikkhøgskole når dei skal studere
musikk.
– Ei viktig årsak er at vi har fleire lærarar
som er kjende og høgt verdsette musikarar
og pedagogar, og mange unge ønskjer å
studere med dei. Samtidig får vi ofte positive
tilbakemeldingar om at vi, i meir utstrekt
grad enn i mange andre land, har eit
samarbeid lærarane imellom som elevane
nyt godt av. Meisterlærartradisjonen har
sterke røter i musikkopplæringa, og dette
inneber ei veldig nær kopling mellom student
og lærar. Vi har gjort denne koplinga
litt lausare, og legg opp til meir samarbeid
og større openheit, seier Solvik.
Han trur òg at samarbeid med internasjonale
musikkinstitusjonar og aukande
grad av utveksling av lærarar og studentar
har hatt mykje å seie for omdømmet til
skulen.
Tøff konkurranse
Norges Musikkhøgskole har 600 studieplassar
for heiltidsstudentar, og om lag 180
av desse tek masterutdanning. At inte-
ressa frå utanlandske studentar har auka
jamt og trutt dei siste åra, inneber at det
er blitt vanskelegare for norske studentar
å komme inn på skulen – og å komme vidare
frå bachelor- til masterstudiet. Solvik
meiner unge norske musikarar her får ein
smak av den verkelege verda som er tøff,
men nødvendig.
– Dei vil i alle høve møte desse utanlandske
musikarane på arbeidsmarknaden.
Det er sunt og viktig å ha eit internasjonalt
miljø her ved skulen, og eg synest ikkje vi
har for mange utanlandske studentar i dag.
Men det går sjølvsagt ei smertegrense ein
stad, seier Solvik.
Betre utvikling av talent
Norges Musikkhøgskole meiner at det
finst fleire musikktalent her til lands som
ikkje blir tekne godt nok vare på i dei viktige
barne- og ungdomsåra. Difor blir dei
heller ikkje gode nok til å kunne vinne
konkurransen om attraktive studieplassar
ved høgskular og universitet.
– Norsk skule er ikkje akkurat best i
verda til å la barn og ungdom få utvikle dei
musikalske talenta sine, seier Solvik.
Difor har høgskulen teke initiativ
til eit talentutviklingsprogram som skal
fange opp særlege talent i dei kommunale
kulturskulane og i vidaregåande skule.
– Vi meiner at mange kulturskular
AKTUELT
målar med for brei pensel. Dei tenkjer at
så mange som mogeleg skal få så mykje
som mogeleg å velje mellom. Vi oppmodar
kulturskulane til å gi eit meir spesialisert
tilbod, og ikkje berre tenkje breidd, seier
Solvik.
Ønskjer å endre læreplanane
Norges Musikkhøgskole har òg vore i
kontakt med lærarar i vidaregåande skule
og med kulturpolitikarar om mogelege
endringar i læreplanen for studieførebuande
program med musikk.
– Her har elevane 35 timar med undervisning
kvar veke – fem timar meir
enn “vanlege” elevar. Ein slik timeplan tek
ikkje omsyn til at dette er elevar som må
øve svært mykje for å bli gode nok til vidare
musikkstudium. Mange unge musikarar
vel difor studiespesialiserande i staden
for musikk for å få mindre tid bunden opp
til undervisning. I fjor hadde vi ein konferanse
om denne problemstillinga, og i
haust har vi teke opp att saka med politikarar
og med departementet. Skal norsk
ungdom bli gode nok til å konkurrere internasjonalt
om studieplassar og jobbar
som musikarar, må vi leggje til rette for det
i skulen, meiner Solvik.
Fakta frå rapporten “Høyere utdanning 2012”:
Søkinga til høgare utdanning held fram med å auke. I snitt var det 2,1 primærsøkjarar til kvar studieplass i 2011. Tendensen
frå dei siste åra, med høg søking til lærestadene i dei største byane og svak søking særleg til institusjonane i
Nord-Noreg held fram.
• Personar med innvandrarbakgrunn utgjer ein stadig større del av studentane, nærare 11 prosent i 2011. Dei fleste kjem
frå ikkje-vestlege land. Naturvitskaplege og tekniske fag er framleis dei mest populære faga blant innvandrarstudentane.
• Det har aldri blitt teke fleire doktorgradar i Noreg enn i 2011. 1329 personar disputerte dette året. Det er dobbelt så
mange som for ti år sidan, og 145 fleire enn i 2010.
• Talet på publiseringspoeng voks med nærare 10 prosent frå 2010 til 2011. Dei gamle universiteta NTNU, UiO og UiT
stod for den største veksten.
• Sjølv om publiseringspoeng per vitskapleg stilling har auka sidan 2005, har ikkje det ført med seg lågare studiepoengproduksjon
per vitskapleg stilling.
Lektorbladet 05/2012
17