Samenes Venn - Norges Samemisjon

More documents

Recommendations

Info

4 • Samenes Venn nr 7 ‘09 Rohkos Maid dadjet alMMis Min ealliMa birra? Čálli: Jon Amundal Ill.:Frode Kalleland Sámás: Rávdná Turi Henriksen M uitalus farisealačča ja duollára birra lea oahpis midjiide, ja dákkár muitalusaiguin čuovvu maid stuora várra. Mii ”dovdat” daid, ja danne dat eai mearkkaš maidege midjiide. Mii máhttit muitalusa ja ”dovdat” daid olbmuid geaid birra lea sáhka. Farisealaš lea guhkkin eret mis sihke áiggis ja eallimis. Son ii guoskka midjiide guđege láhkái. Mii baicca hálidit duollára láhkásažžan, na goit su vuollegašvuođa dihte. Guokte olbmá manaiga tempelii rohkadallat. Nu álggaha Jesus veardádusa. Dás muitaluvvo ahte dát guovttos, sihke farisealaš ja duollár, manaiga tempelii buriin áigumušain. Mis eai dáidde leat seamma buorit ”áigumušat” go mii mannat girkui ja rohkosvissui. Muhtomin mii mannat go dovdat risttalaš geatnegasvuođa. Nuppe háve sáhttet leat ”máilmmálaš” ákkat mannat ipmilbálvalussii ja čoakkalmassii. Soames hárve háve mannat girkui ja rohkosvissui rohkadallama dihte. Eai leat gal rohkosčoakkalmasat gosa eanemus olbmot bohtet. Sihke farisealaš ja duollár manaiga tempelii rohkadallat. Vaikko sudnos lei oktasaš áigumuš, de ”boađus” sudno tempelmohkis šattai goabbatlágan. Farisealaš lei ”hárjánan mannat girkui” ja válddii saji ovdan tempelis. Ja son rohkadalai roahkkatvuođain: ”Ipmil, mun giittán du go in leat nugo eará...”. Nu son ovdandoallá man buorre son lea ja man olu buori son dahká: Son ii daga vearrivuođa iige rihkko náittusdili, son addá logádasa buot dietnasis ja atná borakeahttáivuođa guktii váhkkui. Mii áddet man fuolalaš dát olmmái lea eallit Ipmiliin, ja man buorre ja ávkkálaš olmmoš son lea servodagas. Jus mii leimmet su dovdat, leimmet mii várra dadjat ahte girku ja servodat dárbbašit dákkár olbmuid. Muhto, ... juoga lea boasttut. Áidna mii daddjo lea su buori eallima birra. Son ii dieđe ahte son lea boahtán ealli Ipmila ovdii. Duollár lea aiddo nuppelágan. Dáiddii guhkes áigi dan rájes go lei leamaš tempelis. Su eallin lei bargu ja rahča háhkat ávnnaslaš dávviriid – soames háve eahperehelaš vugiiguin. Tempela ”dávviriid” ja dan mii doppe dáhpáhuvai, lei son unnán smiehttan. Muhto suinna lei juoga dáhpáhuvvan go odne lei tempelii mátkkis – rohkadallat vuolgán. Son dáidá eahpádusain manname dohko, ja bisána vuollin. Son ii duostta čalmmiidis loktet bajás, muhto čorbmada raddásis ja rohkadallá vuollegaččat: ”Ipmil, leage munnje suddolažžii árbmugas!” Jus mii leimmet dovdat dán duollára, de eat livčče su nu árvvus atnán. Nu movt eanas duollárat dan áiggis elii son oalle eahpegudnálaš eallima. Muhto, ... sus ii leat buorre, sus váilu ráfi – ja rohkadallá Ipmilis árpmu. Mis sáhttet leat iežamet jurdagat ja árvvoštallamat dán guoktása birra. Mii árvvoštallat iežamet eavttuid mielde, ja min ”duopmu” ii leat fápmui biddjon. Min duopmu lea dávjá dan dihte vai mii iežamet bidjat buoret čuvgii. Aiddo seammaláhkái go farisealačča ja duollára gažaldat, lea min nai stuora gažaldat movt Luk. 18, 9-14 mii dubmejuvvot almmálaš duomus. ”Duollár manai ruoktot vánhurskkisin Ipmila ovddas, muhto nubbi ii”, cealká Jesus. Agálašvuođa stuora beaivvi áidna mearkkašupmi lea dás: Maid dadjet almmis min eallima birra? Farisealaš jáhkii son lea doarvái buorre – son lei goit buoret go duot nubbi, ovdamearkka dihte duollár. Muhto dat ii lean doarvái. Ii oktage bestojuvvo daguidis dihtii. Mii leat buohkat suttus báidnojuvvon ja mii leat velggolaččat Ipmila ovddas. Duollár lei dán dovdan, ja su rohkos lei dát: ”Ipmil, leage munnje suddolažžii árbmugas!” Dát lea olbmuid áidna geaidnu bestojupmái. Ja dat geaidnu lea rabas buohkaide.
Andakt Samenes Venn nr 7 ‘09 • 5 Hva sier de i Himmelen om våre liv? v/ Jon Amundal Ill.: Frode Kalleland F ortellingen om fariseeren og tolleren kjenner vi, og det er en stor fare med slike fortellinger. Vi ”kan” dem, og dermed får de lite å si oss. Vi kjenner fortellingen, og vi ”kjenner” også personene her. Fariseeren er langt borte fra oss både i tid og levemåte. Han angår oss ikke på en måte. Tolleren vil vi heller identifisere oss med, i hvert fall i hans ydmykhet. To menn gikk opp i templet for å be. Slik innleder Jesus. Det forteller oss at begge disse to, både fariseeren og tolleren, hadde gode hensikter med sitt tempelbesøk. Det er ikke sikkert vi har like gode ”hensikter” når vi går i kirke og bedehus. Av og til går vi fordi vi synes det er vår kristenplikt. Andre ganger kan det være andre ”verdslige” årsaker til at vi finner veien til gudstjenester og møter. Ikke så ofte går vi til kirke eller bedehus for å be. Det er ikke bønnemøtene som er de best besøkte. Både fariseeren og tolleren gikk opp i templet for å be. Men om de hadde samme hensikt, så ble ”resultatet” av deres besøk i templet så forskjellig. Fariseeren var ”kirkevant” og fant sin plass langt framme i templet. Og sin ”bønn” bar han fram med stor frimodighet: ”Jeg takker deg Gud for at jeg ..” Så får vi høre en lang oppramsing av alt det gode han er og gjør: Ikke gjør han urett og ikke bryter han ekteskapet, tiende gir han av alt han tjener og faster to ganger i uken. Vi skjønner at denne mannen tar det nøye med sitt Gudsliv, og han er en god og nyttig samfunnsborger. Hadde vi kjent han, ville vi kanskje sagt at slike mennesker trenger både kirke og samfunn. Men, … det er noe som skurrer. Det eneste vi får høre om er hans gode liv. Han er ikke klar over at han står innfor den levende Gud. Tolleren var den rake motsetningen. Det var nok lenge siden han hadde vært i templet. Hans liv besto av arbeid og strev for å skaffe seg materielle verdier – av og til på uærlig måte. Luk. 18, 9-14 Templets ”verdier” og det som skjedde der hadde han tenkt lite på. Men det var skjedd noe med ham slik at han i dag var på vei til templet – for å be. Nølende var han nok på veien dit, og han stanser like innenfor døren. Han våger ikke å løfte blikket, men slår seg for brystet og mumler fram sin bønn: ”Gud, vær meg synder nådig!” Hadde vi kjent denne tolleren, ville vi neppe satt han særlig høyt. Som tollere flest på den tiden levde han et nokså snuskete liv. Men, … han har det ikke godt, han mangler fred – og ber om Guds nåde. Vi kan ha våre tanker om og vår bedømmelse av disse to menneskene. Vi gjør det ut fra våre forutsetninger, og våre ”dommer” er ikke rettskraftige. De blir også ofte ”felt” for å sette oss selv i et bedre lys. Det store spørsmålet for oss, som for fariseeren og tolleren, er hvordan vi bedømmes i den himmelske dom. ”Tolleren gikk hjem rettferdig for Gud, den andre ikke”, sier Jesus. Det som gjelder på evighetens store dag er dette: Hva sier de i himmelen om våre liv? Fariseeren trodde han var god nok – han var i hvert fall bedre enn andre, enn f. eks tolleren. Men det holdt ikke. Ingen blir frelst på egne gjerninger. Vi er alle smittet av synden og står skyldige innfor Gud. Tolleren hadde innsett dette, og hans bønn var denne: ”Gud, vær meg synder nådig!” Det er den eneste frelsesvei for alle mennesker. Men den er åpen for alle.
Page 1 and 2: Samenes Venn Organ for Norges Samem
Page 3: I dette nr kan du LESE OM: Selastev
Page 7 and 8: Magne Gamlemshaug og Klemet J O Hæ
Page 9 and 10: er det fortsatt bruk for mennesker
Page 11 and 12: svekket for mange av de som bærer
Page 13 and 14: stein, og så ba hun: ”Kjære Gud
Page 15 and 16: Ansvarlig redaktør: Generalsekret

Samenes Venn - Norges Samemisjon

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?