As voces da casa (4)

álexpérezgarcía
NUN SOLPOR DE ANCEIOS AO FINAL DO CAMIÑO
Ancorada en Santiago
a memoria pasea polas rúas
de soños e pedras.
Na lonxanía verdece un eco chuviñoso
e compasado
que fala de anxos e silenzos,
de mitras e saloucos.
- A alma tórnase lirio de auga-
E a mirada pérdese na hora tépeda
e a boca énchese de palabras desazadas.
Algún día, cando a friaxe fique en min
e sexa só ausencia e inverno,
vagarei entre nardos e lúas
ao son das campás eternas
que me farán lembrar
o que aínda amo.
Cruz de pedra,
raiña sen nome
no cemiterio do esquecemento.
Lembranzas apodrecen
soterradas en terra allea
afilladas da luz do faro…
Brétema nun ceo morto,
o manto de soños salgados
bate no tempo,
cravando mariñeiros.
Rematou a viaxe, ouviu
o derradeiro zoar do vento,
salouco afogado
nos beizos da escuma.
Volta o loito á capela,
silencio nun día morto.
Costa do medo,
custo da morte,
FIN da terra
Comezo da lenda…
dulcelópezrivera
(3)