MAQUETA VOCES NA GUERRA - Barbantia

BARBANTIA Cartas na guerra
116
Querido Xaime:
Só hai unhas horas que Merche deu a luz unha rapaza fermosísima.
É moi pequeniña e aínda non se pode dicir a quen se parece porque os
nenos cambian moito na primeira semana, pero mamá xura que ten a
mesma cara ca ti cando naciches. Non sabes qué contenta está. Levaba
dous días sen erguerse da cama, pero cando nos comunicaron o acontecido,
foi correndo deica a casa de Merche para ver a súa netiña. Pola
contra, a papá non llo puidemos comunicar ata hai un pouco porque tivo
que ir a Ribeira para arranxar uns asuntos e pasou alí toda a mañá. Que
mágoa que non esteas aquí para poder vela e bicala. Faleille a Merche de
poñerlle por nome Xulia e gustoulle; ti estás de acordo?
A túa nena naceu nun día ben fermoso, a pesar da triste situación
na que se atopa o país. Agora, mentres che escribo, vexo a través da
fiestra o brillante reflexo do sol sobre a superficie purificadora do mar e
non podo evitar lembrarme daquelas noites calorosas de verán nas que
nos sentabamos sobre a area con mamá e observabamos como o sol
se escondía por detrás de Escarabote. Daquela ti non eras máis ca un
cativo, mais agora xa tes unha filla. Que rápido pasa o tempo, verdade?
Xa estou desexando que chegue mañá para volver coller en brazos
á miña sobriña. Ten moito coidado.
Un bico,
Lela