Descarga o libro en PDF - Culturagalega.org

CASTROS DA CIDADANÍA
Neixón é un exemplo de dinamización
cultural a partir da arqueoloxía
7- Agosto -2008
Neixón é o primeiro castro de Galicia no que se fixo unha
escavación científica. Pero tamén unha área coa que os veciños se
foron identificando ao tempo que o castro se foi abrindo ao
público. O punto de inflexión desa actitude tivo lugar en 2003,
cando a Universidade, o CSIC, A Xunta e o Concello de Boiro
iniciaron un proxecto para potenciar este espazo. E os veciños
responderon ao anzol.
“Ao principio a comunidade local nunca o sentiu como algo propio” afirma
Xurxo Ayán, arqueólogo do CSIC, que leva traballando en Neixón desde o
2003. Máis que nada porque o espazo no que estaban os castros era
propiedade comunal e onde os paisanos desenvolvían unha intensa relación
económica: ían mariscar, recollían rastroxos…. Así ata que un bo día do 2001
o concello expropiou os terrenos para por en valor o abondoso patrimonio
desta zona. Abríase así unha fenda entre os castros e os veciños malia qe
sempre viviran de costas a eles.
Un ano despois, no 2002, o concello e a Xunta abrían un Centro de
Interpretación co obxectivo de ser unha especie de museo de sitio, no que se
exhibiran os achados que se sacaban da investigación do castro. Ao pouco
reconverteuse nun centro de recepción de visitantes para amosar a oferta
patrimonial e turística. A partir de aí, o laboratorio de arqueoloxía do CSIC
implicouse no proxecto e comezou un traballo intensivo de investigación
científica. Ademais, co apoio da Dirección Xeral de Xuventude foi cando
xurdiu a idea de facer un campo de traballo. Deste xeito, nese ano abríronse
dúas frontes: por unha parte o traballo de voluntariado, que permitía
continuar coa escavación arqueolóxica e, pola outra, un traballo de conseguir
implicar a comunidade local.
Dunha banda: Implicar os veciños
Xurxo Ayán, foi un dos investigadores do CSIC que cheou a Neixón nese
momento e recorda que “había unha reacción negativa, unha grande
reticencia dos veciños que nos vía como un factor externo”. Por iso, “unha das
primeiras cousas que fixemos foi abrir as escavacións á xente da zona” explica
Xurxo. Tentamos aplicar o concepto de aberto por obras para que a xente
non pensara que “é un espazo pechado e que se pode estropear, senón todo o
contrario”. Pero este arqueólogo ten claro que o verdadeiro punto de inflexión