Mar Adiante - Galeguizar Galicia

símbolo, as iconas da sociedade actual non son deuses, e detrás de cada imaxe
hai unha persoa de carne e oso, coas virtudes e defectos dos demais. Pese a que
túa nai e eu, sempre nos comportamos como persoas civilizadas, dende que me
separei de teu avó, nunca tivemos unha conversa transcendental e sincera. Iso
é algo que me atormenta. Outra espiña... —mirou a Xiana aos ollos e tragou
saliva— foi non poder actuar nunca como todas as avoas contigo; pero despois
da conversa de hoxe morrerei un chisquiño máis tranquila. Eso si, seguín toda
a túa actividade profesional e un día ensinareiche o arquivo onde gardo todas as
túas entrevistas. Xiana apertou agarimosamente a man enrugada da súa avoa e
cunha mirada ateigada de complicidade dispúxose a finalizar o encontro.
—Chegados a este punto, hai unha pregunta que se responde por si soa; ten
relación o facermos a entrevista na miña embarcación coa orixinal Expedición
Ultreia?
—Hai setenta e catro anos que partimos de Muros un grupo de escolares para
rememorar os setenta e catro anos da expedición orixinal de Álvaro de las Casas,
como xa che dixen. Eran cinco etapas ata chegar a Vigo. Realicei as catro
primeiras mentres cursei a ESO no CPI de Cervantes pero, na quinta e última,
eu xa estaba estudando o bacharelato en Lugo e sempre me quedou mágoa de
non rematala. Nesa segunda expedición selei, sen sabelo, un compromiso con
David, que anos despois deu o froito da posta en escena do grupo Ultreia, é
dicir, do rexurdimento dos valores galegos do século x x i. Aquela viaxe encerra
moito simbolismo, e hai un feixe de sentimentos en todo o que a rodea.
Tiña moitas ganas de rematar aquelo que comecei con trece anos, pero queríao
facer con alguén especial, coma ti. O destino é capaz de gardarche unha
sorpresa cando menos o esperas, e a túa chamada para a entrevista encheu de
luz o meu solpor.
Mar Adiante 316