C linguaxe admin Fut - Xunta de Galicia

Niveis de uso
Por unha parte existen as variedades sociais ou diastráticas, dependendo do contorno sociocultural do
falante. Distinguimos os seguintes niveis de uso:
a. Culto: correspóndelles ás persoas que dispoñen dun nivel cultural alto e empregan unha lingua correcta
e precisa, cun léxico moi selecto. Úsase en situacións que requiren unha lingua moi elaborada.
b. Medio: é o nivel empregado pola maioría da poboación nas situacións cotiás.
c. Vulgar: exprésanse nel os falantes de nivel cultural baixo. É pobre, repetitivo, con incorreccións fonéticas,
morfosintácticas e léxicas e contén expresións propias dunha xerga determinada.
Rexistros lingüísticos
Hai que ter en conta as variedades contextuais ou diafásicas: un mesmo individuo pode expresarse de
distinto xeito segundo a circunstancia en que se atope. Trazos destes rexistros:
Rexistro formal
•Corrección na ortografía e na morfosintaxe, riqueza e precisión
léxica.
•Existencia de subcódigos ou sectores con léxico especializado:
arquitectura, administración, ciencia, informática...
•Textos con información coherente e estrutura axeitada onde
prima a progresión temática.
•Textos ben cohesionados: léxico variado, uso de sinónimos
e hiperónimos, cun tecido sintáctico e semántico elaborado.
•Pouca espontaneidade e familiaridade entre o emisor e receptor,
ton impersoal.
Existe tamén o modelo estándar que é o modelo ideal para todos os falantes (nivel culto e rexistro formal).
Correspóndese coa variedade común e normativa da lingua (a lingua da prensa, da radio, da televisión, da Administración
pública...)
Cohesión
É a propiedade do texto que se refire ás distintas formas de conectar os elementos nun texto. As palabras, frases,
oracións e parágrafos conéctanse a través de formas gramaticais: preposicións, conxuncións, pronomes, sinónimos...
estas conexións permítennos codificar e descodificar o texto. Formas:
Enlaces léxicos: repetición dunha mesma palabra ao longo do texto, ou usar sinónimos, hiperónimos
co fin de evitar repeticións.
Enlaces morfosintácticos (anafóricos e catafóricos): algúns pronomes, adverbios e determinantes reiteran
o que xa se dixo antes (anáfora) ou anuncian o que se vai dicir máis tarde (catáfora). Así mantense
a unidade do texto e evítanse repetir as mesmas palabras.
26 Linguaxe administrativa
Rexistro informal
•Emprego de períodos sintácticos simples, oracións sen rematar,
falta de concordancia, conexións sintácticas incongruentes...
•Pobreza léxica, repeticións, uso de palabras comodín.
•Descoido na selección e na estrutura da información, redundancias.
•Textos mal cohesionados, con léxico pobre e abundante coordinación.
•Ton máis persoal e espontáneo, con referencias explícitas aos
receptores mediante pronomes, vocativos, formas verbais...