Halkların bireysel ve kolektif mülkiyetlerine doğrudan saldırı ve 19 ...

5-Göçe zorlama
6-Katletme”
Bütün okullarda Türk dili öğrenimine başlatılacaktır.
Türk müfettişler proğramları, ders saatlerini tespit edecekler.
Coğrafya, Osmanlı tarihi, Türk terminolojisiyle öğretilecek.
Rum Ortodoks kilisesi, patrikhane rejimine, statüsüne son verilecek. Mallarına el
konulacaktır.
Mesela Patrikhane Rum genç kızlarının Türkler tarafından kaçırılmalarına karşı çıkarsa,
buna müdahale edecek hiçbir yetkisi olmayacaktır. Dolayısıyle bu iş anne ve babaya
kalacaktır.
Patrikhane, Marmara kesimindeki göçe zorlamalara karşı protesto yaparken, Talat,
Patrikhaneye şöyle cevap verir. “Bu iş dini şeflerin görevlerine aykırıdır. Siz kendi dini
görevlerinizi yerine getirin.”der.
Yunan sivil ve dini topluluklarının bütün mallarına devlet el koyar. Trakya’da, Marmara’da
ve küçük Asya’da olan Yunanlılar, Yunanlılar arasında en fazla acıyı çeken kesimlerdirler.
Neden bellidir. “Askeri zorunluluklar” Mesela Yunanlılar, denizaltı gemilerine benzin ya da
gıda ürünleri vermekle suçlanırlar.
Anayasanın kabul edilmesiyle ilk Hıristiyanların toptan askere alınmaları başlar. Yasaya
göre 31 yaşına kadar olan bütün Hristiyanlar asker olmak zorundadırlar. Bu yaşı geçenler
para cezası ödeyeceklerdir. Osmanlı savaşa girince, askere alınma yaşı 48’e çıkarıldı.
Ondan sonra sınıflarına katılmayan kişiler için 45 lira ceza alınıyordu. Hıristiyanlar,
askerlik yapmaya alışkın olmadıkları için para verip, askerlikten muaf olmak istiyorlardı. Bu
parayı temin etmek için de bütün mallarını satıyorlardı.
İşçi taburları; Jöntürkler, işçi taburlarını kurmuşlardı. Bu taburları imparatorluğun iç
kısımlarına gönderiyorlardı. Bu taburlar, yol çalışmalarında, inşaatlarda, özellikle Toros
tünelinin yapımında, padişaha bağlı bahçe ve tarlalarda çalıştırıyorlardı. İşçi Taburları’na
konulanlar İmparatorluğun bütün bölgelerinde yüzlerce kilometre yol yürüyorlardı. Çoğu bu
yürüyüşlere dayanamayarak iskelet durumuna geliyorlardı. Özellikle Mezopotamya’nın
yakıcı ovalarında ve Kafkasya’nın buzlu dağlarında onbinlercesi ölüyordu.
Günlük gıda olarak; bir parça ekmek, ya da iki zeytin tanesi, bir parça kurumuş balık
veriliyordu. Elbiseleri yoktu. İşçi taburlarının çoğu tifo ve kolera hastalıklarından dolayı can
veriyorlardı. Bunların çoğu jöntürk muhafızları tarafından katledildiler.
Verilen bilgiye göre; 150.000 Grek-yunanlı işçi taburlarında can verdiler. Konya’daki
Hıristiyan mezarlığında her mezara 5,6 kişi gömülmüştür. Aşağı, yukarı küçük Asya ve
Trakya’da 250.000 yunanlı, Yunanistan’a geçmeyi başardılar. Bunlardan 40.000’i,
Makedonya’daki Yunanistan Ordusu’nun hizmetine girdiler. Askerden kaçıpta, yakalananlar,
Jöntürklere korkunç işkence yapmaları için olanaklar veriyorlardı. Jöntürkler, onlara
işkence yapıyorlardı.
Askerden kaçanların aileleri İmparatorluğun iç bölgelerine göçe zorlanıyorlardı. Ailelere de
aynı işkence yöntemleri uygulanıyordu. 300 asker firarisinden ötürü üç ay içinde Kresunde
bölgesinde 88 köy tümden imha edildiler. Aşağı yukarı 30.000 kişi, kadın, çoluk, çocuk, kış
mevsiminde Angora’ya kadar, üzerlerine kendilerine ait hiç bir şeyi almadan, zorla
yürütüldüler, göç ettirildiler. Çoğu yolda öldüler.
Aralık 1914’de, Ayvalı kenti jöntürkler tarafından kuşatıldı. Bütün erkekler tutuklandı. Kadın
ve kızların ırzlarına geçildi. Hükümetin cevabı ise şu oluyordu; “Bu ilkiydi. İkincisinde,
toptan imha edeceğiz. Kadınları tekmeleyip, denize atacağız.”