Atatürk'ü Anlamak ve Tamamlamak (e-kitap)

gerektir. Gelecek yılların doruğundan geriye bakarak 1966 üzerinde durunca bu seçimin bir
rastlantı ötesinde bağlandığı nedenleri açık ve seçik olarak görebileceğiz. Şimdiden insanın
zihninde böylesine bir soru canlanmaktadır: Bin dokuz yüzlerin bilmem hangi yılında
ülkemizin koşulları Atatürk'ün aşağıdaki sözlerini "savcı"lardan biri için soruşturma konusu
yaparsa durum ne olacaktır? "El yazısı" ya da "fotokopi" istenmesi halinde Türk Tarih
Kurumu ya da Türk Devrim Tarihi Enstitüsü yetkilileri Atatürk'ü savunmaya hazır mıdırlar?
Ellerindeki belgeleri titizlikle korumaları için "Bursa Nutku" ile eşanlamlı olan tümcelere
ilgilerini çekmekle yetinelim. Atatürk diyor ki: "Bütün bu şeraitten daha elim ve daha vahim
olmak üzere, memleketin dahilinde, iktidara sahip olanlar gaflet ve dalâlet ve hatta hıyanet
içinde bulunabilirler. Hatta bu iktidar sahipleri, şahsi menfaatlerini, müstevlilerin siyasi
emelleriyle tevhidedebilirler. Millet fakrü zaruret içinde harap ve bitap düşmüş olabilir.
Ey Türk istikbalinin evlâdı! İşte; bu ahval ve şerait içinde dahi, vazifen; Türk İstiklâl ve
Cumhuriyetini kurtarmaktır!"
Çeşitli bakımlardan Atatürk'ü kemirenlerin yanında bir gerçek, bütün görkemiyle karşımıza
çıkıyor. Geçen zaman Atatürk'ü eskiteceğine gözlerimizde daha da büyütmektedir. Buna
bakarak, gelecek kuşakların onu daha iyi değerlendireceklerine ve anlayacaklarına
inanıyorum. Atatürk'ün çilesi dediğimiz şeyler bizim çilemizdir. O, görevini yapmış
insanların iç huzuru ile bizi gözetliyor. Sorumluluğunu duyan ve bilen evlatlarının Türkiye'nin
devrim bayrağını, canları pahasına da olsa elden bırakmayacaklarına inanıyor. Atatürk
Türkiye'sinin yörüngesini değiştirmeyi tasarlayanlar ateşle oynadıklarını bilmelidirler.
ATATÜRK'ÜN PABUCU
Büyük adamlığa özenti duyanların gerçekten büyük adam olduğu görülmüş şey değildir.
Büyük adamlar, tarihi koşulların yarattığı bir ortam içinde meydana çıkar ve kendi kişiliği
üzerinde yükselir. Atatürk'ün "Büyük adam kime derler?" sorusuna verdiği cevap,
çevresindeki bazı insanları ve ölümünden sonraki bazı olayları anlamamız bakımından ilgi
çekicidir: "Bir adam ki büyük olmaktan bahseder, benim hoşuma gitmez. Bir adam ki milleti
kurtarmak için evvelâ büyük adam olmak lâzımdır der ve bunun için bir de nümune intihap
eder, onun gibi olmayınca memleketin kurtulamayacağı kanaatinde bulunur, bu adam
değildir." (15). Halbuki yakın geçmişimizde Atatürk örneği etrafında oluşan büyük adam
kopyaları eksik değildir. Ancak küçük adamların büyük adam kopyası olabileceği ise su
götürmez. Bunun içindir ki dünyanın hiçbir yerinde büyük adam uşaklığından "büyük
adam"lığa yükselenler yoktur.
Yakın arkadaşlarından biri, ölümünün birinci yıldönümünde Cemal Gürsel'in kişiliğini
anlatırken önemli bir noktaya parmak basmıştır: "Merhum Gürsel'i en fazla kızdıran şey,
yalan ve riya ile methedilmesi idi... Bir gün, kendisini Atatürk'e benzeten birisine sertçe
dönerek (Bırakın, ben onun pabucu bile olamam) demişti." (16). Dilimizdeki "ayağının
pabucu olamamak" deyimini kullanan Cemal Gürsel, alçak gönüllülük payı bir yana, yalın bir
gerçeği dile getirirken Atatürk'ün pabucu bile olamayacakların tafrasını, özentilerini
düşünmüş olmalıydı. Türkiye'de tanıklık ettiği iç çekişmelerin ve sosyal çalkantıların