kaynaştırma/bütünleştirme yoluyla eğitim destek ... - Sabancı Vakfı

kaynaştırma eğitimi destek modeli kılavuzu
Güzel, R. (2003). Kaynaştırma Ortamlarında Öğretimsel Düzenlemeler. A. Ataman (Ed), Özel
Gereksinimli Çocuklar ve Özel Eğitime Giriş. Ankara. Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
MEB (1997). 573 sayılı Özel Eğitim Kanun Hükmünde Kararname.
MEB (2006). Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği.
MEB (2008). Kaynaştırma Yoluyla Eğitim Uygulamaları Genelgesi.
National Autistic Center, (2009) National Standarts Report. ABD: NAC.
Özyürek, M. (2005). Olumlu Sınıf Yönetimi. Ankara Kök Yayıncılık.
Özyürek, M. (2009). Bireyselleştirilmiş Eğitim Programlarını Geliştirme. Ankara Kök
Yayıncılık.
Sucuoğlu, B. & Kargın, T. (2008). İlköğretimde Kaynaştırma Uygulamaları: Yaklaşımlar,
Yöntemler, Teknikler. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
TOHUM (Türkiye Otizm Erken Tanı ve Eğitim Vakfı). (2010). Gelişimsel Yetersizlik Alanı ve
Özel Eğitim Raporu, İstanbul.
TOHUM (Türkiye Otizm Erken Tanı ve Eğitim Vakfı). (2010). Eğitim Hakkı El Kitabı.
Tüfekçioğlu, Ü. (2005). İşitme, Konuşma ve Görme Sorunu Olan Çocukların Eğitimi. Eskişehir:
Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
UNESCO raporu: http://www.unesco.org/en/inclusive-education/10-questions-on-inclusivequality-education/
konu–3: kaynaştırmada öğretimin düzenlenmesi
Aksoy, A. B. (1998). Okulöncesi Eğitime Ebeveyn Katılımının Sağlanması. VII. Ulusal Eğitim
Bilimleri Kongresi, 2, 97–99.
Batu, S. (2004). Bireyselleştirilmiş Eğitim Programlarında Ekip Çalışmalarına Yer Verilmesi. O.
Gürsel (Ed.) Bireyselleştirilmiş Eğitim Programlarının Geliştirilmesi. Eskişehir: Anadolu
Üniversitesi Yayınları, 31–44.
Batu, S. (2004). Özel Eğitim Ve Ek Hizmetler. O. Gürsel (Ed.) Bireyselleştirilmiş Eğitim
Programlarının Geliştirilmesi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, 141–152.
Batu, S. & Topsakal, M. (2004). Özel Eğitim Danışmanlığı Süreci Ve Bir Danışmanlık Örneği.
Özel Eğitim Dergisi, 4, 19–30.
Giangreco, M.F., Edelman, S. W. Luiselli, T. E. & Macfarland, S. Z. C. (1997). Helping or
Hovering Effects of Instructional Assistant Proximity on Students with Disabilites.
Exceptional Children, 64, 1: 59–66.
Güzel Özmen, R. (2003). Kaynaştırma Ortamlarında Öğretimsel Düzenlemeler. A. Ataman
(Ed.), Özel Eğitime Giriş (51–83). Ankara: Gündüz Yayıncılık.
Kampwirth, T. J. (1999). Collaborative Consultation in the Schools. New Jersey: Merrill.
Kırcaali İftar, G. (1992). Özel Eğitimde Kaynaştırma. Eğitim ve Bilim, 16: 45–50.
Link, M. P. (1991). Is Integration Really the Least Restrictive Environment Teaching
Exceptional Children. 5, 3: 43–54.
Mastropieri, M. A. & Scruggs, T. E. (2004). The Inclusive Classroom: Stragesies for Effective
Instruction. New Jersey: Merrill Prentice Hall.
Smith, T. E. C., Polloway, E. A., Patton, J. R. & Dowdy, C. A. (1995). Teaching Students With
Special Needs in Inclusive Settings. Boston: Allyn and Bacon.
Wood, J. W. (2002). Adapting Instruction to Accommodate Students in Inclusive Settings.
New Jersey: Merrill Prentice Hall.
45