genel ölçüyle hece vezniyle yazılmış (söylenmiş) - islami edebiyat ...

Zaten tarikat (tasavvuf) rikkat mesleğidir.
Şeriat ise tabir-i caizse; cezalet mesleğidir.
II- Müştak Baba’nın Akrostişi ise sırf
sanattır. Bir de tarikatının başı, Hacı Bayram-ı
Veli’ye üstü kapalı (esasen ifşa ettiği)
övgüdür:
Me’va-yı nâzenıne kim El if olursa efser,
Lâbüd olur o me’vâ İslambol ile hemser.
“Nûn-vel-kalem” başından alınsa Nun-i Yunus
Aldıkta harf-i diğer olur bu remz Azhar
Miftâh-i Sûre-i “KAF” serhanddi kaf-tâ kaf
Munzam olunmak ister Ray-ı Rasul Peyâmber.
“Ha-yı Hû” ile âhir, maksud oldu zâhir…
Beyt-i veliy’yil-Ekrem, el-Hâcc İYD-I Ekber.
Ey Padişah-ı Fehhâm Sultan Hacı-Bayram
Ruhâne ister ikram “müştâk” abd-i çaker
Me’va-yı Nâzenin/sevgilinin mekânı.
Teşbih-i beliğdir. Sadece benzeyen var ve
benzetilen var. Sevgili Hacı Bayram, mekânı
da Ankara. Elf Tac olursa, makama eklenince…
“İslambol ile hemser” orası gibi saygı
değer yer olur.
Hacı Bayram Ankara’da, mânânın Padişahıdır,
İstanbul Osmanlı Payitahıdır. Zâhirin
Padişahı ile mânânın Sultânının mukayesesi
var.
Yunus’un NUN’u alınırsa, bir harfden
ENK kısalma gibi hemen o sevgilinin yerinin
adı sezilir. Bu harf ise anahtar rolünü oynar:
Peşine (R) eklenince, bir de Hu kelimesinin
(H)sını alınca isim tamamlanır: ANKARA
çıkar ki; o dönemde “Engürü”dür ismi.
Beyt-i Veliyyil-Ekrem” bu o nâzeninin
me’vası (yuvası) dır. El-Hacc İyd-i Ekber
Hacı Bayram’a olan iltifattır…
10 / OCAK-ŞUBAT-MART 2011
Sonuç şu: Ey yüce Padişah/Sultan Hacı
Bayram!.. Muamma ve Akrostiş çözüldü.
Zavallı kölen Muştak senden manevi
ikram ister:
Yani şâir, tarikatının başını Sultan görüyor.
Onun bulunduğu (kabrinin yeri) İstanbul’a
denk olur, diyor.
Yani bazılarının yorumladığı gibi.
Ne Ankara’nın başkent olacağına işaret
(müjde) var.
Ne de Ankara’nın serhad şehri (sınır
şehri) olacağına.
Bu yorumlar yanlış ve marazi düşüncelerdir.
-Ankara başkent yapılınca bazıları ona
yormuş.
-Şimdi de Türkiye’nin bölünme endişesi
dedikodularının tesiri ile, orayı sınırda kent
olma tahminini seslendirmeden ibaret, marazi
tavırlardır…
Muştak Baba’yı Tamamlayalım:
(Müştak) edemem tevbeyi beyhüde tahayyül
Her lâhzade bir taze günah eylediğimden.
***
Yine ondan:
Girdik reh-i mecâzâ – Hatâmız budur bizim.
Düştük çeh-i niyâza – Belâmız budur bizim.
Kılma rehâ sehâ ki cezamız budur bizim.
Şürb-ü şerabdan bizi menetme ki ey tâbîp,
Derd-i dili nizâr’a devâmız budur bizim.
Yok olasın, mahv-ü fenâ olasun deyu,
Ha’hen de-i duâye duamız budur bizim.
Şahit perest-ü can bedest, rind-ı Lâubâl
Müştak vâr, zevk-ü sefamız budur bizim.
***