Untitled - Türk Eğitim-Sen

Melih ZencirBitlis ÞubesiADSIZGecenin karanlýðýnda yok oluþ çýðlýðýyla uyanan adamSessizliði yýrtan bir avuç gözyaþý, yumuk gözlerHayalin içinde gerçeði arayan umut duvarýYýkýlmaya baþ tutan gökkuþaðý gibiRenklerin içinde çýrpýnan bekleyiþNe olacaðý belirsiz zamanda durak olan haykýrýþlarRüyalarda serap gören gözü daðlarýn arkasýnda yaþlý adam,Yorgunluðu sahiplenen yürüyüþte baþý önde gençliðimSabah dünden hazýr ölümcül geceyeGüneþ de ufukta sahipsiz yanýyorAy yýldýzlarla dertleþir sonsuz boþluktaUçurtmalar artýk eskisi gibi özgür deðilRüzgar eskisi kadar vurdumduymaz olmuyorKapýlarý çalan gecenin sesi mi boþlukta?Kelebekler bugün de gelmedi bekledimYaðmur bugün göstermedi þefkatli yüzünüBulutlar, bulutlar dolmamýþ bugünKim düþünüyor, kim aðlýyor kim gülüyor þimdiKim zaman hýrsýzý oldu ki;Sonbahar yapraklarý nisanda döküldü bugünMavi yine esir, mavi yine donukArayýþýn son sabahýnda yine tek baþýnaKimi zaman baktýðý yýldýzlarda bir gözyaþý,Kimi zaman yürüdüðü can kardeþi kaldýrýmlarda çaresizYüreði umuda yolcu, biletsiz yasak sevgili,Bilinmeyen gelecekle yüzleþme zamaný þimdiYarýn yine mavi olmasa da dün çoktan kapýlan kapadý.Ve yine o an geliyor ve yine þiir bitiyor yüreðimdeBir özlem, bir umut, bir hayal daha uðurluyorum limandanYarýnki umut, yarýnki hayal, yarýnki mavi kim bilirNereye, ne zaman, nasýl götürecekHüznün efkarý zamanýn belasý isyanýn düþmaný tek dostum mavi özlemSeninleyim ve tekim...Bir gün, elbet bir gün yalnýzlýk da konuþur,Bir gün sonrasý da olsa, bin yýl sonrasý daElbet bir gün...Sonsuzluk da yaþlanýr.Bir sonsuzluðun sonu yok bir de...130