Untitled - Türk Eğitim-Sen

Mustafa HamaratKarabük ÞubesiTÜRKLÜK ÇINARIBir ulu çýnardý Osmanlý; hiçe saydýlar.Koskoca dallarýný bir bir kopardýlar.Gövdesi Anadolu'ydu; onu da yýkarýz sandýlar.Hep birden yüklendiler; fakat baþaramadýlar.Hesaplayamadýlar ulu çýnarýn gücünü.Almaya kalktýlar Atalarýnýn öcünü.Kan bürümüþtü düþmanlarýn gözünü.Kopardýlar dalýný; soydular kabuðunu; yýkamadýlar özünü.Anadolu'ydu ulu çýnarýn gövdesi özü.Ayaða kaldýrdý bu milleti Atatürk'ün sözü.Ya Ýstiklal! Ya Ölüm! Baþka bir þey görmüyordu halkýn gözü.Cephane taþýdý sýrtýnda ninesi, kaðnýsýnda öküzü.Yýkýlmýyordu; saðlamdý ulu çýnarýn gövdesi.Tekrar yeþertmek için tutuþmuþtu meþalesi.Bu çýnarý kurtarmaktý halkýn tek meselesi.Çýnlýyordu kulaklarda “Ýlk Hedefiniz Akdeniz. Ýleri!” Sesi.Özü saðlamdý, kökleri saðlamdý bu ulu çýnarýn.Yenisi yetiþmiþti adeta koparýlan dallarýn.Özü belirsiz, sözü belirsiz, sayýsý belirsizdi düþmanlarýn.Sökemediler çýnarý, anladýlar Anadolu Türk oðlu Türk olanlarýn.277