Untitled - Türk Eğitim-Sen

Abdulvahap SaðýnçVan ÞubesiBÝZ ÖÐRETMENÝZBiz öðretmeniz.Bize; mum gibi eriyip, etrafýmýza ýþýk saçmak düþtü.Gül yetiþtirmek kaderimiz oldu.Üç günlük dünyada bize, bahçevan olmak düþtü.Çocuklarla çocuk olduk fakat küçülmedik hiç.El açmadýk, minnet etmedik hayata.Bize; el açanlara bakmak, darda kalanlarýn yardýmýna koþmak düþtü.Lûgatýmýzda durmak yoktu,Bize; koþmak, üveyik olup uçmak düþtü.Dünyaya tebessüm etmedik,Bize hiç gülmedi dünya.Saraylar, yalýlar, katlar, yatlar görmedik.Hep gurur soluklayanlar sýðmazlarken âleme,Kaderin taksiminde bize, küçük bir dünya düþtü.Onda da tahta kulübecikler misali birer köy okulu düþtü.Çýðýrtkanlar davullarla cihaný verirken velveleye,Bize bir kýrýk mýzrap düþtü.Tahakkümler, tahkirler, tezyifler, sürgünler gördük.Yine de bize; çiçek yetiþtirmek ve yýlmamak düþtü.Gönüllerin birliðini, kardeþliði, hoþ görmeyi öðrettik hep,Devleti, milleti, insanlýðý yüceltmeyi hiç eksik etmedik kalbimizde,Kaderimize; insafsýzlardan, vicdansýzlardan düþmanlýk düþtü.Her davranýþýnda müraîlik soluklayanlardan entrikalar düþtü.Anlaþýlmamak bizim de kaderimizde varmýþ her ulu gibi.Bizi anlamayanlara da vefasýzlýk düþtü.Ne var ki biraz da piþmanlýk düþtü.Þairin dediði gibi;"Bize bir muazzam nehir gibi cûþ etmek,Fakat çorak yerde akýp gitmek" düþtü.Bahçývan olmak, güller yetiþtirmek, gözyaþlarýyla güller sulamak,Gülleri çalýlardan korumak düþtü.Bize; su olmak, her bahçeyi gülzar yapmak düþtü.Yorulan, kýrýlan, darýlan olmadýk hiç.Eskimek, pörsümek, yaþlanmak semtimize uðramadý,Bize; küheylan olmak düþtü.Ummanlar gibi bir sinemiz oldu hep.Hiç kapanmadý gönül penceremiz.Bize; affetmek düþtü, hoþgörmek düþtü.Dedim ya, hiç eskimedik.Bize terütaze ve hep genç kalmak düþtü.Þimdilerde bahtýmýza biraz da gurbet düþtü.Varsýn olsun...502