Untitled - Türk Eğitim-Sen

Ana bu, koþmak ister,Kucaðýna alýp, kendi kollarýyla sarmak ister.Bu zalim zelzele,Evini baþýna yýkar da almak isterse bir can;Bebeciðinin yerine,Kendi canýný vermek ister...Koþar, koþar ananýn ayaklarý,Koþar beyni,Koþar bedeni,Lakin tutamaz,Tutamaz bebeciðinin minik ellerini!..Oysa þuracýktadýr,Þuracýktadýr altý aylýk kuzusu.Uzansa deðecek,Ah, bir doðruluverse...Uzanýverse...Yavrusuna sarýlýverse, neler vermez zavallý annecik!..Lakin ne mümkün!..Ruhundaki deprem,Dumura uðratmýþ bir kere bedenini,Söz dinlemez ki eli ayaðý!...Bebecik uyanýr,Anneciðini oyun yapar sanýr.Güler bebecik..Anne aðlar, bebek güler...Gecenin elinden düþer yereTek tek binlerce çýngýrak,Öterler hep birden çýn çýn...Bu son sallanýþýdýr bizim apartmanýn.Þahadetler yükselirken gökyüzüne,Annenin donuktur yüzü,Gözleri donuk...Hurdahaþ olurken taþ toprak,Yaþlý genç, çoluk çocuk,Bebek aðlar anne güler!..Ertesi gün hayrete düþer,Yüzünde tebessümle ölen,Genç annenin göðsünde,Aðlayan bebeciði görenler!...211