düşün ve sanat dergisi temmuz-ağustos 2009 - Ankara Ağın Derneği

tuşturdu. Bir süre yanan otlara baktıktan sonra,“Gel şurada oturalım” dedi. Alevle karışık birduman yolu takip ederek gidiyordu. Az sonra bualev ve duman şeridi ta, karşı sırtlara kadar uzandı.Ne kadar zaman geçti bilmiyorum, bu koyuduman çok uzaklardaki bir tepeyi aşmak üzere idiki, Osman dayı, “O gider daha, yolun sonuna varırmı bilemem ama, ardında sadece bir kül, bir dekoyu bir siyahlık bırakır!..” Duman tepeyi aşanakadar oturup birlikte seyrettik. Neden sonra OsmanDayı, “Gayrı son yolcusu da gitti MadenciYolu’nun! Kalkalım...” dedi. Sonra da derindenderine içini çekerek, “Bizim de son yolculuğumuzböyle olacak, geride bir avuç kül koyacağız!..” diyemırıldandı. Birlikte kalkarak eve doğru yola koyulduk.Ben arada bir dönüp karşı sırtlara bakıyordum.Yol boyu süren duman tepeyi çoktan aşıpgitmişti...Bu olaydan yıllar sonra her Madenci Yolu’nauğrayışta, Osman Dayı’yı hatırlıyorum; Onunlahep sessiz, soluksuz konuşuyoruz. Birlikte yolladığımızson yolcunun izleri halen silinmemişti.Ama yol üzerinde yeni yeni otlar yeşermiş ve yenidenkurumuşlardı!.. Osman Dayı’nın titrek sesihalen kulağımda çınlıyordu, “Sen bakma bu yeniyollara, bir gün onlar da eskiyecek. Tıpkı MadenciYolu gibi!... Ve insanoğlu yeni yollar arayacak...”Evet, bir insan ömrü gibidir yollar; üzerindenyıllardır gelip gideriz ama bu yolların da bir günöleceğini hiç düşünmeyiz!.. Bugün de üzerindengeçip gittiğimiz nice yollar var ki, bilinmeyenyerlere doğru uzayıp giderler... Kimi gurbete götürüyorbizi, kimi sılaya, kimi savaşa, kimi barışa,kimi de zafere ulaştırıyor. Bu yolların amacı insanoğlunuhedefine en kısa ve en rahat bir şekildeulaştırmaktır. Asırlardır yollar bu amaçla açılmıştır.Ama çağlar değişip teknik gelişince, bir debakmışsınız ki bizim en kısa dediğimiz, en rahatyürüdüğümüz yollar uzun gelmeye, can sıkmayabaşlamıştır. İşte o zaman yeni yollar aramaya koyulmuşuz.Ve açılan bu yeni yollardan geçerkeneski yolları hatırlamayız bile... Böylece ulaşılmazdediğimiz hedefler kısaldıkça, aradaki mesafelerde neredeyse bir sigara içimlik zamana dönüşür.Tıpkı Madenci Yolu’nda olduğu gibi. Eski yollardangeriye ise sadece silinmeyen bir kara leke kalır!Öyle değil mi?RAHAT DEĞİLİMAli SEYHUNBugünlerde hiçbir şeyrahatlatmıyor beniNe o,Ne şiir,Ne hüzzam.Bir an gergin yaydaki ok gibiyimVe bir an,Kaplumbağa gibi yavaş, bezginBugünlerde hiçbir şeyrahatlatmıyor beniNe o,Ne şiir,Ne hüzzam.SAATLERAli SEYHUNZaman cellatı saatlerKim peydahladı sizi?Nedir bu aceleniz?Durun, gitmeyinKıymayın banaSevgilim yanımdaağın Temmuz-A¤ustos 200921