Cinedergi 103

önündeki perde. Bir dönem TRT 2’de harika
kültür programları, bizim ve dünyanın
çeşitli ülkelerinde yetkin sinema örnekleri
gösterilirdi. Bu kadar televizyona endeksli
bir toplumu, belki de gösterebileceğiniz iyi
örneklerle bir yere doğru çekmeniz mümkündür.
İyi niyetimi korumaya kararlıyım.
Türk sinemasında burjuva sınıfının veya
başka değişle şehirli insanın hikayelerinin
yeterince yer aldığına inanıyor musunuz?
Yakın zamanda izlediğimiz Seren Yüce’nin
‘’Rüzgarda Salınan Nilüfer’’i , Yeşim
Ustaoğlu’nun ‘’Tereddüt’’ü ve tabii ki Nuri
Bilge Ceylan’ın ‘’Kış Uykusu’’ filmleri bu
anlamda ilk aklıma gelen işler. Ama birey
bilinci yaratılmadan, burjuvazi işlenemez
diye düşünüyorum. Biz kaderci bir toplumuz,
giderek daha da o yöne çekilmeye
çalışılıyoruz maalesef. Bu sinemamıza
da yansıyor doğal olarak. Birey bilincine
erişebilmek için de, Batı burjuvazisinin
ekonomik gücüyle kaderciliğe son vermesi
gibi, bizim de kendi yöntemlerimizi
geliştirmemiz gerekiyor.
Filmlerimizde ve toplumda kadınların rolleri
çok belirli kocasına aşık, çocukları için
herşeyi yapan insan tiplemesi. Ama hayatta
aşk, duygu, nefret ve zayıflık gibi gerçekler
de var. Bunların kadınlar üzerinden sinemada
yeterince anlatıldığını düşünüyor
musunuz?
Yeterince anlatıldığının örnekleri
çoğalmadıkça, böyle düşünemeyeceğim
sanırım...
Türk sinemasında etkilendiğiniz kadın
oyuncular kimlerdir?
Bu gibi sorular bende endişe yaratır. Birçok
var, hangi birini sayayım?
1980 ve 90’ların ikinci yarısına kadar
sinemamızda feminizmin etkisi gözükür.
Bunun faturasını ödeyen (Müjde Ar, Nur
Sürer) oyuncularımız var. Fakat 2000
sonrası bu anlamda sinemamızda bir geriye
adım atıldığını düşünüyorum. Bir kadın
oyuncu olarak buna katılıyor musunuz? Bu
tür rolleri çok büyük baskı yaratıyor mu?
O yıllar feminizm derneklerinin kurulduğu,