Şehzadeler İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü "ŞEHZADE" dergisi 3

5
EBUBEKiR ERMiŞ
Şehzadeler İlçe Milli Eğitim Müdürü
Dünya üzerinde bilim ve teknolojinin baş döndürücü hızda ilerlediği
bir zamanda yaşıyoruz.Hayatımızı kolaylaştırmak için
ürettiğimiz teknoloji Sanayi Devrimi’nden bu yana zaten araç
olmak özelliğinden uzaklaşarak amaç olmaya başlamıştı.Yani
bir anlamda insanlığın hizmetçisi olması gereken bilim ve
teknoloji bir noktadan sonra insanlığı bu bilim ve teknolojinin
kurallarına uygun yaşamak zorunda bıraktı. Tarihsel gelişim
sürecinde toplumlara baktığımızda bir şekilde bilimde ve
teknolojide diğerlerine üstünlük sağlayanların varlıklarını
devam ettirdiklerine, yöneten ve hükmeden pozisyonuna
geldiklerine şahitlik ediyoruz.Bu süreci yakından takip edemeyenler
ise küçük zaferler kazansa da resmin bütününde mücadeleyi
kaybeden taraf oluyorlar.
Sözlerimizin rahatsız edici olabileceğinin farkındayız.Burada
karşımıza bir etik ikilem çıkıyor.Daha az mekanik, daha az
teknolojik, daha az bilimsel ama daha fazla insani, daha
manevi, daha basit, daha doğaya uygun bir yaşam mı, yoksa
bu akıntıya kendimizi kaptırıp bilim ve teknolojinin hatta bir
adım daha ilerisinde makinelerin, bilgisayarların, yapay
zekaların insanlığımıza hükmettiği, bu boyun eğmişliğimize
rağmen toplumun ve ferdin daha rahat yaşadığı, gelecekte var
olmayı güvence altına aldığı bir yaşam mı?
Maalesef bu sorunun cevabı “ikisini bir dengede götürelim”
cümlesi ile geçiştirilebilecek basitlikte değil.Bu kadar basit olmadığını
ikisi dünya çapında olmak üzere yaşadığımız yüzlerce
savaş bize acı bir biçimde gösterdi.Ne Amerika iki Japon
şehrine atom bombalarını atarken insaniydi ne de Almanya İngiltere’ye
V8 roketlerini fırlatmaya çalışırken vicdani.
Şu gerçeği acı da olsa paylaşmak gerekir ki bilim ve teknolojinin
insanlığın hizmetinden insanlığın efendisi olmaya geçmesi
ve bunun en azından bu günün şartlarında böyle devam
etmesi kaçınılmaz görünüyor.Kaçınılmaz olanı değiştiremeyeceğimize
göre önce buna uyum sağlamanın yollarını bulmak
sonra da mümkünse kendi hizmetimize almanın yöntemini
geliştirmek elzemdir.Yoksa sonucun ferdin, toplumların ve insanlığın
yok oluşuna gideceğini görmek için kahin olmaya
gerek yok.
Milli Eğitim Bakanımız Prof. Dr. Sayın Ziya SELÇUK 2018-
2019 Eğitim-Öğretim yılının açılış konuşmasında öğretmenlerimize
seslenerek çok doğru bir hissiyatla şunu söyledi
“Dünyanın 4´üncü büyük kırılmasına şahit olacağımız bir
döneme giriyoruz. Bu, bizim için günlük operasyonlarla gerçekleştirilecek
bir dönüşüm değil, çok daha büyük değişiklik, ekosistemin
tümüyle değiştirilmesinin gerektiği bir durum. Bu
durumun maddi unsurlarını dönüştürmek çok zor değil. Çünkü
Türkiye´nin imkânları giderek artıyor. Bugün bunu dönüştürmenin
zihniyet tarafındayız” demişti.
Pek çok uzmana göre sayın bakanımızın bahsettiği 4. Büyük
Kırılma bizim Teknoloji 4.0 ya da Endüstri 4.0 diye adlandırdığımız
ve Almanya’nın 2011 yılında yol haritasını
açıklamasıyla başladığı kabul edilen süreç.”Bu gün
bunu dönüştürmenin zihniyet tarafındayız” cümlesini
belki şöyle okumak doğru olabilir.”Küçük hesapları, ağız
dalaşını, rant peşinde koşmayı, birbirimize kızmayı, birbirimizi
kırmayı, incitmeyi, günlük kavgaları bir yana bırakıp hızla ve
hep birlikte hatta bütün imkanlarımızı seferber ederek geleceğimizi
ve geleceğimizin güvencesi olan çocuklarımızı buna
hazırlamanın peşine düşmeliyiz.Aksi takdirde bizi bekleyen
sonuç hiç de parlak değil.
Aslında her zaman bahsettiğimiz ve bilim kurgu filmlerinde
karşımıza çıkan o gelecek geldi.Önümüzdeki 10-15 yıl içinde
üretimin tamamen makineler ve bilgisayarlar tarafından gerçekleştirildiği,
insanın temel özne olmaktan çıkarıldığı bir sürece
şahitlik edeceğiz.”No man, no touch, no light” yani “insan yok,
dokunmak yok, ışık yok.”Maksimum verimlilik, minimum
hata.Maksimum kalite, minimum enerji.Maksimum rekabet,
minimum maliyet.Ve bu geleceğin içinde var olamayan uluslara
düşen kendi ülkelerinin tarlalarında çalışan birer çiftçi durumuna
düşmek.
Geçmişi başarılarla dolu olan kadim bir millet olarak bu geleceğin
uzağında kalmak hem bizim açımızdan hem de dünyanın
geri kalanı açısından çok büyük kayıp olacaktır.Bu geleceğin
içinde yer almak sadece doğru bir eğitimle çocuklarımızı hazırlamakla
mümkün.Böyle bir alanda topluma liderlik yapanların
zaman anlaşılmaması hatta örselenmesi olasıdır.Sonuçta daha
önce hiç kimsenin yürümediği bir ormanda ilk defa yürümek
zorunda kalanlar öngöremeyeceği pek çok uçurumla, bataklıkla,
çalıyla, dikenle ve vahşi hayvanla karşılaşabilir.Çakalların
çok olduğu zamanlarda aslanlara saldırması normaldir.Yine de
şunu bilerek yolumuzu yürümeye devam edeceğiz.Unutmayın.Kainatın
efendisi peygamber efendimiz Hz.Muhammed
(S.A.V) İslam’ı tebliğ etmeye başladığında kendi çağının çok
ötesinde bir vizyonla yola çıkmıştı.14 yaşındaki Sultan Mehmet
İstanbul’un Fatih’i olma hayallerini kurmaya başladığında
kendi çağının ilerisinde yaşıyordu.Mustafa Kemal’in
Anadolu’da isyan ateşini yakmasını sağlayan boğazda
gördüğü İngiliz gemilerinin geldikleri gibi gideceklerini bilmesiydi.Tarih
gelecek konusunda korkak olanları değil cesur olanları
yazar.Biz kararımızı verdik. Ya siz?