Şehzadeler İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü "ŞEHZADE" dergisi 3

86
Mevlevihane
Manisa aynı zamanda kadim mevlevi kültürünü
kalbinde taşımaktadır. Konya’dan sonra
Anadolu’daki en önemli mevlevihanelerden
birisi, Manisa’da bulunur. Manisa Mevlevihanesi,
Sipilos Dağı’nın eteklerine konuşlanmış, Allah’a
ulaşmak isteyen gönülleri sessizce beklemekteydi.
Bu ilim ve inanç merkezi, yıllar boyunca
sayısız öğrenci ve dervişe ev sahipliği yapmıştır.
Burada mevlevi adayları kabul edilir,
bin bir gün boyunca süren çile ve özveri ile
sonunda gerçek irfana ulaşılırdı. Kolay
değildi buraya kabul edilmek; talipten üç
gün boyunca bir saka postunun üzerine
oturması istenirdi. Bu üç gün boyunca talip,
ihtiyaçlarını gidermek haricinde ayağa
kalkamazdı. Talip sessizce beklerken
dervişler devamlı olarak talibin kulağına bu
yoldan vazgeçmesi yönünde telkinler
fısıldarlardı. Üç günün sonunda talibin
kararlılığı takdir görürse, artık bir
mevlevi olma yolu başlamıştır. Bin
bir gün süren bu yolda azla yetinmeyi,
kendini Allah’a ve onun aşkına
adamayı öğrenirdi talipler. Astronomiden
coğrafyaya, İslam ilimlerinden
matematiğe uzanan bir eğitim
sunulurdu bu mevlevihanede.
İnsanın kendi nefsiyle mücadelesidir bu yol; bedenden
ve maddeden kurtulup gerçek aşka, yani
yaradana ulaşmaktır.
Manisa’da İslam tarihi ve tasavvufun izlerini takip etmeye
devam ettiğimizde karşımıza Yunus Emre ve
hocası Tapduk Emre çıkar. Kula’da bulunan Emre
köyü, bir Anadolu ereni olan Tapduk Emre’nin türbesine,
türbenin hemen giriş kapısının önünde de
Yunus Emre’nin mezarına ev sahipliği yapmaktadır.
Bu iki islam aliminin mezarları aslında birden çoktur;
Türkiye’de Yunus Emre’ye ait olduğu rivayet edilen
on beş, Azerbaycan’da ise üç adet mezar bulunmaktadır.
Bu durum bize bu büyük alimlerin
birçok inanan tarafından
sahiplenildiğini, asıl yerlerinin sevenlerinin
kalbi olduğunu gösteriyor. Anlatılan
hikayelere gore Yunus Emre bir
kıtlık zamanında Hacı Bektaş’a buğday
istemek için gider, ona gidenin elinin
boş dönmediğini duymuştur. Hacı Bektaş
ona buğday yerine himmet vermeyi
teklif eder fakat Yunus buğday almakta
ısrarcıdır. Buğdayları aldıktan sonra
dönüş yolunda hatasını fark eden
Yunus pişmanlıkla geri döner. Hacı Bektaş,
ona himmeti Tapduk Emre’ye
verdiğini, himmet almak için Tapduk’a
danışması gerektiğini
söyler. İşte böylece Yunus Emre
Tapduk Emre’nin yanına gider ve
himmet almak için kırk yıl
boyunca Tapduk’un dergahında
hizmet eder. Yıllarca odun taşıyan
Yunus’un taşıdığı odunların
hiçbirinin eğri olmadığı rivayet
edilir; böylesi bir dergaha girecek odunların bile
eğrisinin girmemesi gerekiyordur Yunus için. İşte bu
kırk yıllık özveri ve adanmışlıktı Yunus Emre’yi himmete
kavuşturan, onu gönüllerin efendisi yapan. Tapduk
Emre’nin ömrünün son kırk yılını onun yanında
geçiren Yunus Emre’nin mezarı da Tapduk’un yanından
ayrılmamıştır. Günümüzde Kula’daki bu türbe her
yıl binlerce ziyaretçiye kucak açmaktadır.