muzeum życia burgundzkiego w dijon. jak stworzyć muzeum

dycyjnego stroju prowansalskiego, jako oznaki przynależności
kulturowej.
13 Tournus – miasto w południowej Burgundii, w departamencie
Saône-et-Loire.
14 Założone przez burgundzkiego kolekcjonera muzeum
ukazuje życie codzienne oraz cechy charakterystyczne
mieszkańców regionów Macon i Bresse.
15 Georges-Henri Rivière (1897-1967?) – założyciel Musée
des Arts et Traditions populaires, organizator Muzeum Etnograficznego
w Trocadéro, przekształconego później w Musée
de l’Homme.
16 Romenay-en-Bresse miejscowość w pobliżu Tournus
w Burgundii.
17 Obecne Musée de la Vie Bourguignonne
18 Rezydencja Aubriot zbudowana w XIII wieku, mieszcząca
pierwotnie skarbiec książąt Burgundii.
19 Voyages pittoresques, modne w XIX wieku
20 Le Morvan – masyw górski w Burgundii, na styku
departamentów Yonne, Nièvre, Côte-d’Or i Saône-et-Loire.
21 Saône-et-Loire – departament w południowej Burgundii.
22 La Bresse – dawna prowincja francuska, między Burgundią
oraz regionami Rhône-Alpes i Franche-Comté.
Madeleine Blondel
At the end of the nineteenth century erudites in many parts of
France created folklore museums. In Burgundy, Maurice Perrin
de Puycousin (1856-1949), a lawyer and a renowned collector
of examples of folk culture, especially costumes, initiated this
trend by holding temporary expositions and then went on to
establish three museums: at his own home in Tournus, where in
1870-1920 he presented his collections, once again in Tournus
in 1929 and, finally, in Dijon in 1935, when he donated his collection
of regional costumes, furniture and household utensils.
The latter collection was created in Aubriot, a residence open
to the public in 1938-1970 as Musée Perrin de Puycousin. The
museum was ultimately closed due to the deteriorating state
of the collection, which several years later was entrusted to the
newly opened Musée de la Vie Bourguignonne, whose task was
to document the traditions of the region and town of Dijon.
The ground floor of the museum building featured the restored
Perrin de Puycousin collection, illustrating life in southern
Burgundy at the end of the nineteenth century. The museum
referred to the conception launched by the collector, and with
the assistance of original wax mannequins recreated three
dioramas: a wedding procession, a kitchen, and a bedroom, all
showing scenes from everyday life. The organisers introduced
explanations placed directly on the showcases in order to surround
the exhibits with a suitable narration. The first-floor galleries,
opened in 1994, display 150-years old Dijon traditions
– commercial, industrial and intellectual - from 1789 to 1939.
The Museum of Burgundy Life in Dijon.
How to Create a Regional Identity Museum?
Z zagranicy
23 Dziewięć lat później, w 1990 r., doceniając starania
muzeum, ofiarował, niemal przepraszając, resztki – jak sam
określił – posiadanej przez siebie kolekcji Perrin de Puycousina,
a mianowicie ponad 800 obiektów.
24 farandola – korowodowy taniec prowansalski w takcie
6/8
25 Nabywanie wyposażenia sklepików i pracowni rozpoczęte
zostało już w 1977 r., kiedy przejęto sklep kapeluszniczy
Masi. W 1979 r. został nabyty sławny sklep korzenny Pagart,
w 1980 r. warsztat ślusarski Galfione w 1980 r. Następnie
przyjęte zostają: apteka Rapin (1985), sklep zielarski Gayvalet
(1988), pracownia futrzarska Bailly (1988), salon fryzjerski
André (1988), pralnia Foyer-Poigeaud (1992), zakład
zegarmistrzowski Zbinden-Droz (1992).
26 „la petite Reine” – popularne określenie roweru we
Francji.
27 Le Centre régional de documentation pédagogique
(Regionalne Centrum Dokumentacji Pedagogicznej)
28 Jean-Baptiste Philibert Vaillant (1790-1872) – francuski
polityk i wojskowy pochodzący z Dijon.
29 Marie François Sadi Carnot (1837-1894) – prezydent
Francji (III Republiki) od 1887 roku do śmierci.
The show reconstructed a pharmacy, a drugstore, a laundry, a
milliner’s, furrier’s and watchmaker’s workshops, and a photographic
studio, and presented the industrial traditions of the
city connected with, i. a. the production of mustard, faience and
Pernot biscuits.
Temporary exhibitions, featuring the customs of the town
and the region, its past and daily life are the outcome of research
conducted by the museum and offer an excellent occasion for
a dialogue with the visitors by referring to their experiences,
stirring their memories, and obtaining successive donations.
Such exhibitions include, i. a. a presentation of the military past
of Dijon, which was one of the elements of its identity as a
garrison town since 1870, or an exposition recreating a village
classroom, with the visitors sitting at the school desks to share
their recollections.
In this fashion the museum documents the traditions of the
region, serves the commemoration of its daily life, and conducts
an incessant dialogue with the visitors, whose role has been
emphasised from the very onset of its existence: “The residents
of Dijon are the authors of its memory”. The importance of the
museum for regional identity is evidenced by the names of several
hundred donators, engraved on a wall of one of the showrooms
and paying homage to those who via their contributions
participated in the creation of the museum.
MUZEALNICTWO
353