Wytyczne do oceny stanu rzek.pdf - wkn.h2.pl

5
zmiany zespołów fauny są „katastrofy ekologiczne”: powodzie, susze. W naszej szerokości
geograficznej najniebezpieczniejsze dla fauny są powodzie letnie. Zdarza się, Ŝe po
gwałtownej ulewie następuje wezbranie, które niszczy całą biocenozę. Gatunki jednoroczne,
nawet dominanty, które w tym momencie rozwijają się giną i często potrzeba dłuŜszego czasu
nim się taka populacja odbuduje. Naturalnie gatunki, a zwłaszcza „super gatunki” -
zoocenozy, tego typu katastrofy ekologiczne wkalkulowują w „koszty przeŜycia” i
wytworzyły szereg mechanizmów pozwalających im na przetrwanie.
Geograficzne zróŜnicowanie
Problem ten jest jeszcze słabo poznany w naszym kraju. Nie mniej wiadomo, Ŝe nie
tylko oddalone geograficznie rzeki mają róŜne typy zoocenoz ale często nawet wchodzące w
skład tego samego dorzecza. Przykładem mogą być „czarne” i „białe” wody np. Biała i Czarna
Wisełka, Biały i Czarny Dunajec lub Biała i Czarna Nida. Wydaje się, Ŝe w tym wypadku
czynnikiem róŜnicującym jest chemizm i zawartość związków humusowych w wodzie,
budowa geologiczna, gleby, oraz charakter roślinności w zlewni. Ramowa Dyrektywa Wodna
2000/60/EC przykłada duŜą znaczenie do rozwiązania tego problemu.
RozwaŜania powyŜsze nie wyczerpują wszystkich problemów związanych z ekologią
wód płynących. Wybrano tylko pewne zagadnienia, które mogą przyczynić się do lepszego
zrozumienia zaproponowanej ekologicznej metody oceny jakości wód w rzekach na
podstawie bezkręgowców.
Źródła:
CUMMINS K. W. 1974. Structure and function of stream ecosystem. BioScience, 24: 631-
641.
CUMMINS K. W., KLUG M.J. 1979.Feeding ecology of stream invertebrates. Annual Rev.
Ecology and Systematics, 10: 147-172.
DIRECIVE 2000/60/EC of the European Parliament and of the Council of 23 Oct. 2000
establishing a framework for Community action in the field of water policy. OJEC L 327/1
z 22.12.2000.
HILLBRICHT-ILKOWSKA A.1998. RóŜnorodność biologiczna siedlisk słodkowodnych -
problemy, potrzeby, działania. W: Kraska M. (ed.) BioróŜnorodność w środowisku
wodnym. Idee Ekologiczne, 13, Ser. Szkice 7: 13-54.
HUET M. 1954. Biologie, profils et long et en travers des eaux courents. Bull. Franc.
Pisciculture,27: 41-53.
ILLIES J., BOTOSANEANU L. 1963. Problémes et méthodes de la classification et de la
zonation écologique des eaux courantes, considerées sourtout du point de vue faunistique.
Mitt. Internat. Verein. Limnol., 12: 1-57.
KOWNACKI A. 1999. Checklist of macroinvertebrates in the River Vistula. Acta Hydrobiol. 41: 45-
75.