materiały - MANHAZ - Instytut Energii Atomowej

Metoda szybkiej identyfikacji i ocen ryzyka dla człowieka od nadzwyczajnych zagrożeń transportowych
• w wypadku wybuchu par/gazów palnych, przyjmuje się 100% ofiar śmiertelnych w
obszarze palącej się chmury; przyjmuje się za kryterium zapłonu przekroczenie
dolnej granicy palności, nie uwzględnia się efektów nadciśnienia. Nadciśnienie (w
wypadku deflagracyjnego spalania chmury par/gazów w otwartej przestrzeni jest to
0.3 bara) może spowodować poważne obrażenia pośrednio poprzez uszkodzenie
urządzeń i generowanie odłamków o dużych energiach kinetycznych;
• dla materiałów wybuchowych przyjmuje się 100% ofiar śmiertelnych w
bezpośrednim sąsiedztwie centrum detonacji, gdzie mamy nadciśnienie > 1 bara i
wysoką gęstość generowanych odłamków;
• 100% ofiar tylko pośród osób narażonych przez ponad 30 min na działanie
par/gazów toksycznych o koncentracji LC50 dla ludzi. Chociaż daje to zawyżone
wartości w obszarze narażenia wyznaczonym przez to kryterium to trzeba pamiętać,
że poza tym obszarem również mogą wystąpić wypadki śmiertelne, co nie jest już
uwzględnione w metodyce.
Główne etapy metodyki MAEA, UNEP, UNIDO i WHO:
- przeprowadzenie klasyfikacji instalacji ze względu na typ
działalności i rodzaje oraz ilość substancji niebezpiecznych;
- oceny skutków poważnych awarii dla ludzi;
- ocena prawdopodobieństw poważnych awarii;
. dla stałych instalacji;
. transportu;
- ocena i priorytetyzacja ryzyka.
2. Klasyfikacja instalacji
Klasyfikacja obejmuje następujące elementy:
• zebranie informacji o rodzaju transportu i transportowanych materiałach niebezpiecznych
w analizowanym obszarze,
• klasyfikacja działalności związanej z transportem niebezpiecznych substancji za pomocą
listy kontrolnej (tabela 1);
5