Τεύχος 224 - PharmaNews

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
“ Μετά τη
μετακόμιση,
κάποια παιδιά
δυσκολεύονται
να κοιμηθούν,
άλλα παίρνουν ή
χάνουν βάρος, άλλα
παιδιά εμφανίζουν
δυσκολίες στο
σχολείο, κάποιοι
έφηβοι αλλάζουν
παρέες και
συνήθειες, χωρίς
αυτό να είναι πάντα
θετικό.
”
62 PHARMANEWS • ΜΑΡΤΙΟΣ 2013 • TEYXOΣ 224
σουμε τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν,
είναι να προετοιμάσουμε το παιδί
μπροστά στην αλλαγή που πρόκειται να
αντιμετωπίσει. Μάλιστα, συστήνεται οι μετακομίσεις
να γίνονται τους καλοκαιρινούς
μήνες, ώστε να υπάρχει ο απαιτούμενος
χρόνος της συναισθηματικής προετοιμασίας
του παιδιού, αλλά και επειδή τότε το
παιδί βρίσκεται σε κατάσταση ηρεμίας.
Είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου,
ότι πολλά από τα παιδιά που θα δυσκολευτούν
να αποδεχτούν την αλλαγή σχολείου
θα κατηγορήσουν ευθέως τους γονείς για
την αλλαγή αυτή. Η λύπη και ο φόβος είναι
πολύ δύσκολα συναισθήματα για να
βιώσει κανείς, πόσο μάλιστα όταν είναι
παιδί. Για τον λόγο αυτό, ο ψυχισμός μας,
μας προστατεύει από μια τέτοια εμπειρία,
μετατρέποντας τα συναισθήματα αυτά, σε
ένα άλλο, περισσότερο υποφερτό συναίσθημα,
τον θυμό. Ένα παιδί λοιπόν, είναι
αναμενόμενο να νιώσει θυμό, συναίσθημα
το οποίο χρειάζεται κάπου να στραφεί, έναν
«φταίχτη». Αρκετοί γονείς, ακριβώς επειδή
δυσκολεύονται να διαχειριστούν τα συναισθήματα
του παιδιού τους, άθελά τους, του
αφήνουν ένα περιθώριο να πιστεύει ότι η
απόφαση μπορεί να είναι αναστρέψιμη και
έτσι συμβάλλουν στο να ξεκινήσει το παιδί
μια επίπονη διαδικασία, προκειμένου να
τους μεταπείσει. Το αποτέλεσμα που θα
έχει μια τέτοια προσπάθεια είναι μεγαλύτερος
θυμός, λύπη και απογοήτευση».
«Κάποιες μικρές, αλλά πολύ βοηθητικές
συμβουλές που μπορούμε να δώσουμε
στους γονείς είναι οι εξής: επισκεπτόμαστε
τη νέα γειτονιά και το καινούριο σχολείο
αρκετά νωρίτερα, προκειμένου να αποκτήσει
το παιδί εξοικείωση με τον χώρο,
δημιουργούμε συνθήκες επαφής με άλλα
παιδιά, αν έχουμε τη δυνατότητα. Επιπλέον,
προσπαθούμε να βρούμε συγκεκριμένες
λύσεις στους φόβους και τις ανησυχίες
του και όχι να το καθησυχάζουμε γενικά
κι αόριστα. Είναι απαραίτητο να μείνουμε
σταθεροί στην οικογενειακή ρουτίνα που
είχαμε και πριν τη μετακόμιση, έτσι ώστε
να μην αποδιοργανώσουμε το παιδί. Αν δει
εμάς ανήσυχους, θα θεωρήσει τον φόβο
του δικαιολογημένο και δεν θα κάνει καμία
προσπάθεια να τον αντιμετωπίσει. Η
συμπεριφορά μας στις αντιδράσεις του
παιδιού κατά τη διάρκεια της προσαρμογής
του πρέπει να είναι σταθερή και
αποφασιστική. Δεν χρειάζεται να είμαστε
υπερπροστατευτικοί, γιατί αυτό ενισχύει τη
συναισθηματική εξάρτηση του παιδιού από
εμάς και το γεμίζει ανασφάλεια», εξηγεί
συνοψίζοντας η κυρία Μπακρατσά.
INFO: Μαρίνα Μπακρατσά, Κλινικός- Σχολικός Ψυχολόγος, Mres/MPhil Cognitive Behavioral
Therapist CBT , Cognitive Analytic Practitioner CAT
marinbac@hotmail.com, κιν.:6937228005
www.pharmanews.gr