"Nadmorskie duchy, uroczyska i tajemnice", Marcin ... - Ustka

Opowieści starej Ustki III
a następnie do dwóch wojen światowych, w których życie
straciło około 70 milionów ludzi.
To pasmo nieszczęść zaczęło się w 1307 roku w Lędowie,
2 kilomtry na zachód od Ustki. Może to więc ci rycerze
błąkali się w dawnych czasach jako duchy po łąkach
i lasach na zachód od Ustki i straszyli pasterzy
z Duninowa?
Ale nawet jeśli tak było, to od niedawna nie mają już
powodu by urządzać potępieńcze gonitwy. W lecie 2007
roku, dokładnie 700 lat po wydarzeniach w Lędowie, na
zachodnim nabrzeżu portu w Ustce odbył się proces wojewody
Święcy, który pojawił się na nim osobiście w swoim
historycznym stroju. Przedstawiono mu zarzut, który
stawiany mu jest w wielu podręcznikach historii - że
zdradził. Sędzią był zgromadzony lud. Kto chciał, mógł
wydać swój wyrok wrzucając kamień do jednego z dwóch
koszy, tego z napisem “winien”, albo tego z “niewinien”.
I lud w 2007 roku uniewinnił go z zarzutu zdrady.
Buty za Ustkę
Ten słupski ród okazał się
nieszczęściem dla Ustki. Naraził
ją bowiem na... śmieszność.
Do dziś niektórzy
mieszkańcy Słupska dokuczają
mieszkańcom Ustki wypominając
cenę, za jaką niegdyś
Święcowie sprzedali ją Słupskowi:
jedną parę butów.
W 20 lat po układzie w Lędowie,
dzięki któremu utrzymali
się w posiadaniu ogromnych włości, w lutym 1337
roku Święcowie zawarli kolejny układ – tym razem ze Słupskiem,
rządzonym już przez mieszczan osiedlonych tu w
okresie kolonizacji niemieckiej. Przedmiotem umowy była
Ustka i jej mieszkańcy. Święcowie: Jaśko z Darłowa i Jaśko
ze Sławna, oddali ją Słupskowi na własność. W zamian
30
Para średniowiecznych butów. Podobne
słupszczanie mieli przekazywać
rycerzom, a potem ich potomkom
corocznie na 11 listopada – aż do
końca świata.