Jak wieś i chłopi są przedstawieni w Sonecie I Jana Kasprowicza ...

W i e ś i c h ł o p i u K a s p r o w i c z a i W y s p i a ń s k i e g o
skł.
styl.
styl., i
styl.
skł.,
styl.,
skł.
log., i
styl.
i
o.
skł., i
styl.
skł.
rzecz.
obyczajów środowiska chłopskiego, jego niewiedzę obnaża rozmowa
z Panną Młodą na temat butów. W ten sposób Wyspiański w sposób
dobitny ukazuje przepaść pomiędzy odmiennymi środowiskami.
Zainteresowanie nową kulturą staje się dla Pana Młodego niemal
obsesją. Stara się on wejść w to środowisko, przesiąknąć nim by poczuć
wolność, beztroskę, by chłonąć każdy zapach, by poczuć się chłopem
– zbratać się z nimi. Poprzez to pragnie odmienić swoje życie: „Żyłem
dotąd w takiej cieśni, / pośród murów szarej pleśni: / wszystko było
szare, stare, / a tu naraz wszystko młode, / znalazłem żywą urodę,
/ więc wdycham to życie młode”. Stara się wejść w środowisko
chłopskie poprzez takie zachowanie jak: „od miesiąca chodzę boso,
/ od razu się czuję zdrowo [...] / pod spód więcej nic nie wdziewam,
/ od razu się lepiej miewam”. Stara się tym samym wmówić sobie,
że życie chłopskie, zachowania, prostota, wpływają dobrze na jego
samopoczucie, zdrowie.
Podmiot liryczny w sonecie Kasprowicza prezentuje nieco odmienny
stosunek do wsi i chłopstwa. Kieruje się też innymi wartościami niż
bohater Wesela. Dla podmiotu lirycznego są to osobiste przeżycia
i odczucia w stosunku do ludności chłopskiej, gdyż sam się z niej
wywodzi. Choć zdaje sobie sprawę z tego, że życie na wsi nie było łatwe,
widzi w nim piękno, prawdziwe piękno dlatego tak osobiście przeżywa
zubożenie wsi. Rozumie mieszkańców i problemy, z którymi borykają
się na codzień, zaś Pan Młody widzi jedynie idylliczną wieś, która dla
człowieka z miasta jest czymś nowym, ciekawym. Nie rozumie jednak
czym tak naprawdę jest życie na wsi i życie prostego chłopa, ponieważ
nie są to jego osobiste przeżycia. Wychowany w innym środowisku
nie potrafi dostrzec rzeczywistych wartości w życiu mieszkańców
wsi. Tworzy w wyobraźni nieprawdziwy obraz wsi, wszystko jest dla
niego zabawą i oderwaniem od miejskiej nudy. Wyspiański poprzez
tego bohatera krytykuje ludomanię, za którą kryje się lekceważenie
chłopów.
(II.2)
(II.2)
II.3/1
(II.2)
II.3/2
III.3
I.1/4
II.3/3
(II.2)
(II.2)
(II.2)
Punktacja
Temat 18 p.
Kompozycja 1 p.
Styl 1 p.
Język 3 p.
Zapis 2 p.
Szczególne walory 1 p.
Razem 26 p.
177