Vita Academica 1(71) - Uniwersytet Papieski Jana PawÅa II
Vita Academica 1(71) - Uniwersytet Papieski Jana PawÅa II
Vita Academica 1(71) - Uniwersytet Papieski Jana PawÅa II
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
konferencje<br />
ks. dr hab. Józef Wołczański, prof. UPJP<strong>II</strong><br />
drugi od lewej – bp prof. dr hab. Jan Kopiec, bp Kazimierz Górny, burmistrz Sokołowa Młp. Andrzej Ożóg<br />
14<br />
stopnia naukowego doktora habilitowanego<br />
w 1911 roku na Wydziale Teologicznym<br />
<strong>Uniwersytet</strong>u Lwowskiego objął<br />
do roku 1939 kierownictwo Katedry<br />
Teologii Fundamentalnej, przechodząc<br />
wszystkie szczeble akademickiej kariery<br />
naukowej. Jako profesor zwyczajny od<br />
roku 1919 oprócz przedmiotu kierunkowego<br />
wykładał historię religii oraz<br />
przejściowo Nowy Testament. W latach<br />
1919–1921 pełnił funkcję dziekana<br />
fakultetu, a w roku akademickim<br />
1921/22 – prodziekana; poza tym przez<br />
kilka lat reprezentował Wydział Teologiczny<br />
w Senacie uczelni. Obdarzony<br />
lekkością słowa mówionego i pisanego,<br />
pozostawił po sobie przeszło 1600 pozycji<br />
drukowanych o charakterze naukowym,<br />
popularyzatorskim i publicystycznym.<br />
W okresie międzywojennym<br />
był pierwszoplanową postacią w polemice<br />
polskich środowisk katolickich<br />
z lansowaną przez uczonych europejskich<br />
i polskich ideologią synkretyzmu<br />
religijnego. Poza pracą naukową zabiegał<br />
z pomyślnym skutkiem o powołanie<br />
do życia Polskiego Towarzystwa<br />
Teologicznego (1924), a potem przez<br />
wiele lat pełnił obowiązki jego prezesa<br />
(1927−1939 i 1945−1946). Nie ograniczał<br />
się jednak tylko do środowiska akademickiego,<br />
z pasją oddawał się działalności<br />
społeczno-politycznej jako poseł<br />
na Sejm RP (1930−1935), radny miasta<br />
Lwowa (1911−1939), członek Chrześcijańskiej<br />
Demokracji i prezes Zarządu<br />
Dzielnicowego Małopolski Wschodniej<br />
(1925−1932), prezes ChD Małopolski<br />
Wschodniej (1932−1934), członek<br />
Zarządu Dzielnicowego Zjednoczenia<br />
Chrześcijańsko-Społecznego oraz członek<br />
Rady Naczelnej OZN w Warszawie.<br />
Należał do grona współorganizatorów<br />
i działaczy ogólnopolskiego Zjednoczenia<br />
Chrześcijańskich Związków Zawodowych,<br />
był członkiem komitetu redakcyjnego,<br />
a w latach 1933−1939 wydawcą<br />
i właścicielem pisma „Katolicki Głos<br />
Pracy”. Trudno w tym miejscu przytoczyć<br />
wszystkie – idące w dziesiątki – instytucje<br />
społeczno-charytatywne, wspomagane<br />
ideowo, a nade wszystko finansowo<br />
przez ks. Szydelskiego. Jedno jest<br />
pewne: w środowisku lwowskim żadna<br />
inicjatywa społeczno-polityczna o ideologii<br />
chrześcijańskiej nie mogła obyć<br />
się bez jego udziału. Władza kościelna<br />
tolerowała tę niestandardową w kołach<br />
duchowieństwa działalność z tego m.in.<br />
względu, że za kapłanem-społecznikiem<br />
murem stali wybitni uczeni, społecznicy,<br />
politycy z kręgów Chrześcijańskiej<br />
Demokracji, a samej jego aktywności<br />
towarzyszyły najczystsze intencje<br />
bez domieszki lansowania swojej osoby<br />
bądź pogoni za karierą polityczną.<br />
Kres owej wszechstronnej pasji naukowo-badawczej<br />
i społeczno-organizacyjnej<br />
położył wybuch <strong>II</strong> wojny światowej.<br />
Zagrożony aresztowaniem przez<br />
Sowietów, ks. Szydelski opuścił Lwów<br />
5 września 1939 roku, osiadając na cały<br />
okres okupacji w rodzinnym Sokołowie.<br />
W latach 1946−1950 pracował<br />
jako wykładowca w Seminarium<br />
Duchownym archidiecezji lwowskiej<br />
w Kalwarii Zebrzydowskiej, a po jego<br />
likwidacji przez władze komunistyczne<br />
przeniósł się do Seminarium Duchownego<br />
Śląska Opolskiego w Nysie.<br />
Tam przez 10 lat nadal wykładał różne<br />
dyscypliny teologiczne, ciesząc się zasłużonym<br />
autorytetem spełnionego naukowca<br />
i człowieka. Zmarł w wieku 95<br />
lat w Nysie i tam został pochowany.<br />
Nietrudno się domyśleć, iż pomimo<br />
sokołowskiego rodowodu tegoż wybitnego<br />
uczonego, społecznika, polityka<br />
i kapłana, pamięć o nim wśród rodaków<br />
wskutek upływu lat niemal całkowicie<br />
zamarła. Jeszcze gorzej przedstawia<br />
się ta kwestia w środowisku lwowskim,<br />
w którym ukraińska ideologia<br />
nacjonalistyczna deprecjonuje wszelkie<br />
dokonania polskich uczonych czy działaczy<br />
społecznych. Nadarzyła się zatem<br />
okazja, aby przed 140. rocznicą urodzin<br />
przypadającą 25 grudnia 2012 roku<br />
zmienić ten stan rzeczy przynajmniej<br />
na gruncie Sokołowa Małopolskiego.<br />
Uroczystości jubileuszowe miały<br />
podwójną odsłonę: religijno-patriotyczną<br />
i naukową. W miejscowym kościele<br />
parafialnym odbyła się zatem<br />
msza święta pod przewodnictwem wychowanka<br />
ks. Szydelskiego z czasów nyskich<br />
– biskupa diecezji gliwickiej prof.<br />
dr. hab. <strong>Jana</strong> Kopca z udziałem kilkunastu<br />
koncelebransów oraz tłumu wiernych:<br />
dorosłych i młodzieży szkolnej.<br />
Na zakończenie odsłonięto na ścianie<br />
nawy bocznej kościoła tablicę epitafijną<br />
z przytoczonymi obszarami działalności<br />
wielkiego rodaka oraz jego podobi-
Change language