Kronika - Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie

KRONIKA
51. Zjazd Polskiego Towarzystwa Geograficznego
W dniach 26-30 czerwca 2002 r. odbył się w Krakowie i w
Nowym Sączu ogólnopolski Zjazd Polskiego Towarzystwa
Geograficznego, w Jubileuszowym roku 80-lecia utworzenia
Krakowskiego Oddziału PTG i 25-lecia powołania Koła PTG w
Nowym Sączu, podlegającego organizacyjnie Oddziałowi w
Krakowie, lecz rozwijającego własne i różnorodne formy
działalności.
51. Zjazd PTG został zorganizowany przez Oddział
Krakowski PTG i Koło PTG w Nowym Sączu, przy współudziale
Instytutu Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu
Jagiellońskiego i Instytutu Geografii Akademii Pedagogicznej w
Krakowie. Patronat Honorowy nad Zjazdem objęli Rektorzy obu
uczelni – prof. dr hab. Franciszek Ziejka (UJ) i prof. dr hab. Michał
Śliwa (AP), Marszałek Województwa Małopolskiego, mgr inż.
Marek Nawara oraz Prezydenci obu miast – prof. dr hab. Andrzej
Gołaś (Kraków) i mgr Ludomir Krawiński (Nowy Sącz).
Komitet Organizacyjny Zjazdu, pod przewodnictwem
Przewodniczącego Oddziału PTG w Krakowie, prof. dr hab. Adama
Jelonka, utworzyli członkowie Zarządów Oddziału i Koła, tj. prof.
dr hab. Zbigniew Długosz, mgr Teresa Kozłowska – Daniec, dr
Jerzy Adamus, mgr Piotr Dragan i doc. dr hab. Zygmunt Górka,
ponadto mgr Stanisław Szudek, dyrektor Nowosądeckiej
Delegatury Kuratorium Oświaty w Krakowie, mgr Józef Kantor,
dyrektor Wydziału Kultury i Sportu Urzędu Miasta w Nowym
Sączu, mgr Aleksander Rybski, dyrektor I Liceum
Ogólnokształcącego im. Jana Długosza w Nowym Sączu i mgr inż.
Wiesław Piprek, prezes Koła Przewodników PTTK oddziału
„Beskid” w Nowym Sączu. Patronat medialny sprawował zaś
nowosądecki Oddział „Gazety Krakowskiej”, pod kierunkiem red.
Jerzego Wideła.
W Krakowie dnia 26. czerwca odbyły się obrady
Prezydium Zarządu Głównego PTG – w gmachu Instytutu
Geografii i Gospodarki Przestrzennej UJ, oraz plenarne zebranie
Zarządu Głównego PTG – w Instytucie Geografii Akademii
Pedagogicznej w Krakowie. Po tych obradach członkowie Zarządu
250

Głównego przyjechali do Nowego Sącza, dokąd od godzin
popołudniowych przybywali inni uczestnicy Zjazdu.
Dnia 27. czerwca 2002 r. o godz. 11 00 odbyło się Walne
Zgromadzenie Delegatów Oddziałów PTG w sali obrad
nowosądeckiego Ratusza. Wcześniej jeszcze uczestnicy Zjazdu
odbyli krótką wycieczkę po śródmieściu Nowego Sącza.
O godz. 15 00 nastąpiło uroczyste otwarcie Zjazdu, w sali
Małopolskiego Centrum Kultury „Krokus”, oraz powitanie
uczestników i gości, którego dokonali Przewodniczący Komitetu
Organizacyjnego, prof. dr hab. Adam Jelonek i p.o.
Przewodniczącego Zarządu Głównego PTG, prof. dr hab. Andrzej
T. Jankowski. W przemówieniu powitalnym życzenia owocnych
obrad złożył zebranym Prezydent Nowego Sącza, mgr Ludomir
Krawiński. Owacyjnie przyjęto krótki występ Chóru Szkolnego I
LO, pod dyrekcją p. Andrzeja Citaka, po przemówieniach
powitalnych.
Odczytane zostało pismo prof. dr hab. Floriana Plita z
prośbą o zwolnienie Go z funkcji Przewodniczącego Zarządu
Głównego PTG. Następnie wręczone zostały odznaczenia
Polskiego Towarzystwa Geograficznego – Medal i Złote Odznaki
PTG.
Obrady Zjazdu rozpoczęła Sesja Plenarna, której
przewodniczył prof. dr hab. Zbigniew Długosz,
wiceprzewodniczący Oddziału PTG w Krakowie. Wygłoszono
podczas niej 6 referatów – dwa o charakterze historycznym i 4
nawiązujące do przewodniego hasła Zjazdu: „Geograficzne
uwarunkowania rozwoju Małopolski” –
• doc. dr hab. Zygmunt Górka (IGiGP UJ)
Osiemdziesięciolecie Oddziału Polskiego Towarzystwa
Geograficznego w Krakowie;
• mgr Teresa Kozłowska-Daniec (I LO Nowy Sącz) 25 lat
działalności Koła Polskiego Towarzystwa Geograficznego
w Nowym Sączu;
• dr hab. Krystyna German (IGiGP UJ) Przyrodnicze
możliwości i bariery rozwoju Małopolski;
• doc. dr hab. Tadeusz Ziętara (IG AP Kraków) Rola
gwałtownych ulew i powodzi w modelowaniu rzeźby oraz
niszczeniu infrastruktury osadniczej w górnej części
dorzecza Wisły;
251

• dr hab. Bolesław Domański (IGiGP UJ) Przemysł w
rozwoju gospodarczym Małopolski i przestrzenne
zróżnicowanie poziomu usług w regionie;
• prof. dr hab. Adam Jelonek (IGiGP UJ) Wybrane problemy
gospodarcze Małopolski.
O 18 30 odbyło się jeszcze spotkanie w Sądeckim Parku
Etnograficznym w dzielnicy Falkowa i wycieczka na pobliskie
osuwisko, powstałe latem 2001 roku.
Trzeci dzień Zjazdu – piątek 28. czerwca – poświęcony był
na obrady w 5 sekcjach problemowych: 1) dydaktyki geografii i
kartografii, 2) struktury środowiska geograficznego i zjawisk
katastrofalnych, 3) funkcjonowania współczesnego środowiska
geograficznego, 4) geografii ekonomicznej i politycznej, 5)
geografii ludności, osadnictwa i kultury.
Wygłoszono w sumie około 80 referatów – na 94
zgłoszone. Przedstawili je pracownicy naukowi ze wszystkich
ośrodków geograficznych w Polsce – uniwersytetów i akademii
pedagogicznych, ponadto naukowcy z PAN, SGGW, Akademii
Ekonomicznej w Krakowie, instytutów resortowych (IMUZ),
Parków Narodowych (Ojcowskiego i Świętokrzyskiego) – a także
nauczycieli geografii. W obradach sekcyjnych uczestniczyło około
150 osób (najwięcej w sekcji dydaktyki i kartografii), w dyskusji
ok. 50, a w całym Zjeździe – prawie 250 osób.
Obradom towarzyszył Salon Wydawniczy. W auli I LO
stoiska swe ustawiły firmy Domart, Geoida i Polkart z Warszawy,
PPWK, PWN S.A., Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne S.A.,
firmy M. Rożak z Gdańska i Meridian-Skaner ze Szczecina,
eksponowały też swe najnowsze publikacje wydawnictwa Instytutu
Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego
i Uniwersytetu Wrocławskiego. Uczestnicy Zjazdu mogli więc
obejrzeć i nabyć najnowsze podręczniki do geografii i przyrody,
mapy, atlasy, wydawnictwa książkowe i różnorodne materiały
pomocnicze do nauczania naszego przedmiotu.
Tradycyjne wieczorne spotkanie towarzyskie uczestników
Zjazdu odbyło się w restauracji „Panorama”, pięknie położonej na
skarpie Dunajca.
W sobotę 29. czerwca uczestnicy Zjazdu, w liczbie około
120 osób, wyruszyli na trzy wycieczki naukowe – 1) dwudniową w
Tary Słowackie i do Słowackiego Raju, 2) w Pieniny, trasą do
252

Niedzicy, Zbiornika Czorsztyńskiego i Szczawnicy, 3) w Beskid
Niski, przez Grybów i Konieczną do uzdrowiska Bardejów na
Słowacji. Kierownictwo naukowe sprawowali autorzy przewodnika
wycieczek – geografowie z Instytutu Geografii Akademii
Pedagogicznej w Krakowie, dr Marek Troc (trasa 2), dr Józef
Zychowski i mgr inż. Witold Warcholik (trasa 3) oraz z Instytutu
Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego,
dr Jarosław Balon (trasa 1) i mgr Joanna Raczak (trasa 2), przy
współudziale przewodników z Koła PTTK „Beskid” w Nowym
Sączu.
Trwałym dorobkiem 51. Zjazdu PTG pozostanie 610-
stronicowe wydawnictwo pt.: „Geograficzne uwarunkowania
rozwoju Małopolski”, przygotowane pod redakcją prof. dr hab.
Adama Jelonka i doc. dr hab. Zygmunta Górki, zawierające
streszczenia referatów z sesji plenarnych i wszystkich sesji
problemowych. Drukiem ukazał się też szczegółowy program
Zjazdu i przewodnik wycieczek.
Rozdane uczestnikom materiały zjazdowe zostały
wzbogacone publikacjami geograficznymi i krajoznawczymi, które
organizatorzy uzyskali od wydawców biorących udział w Salonie
Wydawniczym, z Urzędu Wojewódzkiego w Krakowie, z Urzędów
Miast Krakowa i Nowego Sącza, z Zarządu Kopalni Soli „Bochnia”
S.A. i z dyrekcji Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu.
Sprawne przeprowadzenie Zjazdu było możliwe dzięki
pomocy i finansowemu wsparciu Komitetu Badań Naukowych,
Urzędu Miasta Nowy Sącz, Uniwersytetu Jagiellońskiego,
Akademii Pedagogicznej w Krakowie, Stowarzyszeniu
Oświatowców Polskich z Torunia – za które serdecznie
dziękujemy.
Wyrażamy też wdzięczność wszystkim Instytucjom za
pomoc i współpracę na różnych etapach przygotowania i
odbywania Zjazdu. Szczególne podziękowania kierujemy pod
adresem Dyrektora I Liceum Ogólnokształcącego, który gościł
uczestników w murach swej szkoły i w Internacie Zespołu Szkół
Ogólnokształcących, gdzie mieli ni doskonałe warunki pobytu i
wyżywienia. Uczestnicy Zjazdu podkreślali też wszechstronną
pomoc, jakiej udzielali im uczniowie Drużyny Harcerskiej,
działającej przy I LO.
253

Organizatorzy mają nadzieję, iż dla wszystkich
uczestników udział w 51. Zjeździe PTG był pożyteczny i
atrakcyjny.
Zygmunt Górka
254

WSPOMNIENIE O ZMARŁYCH
Zygmunt Górka
Profesor Karol Bromek
255

Prof. dr hab. Karol Bromek (1915-2001) urodził się w
rodzinie rolnika, zamieszkałego we wsi Śmiłowice na Zaolziu
(obecnie Republika Czeska). Egzamin dojrzałości złożył w 1933 r.
w Państwowym Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczym w
Cieszynie. Studia geograficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim
podjął w 1935 r., lecz wybuch wojny sprawił, iż ukończył je
dopiero w 1945 r. Podczas wojny brał udział w zorganizowanym
przez władze UJ tajnym nauczaniu – zrazu jako student, a następnie
jako prowadzący zajęcia.
Po zakończeniu wojny wyjechał do Cieszyna, gdzie uczył
geografii w miejscowym gimnazjum, a po powrocie do Krakowa
we wrześniu 1945 r. podjął pracę w regionalnej Dyrekcji
Planowania Przestrzennego. W grudniu tegoż roku K. Bromek
rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną, jako asystent w Instytucie
Geografii UJ. W 1950 r. po obronie pracy doktorskiej pt.: „Studium
izochron kolejowych Polski”, wykonanej pod kierunkiem prof. dr
hab. S. Leszczyckiego z Uniwersytetu Warszawskiego, otrzymał
stanowisko adiunkta. Prowadził odtąd przyszły Profesor wykłady i
różnorodne zajęcia (m.in. seminarium magisterskie) na UJ, jak
również wykłady w Wyższej szkole Ekonomicznej (obecnej AE) w
Krakowie i w krakowskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej (obecnie
AP). W 1967 r., po ukończeniu przewodu habilitacyjnego, w
oparciu o rozprawę pt.: „Użytkowanie ziemi w Krakowie i
przyległych częściach powiatu krakowskiego około 1960 roku”,
powołano go na stanowisko docenta. Objął wówczas K. Bromek
kierownictwo Zakładu Geografii Ludności, Osadnictwa i Rolnictwa
IGUJ, które piastował do 1985 r., do przejścia na emeryturę.
Wcześniej jeszcze, bo w 1983 r., otrzymał tytuł profesora
nadzwyczajnego.
Dorobek naukowy Profesora obejmuje 76 pozycji (Tab. 1).
Blisko 1/5 stanowią w nim publikacje z geografii osadnictwa, w
tym głównie dotyczące Krakowa. Badania nad tym miastem podjął
K. Bromek podczas swej pracy w Dyrekcji Planowania
Przestrzennego, sporządzając mapy użytkowania ziemi Krakowa i
przyległych rejonów ówczesnego powiatu krakowskiego –
skartował w sumie 155 jednostek katastralnych (dzielnic, wsi i
miast) na obszarze 2,5 tys. km 2 , w podziałkach 1 : 5000 i 1 : 25
256

000. Zainicjował tym samym badania nad użytkowaniem
przestrzeni miejskiej, w skali jeszcze dokładniejszej (1: 1000),
kontynuowane przez jego uczniów. Zebrane materiały wykorzystał
w swej pracy habilitacyjnej, ukazując zmiany użytkowania ziemi za
okres 1848-64 i dzieląc pod tym względem Kraków z zapleczem na
8 stref. Inną ważną pracą Profesora było studium pt.: „Rozwój
demograficzny regionu Krakowa w okresie od 1869 do 1950”, w
której, na podstawie wyników kolejnych spisów powszechnych,
wyznaczył zasięg tego regionu i wyróżnił w nim 8 stref,
obejmujących łącznie przeszło 1750 km 2 . Do geografii osadnictwa
należą też charakterystyki rozwoju oraz przemian funkcji i
zagospodarowania przestrzennego Krakowa, a także kilku wsi.
Opracowania metodyczne zaś w większości stanowią
propozycje nowych metod w badaniach z geografii ludności i
osadnictwa – m.in. stopnia skupienia osadnictwa wiejskiego,
adaptacji koncepcji W. Christallera do klasyfikowania ośrodków
usługowych w Polsce, metod i miar koncentracji oraz kartowania
użytkowania ziemi, zwłaszcza w miastach (użytkowania przestrzeni
miejskiej). Do dziedziny geografii transportu zaliczyć zaś można –
oprócz wspomnianej pracy doktorskiej – także analizy przewozów
towarowych jako miary powiązań ekonomicznych głównych
ośrodków południowej Polski i narzędzia geograficznoekonomicznej
regionalizacji.
Omówione wyżej główne nurty badań naukowych K.
Bromka miały wielką wartość praktyczną, stanowiąc zastosowania
teorii i koncepcji naukowych dla rozwiązywania konkretnych zadań
gospodarczych, m.in. racjonalizacji gospodarowania, nb. niełatwej
w ówczesnych warunkach polityczno-społecznych Polski.
Wiele publikacji Profesora dotyczyło Krakowa, którego był
niekwestionowanym znawcą – zwłaszcza zagadnień jego
urbanistycznej historii. Był on zresztą przez długie lata członkiem
Komisji Urbanistyki i Architektury Oddziału PAN w Krakowie,
oraz rad naukowych działających przy organach planistycznych
Krakowa i regionu krakowskiego.
Na dorobek naukowy K. Bromka składają się też plansze i
mapy w atlasach Krakowa i województwa krakowskiego,
kilkadziesiąt haseł encyklopedycznych i ponad 20 recenzji
opracowań z geografii ludności, osadnictwa, rolnictwa, gospodarki
wodnej i geografii ówczesnej Czechosłowacji.
257

Wiele wartościowych i obszernych prac Profesor nie
opublikował, gdyż były to opracowania przekazane do praktyki
gospodarczej. Wymienić tu trzeba wspomniane już mapy
użytkowania ziemi i usług na terenie Krakowa i jego strefy
podmiejskiej, studia na temat funkcjonowania Regionu
Babiogórskiego – i syntezę badań nad użytkowaniem ziemi w
granicach 4 przewidywanych do realizacji w latach 70. zbiorników
wodnych, które to badania pod kierunkiem Profesora
przeprowadziły kilkunastoosobowe zespoły. Ta część dorobku
pozwala uznać K. Bromka za współtwórcę krakowskiej szkoły
planowania regionalnego.
Pod kierunkiem Prof. dr hab. K. Bromka wykonało w
latach 1949-86 prace magisterskie 214 geografów, a dalsze 9 osób
(w tym 5 z Uniwersytetu Jagiellońskiego) przeprowadziło
pomyślnie pod Jego kierunkiem przewody doktorskie. Wśród tych
doktorantów są już obecnie samodzielni pracownicy naukowi.
Od 1945 r. K. Bromek był członkiem krakowskiego
Oddziału Polskiego Towarzystwa Geograficznego. W latach 1947-
57 pracował w Zarządzie Oddziału, w okresie 1954-57 jako
skarbnik. Brał też udział w organizowaniu i przeprowadzeniu
ogólnopolskich zjazdów PTG w Krakowie, w latach 1958 i 1972.
W uznaniu tych zasług Polskie Towarzystwo Geograficzne
przyznało Profesorowi w 1976 r. Złotą Odznakę PTG. K. Bromek
był też odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz
Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Zgon Profesora okrył żałobą nie tylko rodzinę, lecz i Jego
licznych przyjaciół, współpracowników i uczniów. Uniwersytet
Jagielloński i geografia polska utraciły wybitnego uczonego i
oddanego nauczyciela. Karol Bromek spoczywa na Cmentarzu
Salwatorskim w Krakowie, w dzielnicy, w której spędził większość
swego pracowitego życia.
258

Edward Schnayder
(1926 - 2001)
Dnia 3 grudnia 2001 r. odszedł od nas na zawsze nasz
nieoceniony przyjaciel, - zamiłowany geograf, znawca kartografii,
pasjonat bibliotekarstwa, miłośnik map. Długoletni kierownik
Oddziału Zbiorów Kartograficznych Biblioteki Jagiellońskiej.
Urodził się 11 lipca 1926 r w Krakowie. Jego ojciec - Jerzy
Schnayder był profesorem filologii klasycznej, matka - dr Felicja
Schnayder (z domu Kęszycka) nauczycielką historii i języka
niemieckiego.
W 1939 r - przed wybuchem wojny - ukończył pierwszą
klasę w Gimnazjum Bartłomieja Nowodworskiego. W okresie
okupacji, - już w 1940 r - będąc czternastoletnim chłopcem
rozpoczął pracę w księgarni. Od 1942 r. do końca wojny był
zatrudniony jako pracownik biurowy w krakowskiej Fabryce
Armatur. Pracując - równocześnie uczęszczał do Trzyklasowej
Publicznej Szkoły Zawodowej, a także dokształcał się w
kompletach tajnego nauczania. Bezpośrednio po odzyskaniu
niepodległości, dzięki intensywnej pracy nadrobił zaległości szkoły
średniej i w lipcu 1945 r. uczęszczając do Liceum Jana
Kochanowskiego w Krakowie zdał maturę i uzyskał świadectwo
dojrzałości. Realizując konsekwentnie swoje zainteresowania, w
październiku 1945 r. rozpoczął studia w Instytucie Geografii
Uniwersytetu Jagiellońskiego i w 1950 r. uzyskał stopień magistra.
Postępując dalej zgodnie ze swoim powołaniem - bezpośrednio po
ukończeniu studiów, - we wrześniu 1950 r. rozpoczął pracę w
Bibliotece Jagiellońskiej, która stała się jedynym w jego życiu
miejscem zatrudnienia. Kierując się swoim zamiłowaniem do map,
ukończył zorganizowany w 1951 r. w Warszawie kurs
opracowywania zbiorów kartograficznych. Swoje kwalifikacje
podnosił również za granicą. W 1962 r. uczestniczył w International
Summer Schooll of Library Association w Birmingham w Anglii.
Również w 1962 r. rozpoczął opracowywanie specjalistycznego
katalogu map i atlasów będących w posiadaniu Biblioteki
Jagiellońskiej. Swoją działalnością przyczynił się w znacznym
stopniu do wydzielenia map i atlasów z ogólnego księgozbioru
259

Biblioteki Jagiellońskiej. W uznaniu jego zasług w 1969 r. został
powołany na kierownika nowo utworzonego Oddziału Zbiorów
Kartograficznych Biblioteki Jagiellońskiej. Funkcję tą sprawował
do 1993 r. - do czasu przejścia na emeryturę.
Był komunikatywny, łatwo nawiązywał kontakty,
prowadził rozległą korespondencję, wymianę wydawnictw, zawsze
był chętny do dyskusji. Często wyjeżdżał za granicę. W większości
były to krótkie wyjazdy służbowe na zaproszenie bibliotek, na
konferencje - najczęściej do Niemiec, Austrii. W ramach
stypendiów przebywał w Szwecji (Sztokholmie) i w Stanach
Zjednoczonych ( The John Carter Brown Library). Z ramienia
Polski - był długoletnim korespondentem czołowego,
międzynarodowego czasopisma z zakresu historii kartografii
"Imago Mundi. The International Journal for the History of
Cartography". Przewodniczył w organizacji wystaw związanych z
konferencjami, m. in. III Ogólnopolską Konferencją Historyków
Kartografii (1977 r.), XI Międzynarodową Konferencją
Kartograficzną MAK (1982 r.). Utrzymywał ścisłą współpracę
między Oddziałem Zbiorów Kartograficznych Biblioteki
Jagiellońskiej a Zakładem Zbiorów Kartograficznych Biblioteki
Narodowej. Opracował wiele opisów map do wydanej przez
Bibliotekę Narodową encyklopedii kartografii staropolskiej "Imago
Poloniae".
Na uwagę zasługuje też jego udział w pracach Komisji
Kartograficznej Polskiego Towarzystwa Geograficznego, a także w
Zespole Historii Kartografii przy Instytucie Historii Nauki Polskiej
Akademii Nauk.
Członkiem Polskiego Towarzystwa Geograficznego był od
1964 r. W latach 1980-90 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji
Rewizyjnej Oddziału PTG w Krakowie. W uznaniu zasług dla
naszego Towarzystwa, Zarząd Główny przyznał mgr Edwardowi
Schnayderowi Złotą Odznakę PTG, w 1986 r.
Miał nieprzepartą potrzebę ciągłej wymiany myśli,
dzielenia się na bieżąco swoimi uwagami, odczuciami. Świadczy o
tym m. in. jego bogaty dorobek publikacyjny (ok. 700 pozycji), na
który składają się z zasady krótkie, pisane na bieżąco teksty -
notatki, recenzje, komentarze, sprawozdania, ale także artykuły o
treści informacyjnej, analitycznej.
Mimo ścisłego ukierunkowania w codziennej pracy
zawodowej nie przestał być geografem w pełnym tego słowa
260

znaczeniu. Dowodzą tego jego ścisłe kontakty z Instytutem
Geografii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego udział w zebraniach
naukowych, konferencjach, uczestnictwo w organizowanych przez
Instytut konferencjach, wycieczkach zagranicznych, w
przyjmowaniu gości zagranicznych. Był osobą - można powiedzieć
- przypisaną do Instytutu. Z pracownikami Instytutu często łączyły
go więzy przyjaźni.
Miał wysokie poczucie obowiązku, odpowiedzialności, - a
także - poczucie humoru. Był Krakowianinem - nie tylko z
urodzenia. Kochał Kraków, - Stare Miasto, - Rynek. Jego historię,
żywotność, kolorystykę, atmosferę kabaretowo - kawiarnianą.
Kochał życie. Szkoda, że nie ma go już między nami.
Jadwiga Warszyńska
Więcej informacji na temat działalności mgr Edwarda
Schnaydra w Bibliotece Jagiellońskiej w:
Bzinkowska J., 2002, Mgr Edward Schnayder, Polski
Przegląd Kartograficzny, 1
Mieczysław Mikulski
(1927-2003)
W dniu 24 lutego 2003 r. zmarł doc. dr Mieczysław
Mikulski - długoletni członek Polskiego Towarzystwa
Geograficznego, b. kierownik Zakładu Geografii Ekonomicznej
Akademii Ekonomicznej w Krakowie, znawca geografii transportu
lotniczego. Doc. dr M. Mikulski członkiem naszego towarzystwa
był od 1962 r., kilkakrotnie występując z odczytami na spotkaniach
Oddziału Krakowskiego PTG.
Doc. dr Mieczysław Mikulski urodził się 13 maja 1927 r. w
Kolanowie, w powiecie bocheńskim. W 1947 r. ukończył
gimnazjum w Bochni. W latach 1947-1952 studiował geografię na
Uniwersytecie Jagiellońskim, a tytuł magistra uzyskał za pracę
261

Inwersje temperatur w Tatrach. Jednocześnie ukończył studia w
Wyższej Szkole Wychowania Fizycznego w Krakowie, a tematem
jego pracy magisterskiej była Historia sportów szybowcowych w
Polsce. Datujące się od wczesnej młodości zainteresowania
lotnictwem pogłębił kończąc kurs szybowcowy, a następnie
odbywając szkolenia szybowcowe w Mrągowie i Krakowie-
Balicach.
Docent Mikulski pracę zawodową rozpoczął w Wyższej
Szkole Ekonomicznej - późniejszej Akademii Ekonomicznej - 1
października 1952 r., zarówno w charakterze nauczyciela
wychowania fizycznego, jak i asystenta w Zakładzie Geografii
Ekonomicznej. Na Akademii Ekonomicznej doc. dr Mikulski
pracował do 30 września 1997 r. W latach 1969-1992 kierował
zakładem Geografii Ekonomicznej. Przez kilkanaście lat sprawował
funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Planowania i Ekonomiki
Regionu, był również prodziekanem Wydziału Produkcji AE. Za
osiągnięcia naukowe i dydaktyczne oraz pracę na rzecz
społeczności akademickiej odznaczony został Krzyżem
Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym
Krzyżem Zasługi, Medalem 40-lecia PRL, Medalem Komisji
Edukacji Narodowej.
Doc. dr M. Mikulski swoje zainteresowania naukowe
skoncentrował przede wszystkim na problematyce transportu
lotniczego na świecie i w Polsce. W 1966 r. doktoryzował się na
Uniwersytecie |Jagiellońskim na podstawie pracy Krajowy
transport lotniczy w Polsce. Analiza geograficzno-ekonomiczna za
okres 1922-1964 (promotor prof. dr hab. Antoni Wrzosek).
Najpoważniejszym osiągnięciem naukowym doc. Mikulskiego była
książka (wydana wspólnie z A. Glassem) pt. Polski transport
lotniczy 1918-1978 (1980). Za osiągnięcia publicystyczne z zakresu
geografii transportu odznaczony został Odznaką Honorową I
stopnia z trzema diamentami-Zasłużony dla PLL "LOT" oraz Złotą
Odznaką za Zasługi dla Aeroklubu Polskiego.
W ramach geografii ekonomicznej doc. dr M. Mikulski
interesował się ponadto geografią Polski, geografią turystyki i
ochroną środowiska człowieka. Jest współautorem Podstaw
geografii ekonomicznej (kilka wydań) oraz autorem skryptu
Transport w obsłudze ruchu turystycznego (1991). Dorobek
naukowy i popularnonaukowy doc. dr Mikulskiego obejmuje
łącznie ponad 120 pozycji.
262

Imponujące są Jego osiągnięcia dydaktyczne; był
promotorem 225 prac magisterskich i dyplomowych na studiach
dziennych i zaocznych.
Doc. dr Mieczysław Mikulski pochowany został na
cmentarzu Rakowickim. W pamięci współpracowników i
studentów pozostanie jako serdeczny i życzliwy kolega,
wymagający, ale sprawiedliwy nauczyciel akademicki, wzór
pracowitości i człowiek bez reszty oddany swej życiowej pasji -
geografii lotnictwa.
Jerzy Wrona, Jadwiga Rek
263