Program Ochrony Przyrody Torzym_17_04_07 - Państwowe ...

101
Zaleca się:
• otoczenie opieką istniejących i proponowanych do objęcia ochroną prawną obiektów
przyrodniczych;
• podjęcie starań o uznanie proponowanych form ochrony przyrody;
• przestrzegać wskazań ochroniarskich istniejących i proponowanych form prawnej ochrony;
• stale podnosić wiedzę przyrodniczą pracowników Nadleśnictwa, zwracając szczególną uwagę na
rozpoznawanie gatunków roślin, zwierząt oraz siedlisk o wysokim stopniu naturalności (grądy,
buczyny łęgi, mszary itd.);
• prowadzenie ewidencji występowania nowych stanowisk gatunków chronionych, siedlisk
chronionych, obiektów cennych przyrodniczo;
• pielęgnację niektórych elementów krajobrazu naturalnego i kulturowego – drzewostany o
charakterze parkowym, aleje, cmentarze, kamienie pamiątkowe, drogowskazy, stare słupy
oddziałowe.
• wszelkie formy ochrony przyrody powierzchniowe i punktowe, stanowiska chronionych gatunków
roślin i zwierząt na terenie nadleśnictwa zinwentaryzowane w trakcie prac urządzeniowych
i zapisane w niniejszym programie ochrony przyrody powinny podlegać ochronie na podstawie
przepisów prawa ochrony przyrody cytowanych w Programie.
2. Ochrona róŜnorodności biologicznej.
Ochrona róŜnorodności biologicznej w lasach realizowana jest na podstawie obowiązujących
w Lasach Państwowych zasad, zarządzeń i instrukcji. Do najwaŜniejszych z nich naleŜy Zarządzenie
Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych Nr 11A z 1999 r.
W celu ochrony róŜnorodności biologicznej w lasach Nadleśnictwa Torzym w oparciu o wyŜej
wymienione dokumenty zaleca się:
• pozyskiwać materiał siewny (głównie drzew i krzewów leśnych) z jak największej liczby
osobników oraz z róŜnych miejsc Nadleśnictwa (dla zachowania róŜnorodności genowej);
• dostosowywać skład gatunkowy upraw do typów siedliskowych lasu, waŜnym jest by gatunki
liściaste osiągały maksymalny udział;
• sadzić na większą skalę gatunki drzew owocowych, wiązów, klonów, lipy drobnolistnej, dęba
szypułkowego, cisa pospolitego, jarząbów w odnowieniach, uzupełnieniach, dolesieniach;
• pozostawienie w lesie jak największej biomasy (części stojących drzew martwych,
połamanych, wykrotów, gałęzi, igliwia i kory) o ile nie jest to sprzeczne z zasadami ochrony
lasu (zakaz palenia gałęzi na powierzchniach zrębowych);
• pozostawienie starych okazałych, często o ciekawych formach drzew lub kęp starodrzewi,
drzew owocowych, klonów, lipy drobnolistnej, topól rodzimych, jarząbów, drzewiastych
form: głogów, czeremchy zwyczajnej, jałowca, trzmielin, szakłaka;
• w maksymalnym stopniu wykorzystywać w odnowieniach dolne warstwy – naloty, podrosty,
niezaleŜnie od rozmiaru (grupy, kępy), takŜe na siedliskach uboŜszych;
• nie zalesiać śródleśnych łąk, bagien, skarp oraz niewielkich otwartych powierzchni
(zachowanie bogactwa i róŜnorodności krajobrazowej), granice lasów powinny mieć charakter
łagodny i w miarę moŜliwości nie załamywać się pod kątem prostym lub ostrym;
• poprawę stosunków wodnych na terenie Nadleśnictwa poprzez system małej retencji –
utrzymanie naturalnego poziomu wód gruntowych, nie udraŜnianie rowów melioracyjnych,
utrzymywanie naturalnego charakteru brzegów bagien, jezior, cieków, rzek itp.;
• otoczyć ochroną wypływy wód, źródliska, źródła poprzez nie ingerencję w najbliŜszym
otoczeniu (30 m) – ochrona siedliskowa;
• wyłącza się z uŜytkowania rębnego Bb, BMb, LMb, Ol 3;
• wywieszanie drewnianych budek (w tym typu B w starszych drzewostanach świerkowych dla
ochrony włochatki oraz nad brzegami jezior dla gągoła i traczy) dla ptaków i nietoperzy.
(Budki lęgowe betonowe proponowane przez prof. Graczyka nie sprawdziły się).
• stosować na szeroką skalę ogniskowo – kompleksową metodę ochrony lasu;
• udostępnienie wlotów i wejść do budynków dla sów, nietoperzy.
• w ramach zagospodarowania łowiska proponuje się wykaszanie łąk sródleśnych conajmniej
raz na 2 lata, stosując tzw. koszenie wczesnojesienne – ściółkowe, po 15 sierpnia w enklawie
Bargowskiej Obrębu Gądków .