Program Ochrony Przyrody Torzym_17_04_07 - Państwowe ...

96
oraz zamieranie sosny, bardzo groźny patogen, szczególnie na gruntach
porolnych);
- Armillaria sp. – sprawca opieńkowej zgnilizny korzeni drzew iglstych;
- Ceratocistis sp. (powoduje siniznę drewna iglastego, wadę drewna iglastego oraz
zamieranie dębów);
• Owady.
Największe zagroŜenie ze strony świata owadów miało miejsce w 1981-83r., kiedy to gradacja
brudnicy mniszki spowodowała znaczne szkody gospodarcze w Nadleśnictwie (praktycznie ze
składów gatunkowych d-stanów nadleśnictwa zniknął świerk). W trakcie prac związanych z IV
rewizją urządzania lasu szkody po Ŝerach owadzich stwierdzono na łącznej powierzchni 143,38 ha.
Do szkodników owadzich m.in. mających gospodarcze znaczenie dla nadleśnictwa naleŜy zaliczyć:
Szeliniak sosnowy – Hylobius abietis(szkodnik upraw sosnowych, ze względu na
przelegiwanie zrębów nie ma obecnie znaczenia);
Chrabąszcz majowy Melolontha melolontha (Ŝeruje na korzeniach, znaczenie na
gruntach zalesianych i szkółkach leśnych);
Chrabąszcz kasztanowiec – Melolontha hippocastani (j. w.);
Guniak czerwczyk - Amphimallon solstitialis (j. w.).
Cetyniec miejszy – Tomicus minor (szkodnik wtórny – kambiofag sosny);
Cetyniec większy – Tomicus piniperda (j. w.);
Smoliki – Pissodes sp. (szkodnik wtórny – kambiofag sosny);
Drwalnik paskowany – Trypodendron lineatum - (szkodnik techniczny drzew
iglastych).
Zwójka zieloneczka – Tortrix viridana (szkodnik pierwotny drzewostanów
lisciastych)
Szczotecznica szarawka – Dasychira pudibunda (j.w.)
• Jeleniowate.
Wśród zwierzyny płowej na terenie Nadleśnictwa najliczniej występuje jeleń i sarna. Gatunki
te „wyrządzają” szkody gospodarcze szczególnie w uprawach i młodnikach. Według inwentaryzacji
urządzeniowej przeprowadzonej w trakcie IV rewizji plan urządzania lasu, szkody te o róŜnej
intensywności stwierdzono na łącznej powierzchni 3181,28ha (w tym 2152,47ha szkody bez
znaczenia gospodarczego – do 20%, [25%] ). Rodzaj uszkodzenia, czyli spałowanie, zgryzanie i inne
uszkodzenia dokonane przez zwierzynę płową zestawiono łącznie. NaleŜy podkreślić, iŜ szkody
powodowane przez zwierzynę płową w nadleśnictwie systematycznie maleją z roku na rok.
Zwierzyna płowa jest nieodłącznym elementem środowiska leśnego jako ekosystemu w całości.
Dlatego teŜ jej obecność w środowisku powinna i w przypadku nadleśnictwa jest kontrolowana przez
administrację leśną jak i słuŜby do tego powołane. Jako formę ochrony przed negatywnym skutkiem
bytowania zwierząt łownych występujących w zbyt duŜej liczbie proponuje się:
• dostosowanie liczebności zwierzyny płowej do stanu umoŜliwiającego osiągnięcie załoŜonego
celu hodowlanego;
• zadbanie o właściwe zagospodarowanie leśno-łowieckie miejsc bytowania zwierzyny
(w sensie bazy osłonowej i pokarmowej);
• chemiczne zabezpieczenie upraw;
• indywidualne zabezpieczenie cennych gatunków drzew;
• grodzenie upraw najbardziej zagroŜonych;
• w przypadku masowych grodzeń upraw naleŜy pamiętać o pozostawianiu tzw. korytarzy
ekologicznych, którymi zwierzyna łowna przemieszcza się w ramach swojego areału osobniczego;
2. Czynniki abiotyczne.
Spośród czynników przyrody nieoŜywionej największe znaczenie mają zagroŜenia wywołane
zmianami stosunków wodnych, silnie wiejącymi wiatrami (huragany, trąby powietrzne), w mniejszym
stopniu zagroŜenia związane z ekstremami temperatur (przymrozki wczesne, późne, okiść, listwy
mrozowe ect.). Do tej grupy zagroŜeń zaliczono takŜe poŜary lasu.