mięśnie posturalne i nauka chodu

Nauka chodu
Chód czyli rytmiczne gubienie i odzyskiwanie równowagi, w następujących na przemian
fazie podporowej i fazie przenoszenia podczas których środek ciężkości biegnie po
wypadkowej dwóch sinusoidalnych poziomej i pionowej.
W zakres pojęcia nauka chodu wchodzi wiele działań mających na celu naukę lub
przywrócenie funkcji sprawnego i wydolnego przemieszczania się dziecka. Należy
jednak pamiętać, że jakość chodu jaką dziecko będzie mogło docelowo uzyskać,
zależna będzie od stanu naszego dziecka.
Metodyka nauki chodu obejmuje trzy etapy:
1. Przygotowanie do nauki chodzenia
2. Właściwa nauka chodu
3. Doskonalenie chodu
ad.1. Przygotowanie do nauki chodzenia
Etap ten obejmuje ćwiczenia w pozycjach niskich (również w obrębie łóżka chorego) oraz
pionizację. Ćwiczenia mają na celu zarówno zapobieganie wtórnym skutkom choroby jak
i przygotowanie do nauki chodzenia. Część ćwiczeń wykonujemy przed pionizacją, inne
równolegle z nią.
Przygotowanie za pomocą odpowiednich ćwiczeń ma na celu:
Wzmocnienie mięśni odpowiedzialnych za utrzymanie pionowej postawy oraz za
poruszanie kończynami dolnymi. W niektórych przypadkach wzmocnić należy
również mięśnie obręczy barkowej i kończyn górnych, aby umożliwić częściowe
przejęcie funkcji podporowej kończynom górnym (np. chodzenie o kulach, chód
w poręczach)
Doskonalenie równowagi w każdej, stopniowo coraz wyższej, pozycji.
Pionizacja
Dzięki stopniowej pionizacji przystosowujemy układ krążenia do pracy
w zmienionych warunkach, z czym mamy do czynienia właśnie w sytuacji długotrwałego
unieruchomienia.
Rozróżniamy pionizację czynną i bierną.
Pionizacja bierna przeprowadzana jest na stole pionizacyjnym. Polega
głównie na ustabilizowaniu poszczególnych segmentów ciała pacjenta
oraz stopniowym zmienianiu kąta nachylenia stołu. Początkowo