Aby rozpocząć lekturę, kliknij na taki przycisk , który da ci pełny ...

PRÓBA WYJAŚNIENIAJak wypowiadać, skoro nie słowamipochłaniam życie.Wielomowny jest język wewnętrznyi równoległymi strumieniami płynie obszernieji w jednoczesności,źródła skojarzeń są przenośną klamrą,co spina w całość bliskie z oddalonym.Bełkotliwy się zdaje być ów ciemny strumień,przecież pochwytny w migotliwej gamie,jest pojętny dla zmysłów zrównouprawnionych.Takim go wolę.Zatem nie dla siebiepragnę słowami wymówić milczenie.Czy wypowiadać to wstrzymywać zwiewnedając mu pozór ruchu?Brać pojedyncze z wielości, wybieraćz pulsującego podłoża, z otoczkiprzysługującej czemuś wydłubywaćcoś i mozolnie zestawiać z czym innym,splatać trzy po trzy z potrzeby zdziwienia?Czy wiersz napisać to uśmiercać żywątkankę sposobnej chwili i być w zmowieze samym sobą, zaczajonym w sobiełowcą,co mierząc w las utrafi ptaka?Okruch bursztynu dozwala przybliżyćmorze.Także słowo bywa okruchem treści. Jej ułamkiem.Który i jak mam okruch złożyć z którym,żeby przekazać zechciał całe morze,nie tylko z jego dnem, lecz i z nawierzchnią,z tym i co dzieje się pomiędzy nimi,i z owym ponad w poziomie i pionietakże, co więzi je w przestrzeni?Szukając znaków, dlaczego ich szukam?Doznając pełniej, komu domysł kruszę?Coś w tym z obłędu jest lub może z pychy.Reszta z potrzeby przyjaźni. Udziałem.Gestem ku zewnątrz. Próbą poświadczenia....A tak myśliwy unosi zabitązwierzynę z lasu, aby zaświadczyła,45