• Nr 43-44 BELGRAD 2010 • - Polonia-serbia.org

Chopin Serbia200 – lecie urodzin polskiego geniusza fortepianu8Nie będę się rozpisywać ogenialności muzyki Chopina,bo nie dorosłam dotematu, ani powtarzać jego biografii,bo to każdy sobie może znaleźćw encyklopedii, ale parę słów natemat koncertów w rocznicę urodzin,a ku czci, muszę zanotować.Świat 1 marca zacnie uczcił 200rocznicę Jego urodzin (wprawdziesą przypuszczenia o dacie z końcalutego, ale trzymajmy się oficjalnegozapisu) nie tylko koncertami,ale wystawami i warsztatami związanymiz okolicznością. W Paryżuprojekt Bon Anniversaire MonsieurChopin przedstawił wszystkie dzieła w chronologicznym porządku,10 koncertów trwających w sumie 15 godzin, a w wykonaniunajlepszych pianistów. Kameralnym koncertom w londyńskiej BritishLibrary towarzyszyły wystawy: listów, programów, manuskryptóworaz portretów kompozytora.W Monachium WyższaSzkoła Muzyki i Dramatu zorganizowała warsztaty pianistyczne,pokazy filmów i wykłady związane z twórczością Chopina. „Chopin wWiedniu” to temat wystawy poświęconej pobytom i twórczości kompozytoraw tym mieście. Wystawa była otwarta do 30.04. w MuzeumDomu Muzyki. Królewska Akademia Muzyki w Kopenhadze zorganizowała,obok koncertów, warsztaty na temat życia kompozytora,podobnie jak Filharmonia w Pradze. Muzeum Puszkina w Moskwie,poza koncertami, zorganizowało wystawę manuskryptów i wykładyw temacie.W marcu Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radiawystąpiła z ciekawą inicjatywą popularyzowania muzyki Chopina wmiastach, gdzie musi ona brzmieć conajmniej egzotycznie, mianowiciew Kuwejcie, Katarze i Bachrajnie. Cykl ten zatytułowano „Chopinna pustyni”(?)We Frankfurcie n/Odrą w Sali koncertowej „Emanuela Bacha”przedstawiono muzykę Chopina w wersji jazzowej –Trio AndrzejaJagodzińskiego.Koncert Trio Jagodziński było mi dane usłyszeć 13 marca w SawaCentrum, dzięki staraniom naszej Ambasady, która swoimi auspicjamiobjęła obchody Roku Chopinowskiego w Serbii.Pamiętacie z jakim zgorszeniem przyjęło pianistyczne środowiskow Polsce przed wieloma laty chopinowskie interpretacje Kisielewskiegoi Tomaszewskiego? I z jaką radością my, wówczas młodzi,niedokształceni muzycznie, słuchaliśmy tej muzyki i uczyliśmy się jąkochać? Nie robię tu porównania, ale przypomnę jeszcze zgorszeniejury konkursu Szopenowskiego w związku z interpretacją Pogorelicia,mam nadzieję, że pani Argerich już się nie gorszy.To czym nasuraczyli jazzmeni Jagodzińskiego, było fantastyczne, niewyobrażalnejak przez cały jazzowy rumorjednak było słychaćwyraźnie swojskie dźwięki.Świetne solówki perkusji(brawo), może niekonieczniepotrzebne, dodawałypikanterii wykonaniu iprzekonał nas ten koncert,że nie ma granic w interpretacjach.Wkońcu na tym polega jazz. Każdy może dodać coś odsiebie, naturalnie na temat, a Jagodziński zrobił to z prawdziwą wirtuozerią,miał co dodać.DZIĘKI!W Belgradzie na dobre „zaszopenilo” końcem zimy:”Prolećnaklawirska festa” cała poświęcona naszemu kompozytorowi, w sumie7 koncertów mogła zadowolić najwybredniejsze gusty smakoszy muzykiszopenowskiej.Odnotować też należy uroczysty koncert w dniu 22 lutego, któremurównież patronowała nasza ambasada. Mianowicie pani MarjaDjukić w Sali koncertowej „Kolarca” zagrała nam muzykę Chopinabardzo ładnie, niestety dobór utworów, nie był najciekawszy. Nawstępie spokojne, kameralne preludium op.45 ledwo przedarło sięprzez chrzęsty, pokasływania i ostatnie sygnały komórkowe. Przykro,dopiero barkarola op. 60 zainteresowała swoim tepmperamentemuwagę publiczności, która do pauzy już reagowała z uznaniem.Druga część koncertu natomiast sprawiła pianistce nie lada kłopot,bo preludia mają to do siebie (jak sama nazwa wskazuje), że dopierowprowadzają, nie mając wyraźnych zakończeń, a publiczność wpadałaz aplauzem niefortunnie, powodując nienaturalne przyspieszenierytmu koncertu. Napewno brakowało w tym koncercie akcentów polskiejmuzyki – mazurków i polonezów, szkoda.Dzięki uprzejmości inspicjenta, zaczekałam na panią Djukić wjej garderobie z kilkoma pytaniami i dowiedziałam się, że nie jest tojedyny koncert szopenowski, którym oddaje uznanie geniuszowi fortepianu.W końcu lutego gra ze swoimi studentami, 3 marca jeszczejeden solo koncert.W Warszawie była w 1999 r. dwa miesiące prywatnie.Jest zachwycona Polską, ale jakkolwiek bardzo chciałaby zagraćPolsce nie miała dotychczas okazji ku temu „..a bilobi sjajno...” Niestety,nie udało mi się zadać dalszych przygotowanych pytań, bo tłumwtargnął do garderoby.Natomiast z typowo polską nutą w muzyce Chopina wystąpiłapani Joanna Trzeciak, jako gość Szkoły muzycznej Stanković w koncerciez dnia 14 marca. Ileż tu było młodzieńczego polotu!Na końcu chcę bez porównań dodać dwie uwagi: w wywiadzie dlachorwackiej publiczności- Ivo Pogorelić, na pytanie wścibskiej dziennikarki- dlaczego się TAK ubiera (krótnie spodnie ,czarne pończochyi wytworne czarne mokasyny)? Odpowiedział- „na fortepianie każdymoże się nauczyć grać, ale z takimi nogami trzeba się urodzić”. MałyFryderyk ubierany na swoje koncerty starannie przez matkę, zapytany:co najbardziej podobało się publiczności? - miał odpowiedzieć, że„jego koronkowy kołnierzyk”. Hm, widać geniusze tak mają.Jolanta TančićOficjalne uroczystoścu Roku Chopinowskiego w Serbii, podobniejak w Polsce, rozpoczęły się 1 marca muzycznym maratonem.Mianowicie tego dnia w Centrum Kultury w Belgradzie od południado północy odbyły się koncerty ucznów szkół muzycznych istudentów Wydziału Muzycznego, pogadanki o życiu i twórczościChopina, wreszcie dwa filmy „Młodość Chopina” Aleksandra Fordai „Pamiętna pieśń” CharlesaVidora (film z 1945roku). Tego dnia odbyłsię koncert galowy w sali„Kolarac”. Wystąpił wy-Koncert chopinowskiMarii Djukić w Sali Kolarac22 lutego 2010 r.