Numri 4 - Famulliabinqes.com

Shën Antoni i PadovësShën Antoni i PadovësFamullia e Binçës, Viti II, nr. 4, Korrik 2009Festa e shën Elisë20 Korrik 2009

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009Të dua o Hyji imDhe dëshira ime e vetme është të të duaderi në frymëmarrjen e fundit të jetës time.Të dua, o Hyji im, pafundësisht i dashur,dhe preferoj më mirë të vdesëduke të dashur, se sa të jetojënjë moment të vetëm pa të dashur.Të dua, o Zot, e të kërkojë vetëm që të dua.Hyji im, e dëshirojë qiellin vetëm që të kemlumturinë të të dua përsosmërish.Hyji im, në qoftë se gjuha imenuk mund të thotë çdo çast: të dua,dua që zemra ime të ta përsërisësa herë të marrë frymë.Të dua, Shpëtimtari im hyjnorë,Sepse u kryqëzove për mua,dhe më mban këtu në tokë të kryqëzuar me ty.Hyji im, më jep hirin të vdesëduke të dashur dhe duke e ditur se të dua!Shën Gjon Maria ViannejBoton: Sh.R. “Imzot Mark Sopi”Binçë, Viti, Kosovë.Tel. 044 211 081; 0280 380 645E-mail: shr.imzotmarksopi@hotmail.comAd usum internumPërgjegjës: Don Albert Demaj, famullitarLektor: Gjon TomaRedaksia: Nue Beka, Alfred Pjetri, VilsonMarku, Florentina Ferizi, Nue Marku,Valentin Dodaj, Klodina Gashi.

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009VITI I MESHTARISË – SHËN GJON MARIA VIANEJSiç kemi dëgjuar me përfundimin e vititkushtuar shën Palit apostullit të popujve, qëme shumë aktivitete e kemi përkujtuar edhene në Kosovë dhe në famullinë tonë, që ngafesta e Zemrës Krishtit, Papa e ka shpall vitine meshtarisë, me rastin e 150 vjetorit tëvdekjes së shën Gjon Vianej, i cili nga PapaPiu i X është shpallur pajtor i famullitarëve.Biografia e shën Gjon VianejU lind më 8 Maj 1786 në Dardilly, Francë dhenë të njëjtën ditë edhe u pagëzua. Prindërit eShën Vianney, Matthieu Vianney dhe MarieBeluze kishin 6 fëmijë, prej të cilëve ShënVianney ishte i treti. Ai u rrit në fermën efamiljes së tij në fshatin rural të Dardilly.Familja Vianney ishte familje tradicionalekatolike e cila gjithmonë i ndihmonte tëvarfëritë.Familja Vianney vazhdoi që të merrte pjesënë meshë edhe pse Revolucioni Francez ekonsideronte një gjë të tillë ilegale. Ngadëshira që të merrnin pjesë në meshëfamilja Vianney shkonin në ferma tjera tëlargëta në të cilat mund të luteshin nëfshehtësi.Që kur meshtarët, për shkak të RevolucionitFrancez rrezikonin jetën e tyre çdo ditë përatë që predikonin, Shën Gjoni filloi t'i shohëpriftërinjtë si heronj të kohës. Ai mësoi tëlexoj dhe shkruaj nga motra e tij e madhe,por edhe në saje të sistemit edukativ tëRevolucionit, fëmijërinë ë tij e kaloi dukepunuar në fermën e babait. Në vitin 1802Kisha në Francë ishte stabilizuar prapë, sirezultat i paqes fetare në vend.Pikërisht në këtë kohë shën Gjoni kishtevendosur për të ardhmen e tij e cila ishteshkollimi dhe edukimi si dhe kishte vendosurta realizoj ëndrrën e tij për tu bërë prift. Aiishte 19 vjeçar kur i ati i dha leje për tushkolluar nga At Balley, famullitari i Ecully-it.At Balley ligjëronte gjuhën Latine në shkollëe cila i përgatittë studentët që të bëheshinmeshtarë. Për dallim nga Shën Gjonistudentët tjerë ishin njëmbëdhjetë apodymbëdhjetë vjeçar dhe mësonin shumë mëlehtë se Vianney. Kjo shkollë mësontearitmetikën, historinë, gjeografinë dhegjuhën Latine.Gjoni ngecte në mësim, sidomos në gjuhënLatine pasi që shkollimi i tij i mëparshëm nukShën Gjon Maria Vianei3

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009ishte i mjaftueshëm. Ishte dëshira e thellëdhe e flaktë e tij por edhe vëmendja e AtBalley-it që i dhanë fuqi dhe kurajë që ai tëbëhej prift.Vianney ishte i përshpirtshëm edhe gjatëluftës si ushtarë i Bonapartës. Këtë e tregonedhe një rast ku ai ishte vonuar në detyrëpasi që kishte shkuar në Kishë për tu lutur. Aiishte arrestuar por më vonë ishte liruar pasiqë komandanti i kishte besuar tregimit të tij.Më pas ai ishte dërguar në Lion ku edhe ishtesëmurë, mirëpo ishte hospitalizuar ngamurgeshat në Roanne ku edhe ishte shëruar.Pas shërimit u dërgua përsëri në Lion dhe nënjë udhëtim ai kishte mbetur mbrapa ngagrupi dhe dikur vonë në mesnatë kishtetakuar një djalë të ri i cili kishte shprehurgatishmërinë që t'i ndihmoi dhe ta bashkojme grupin, mirëpo ai e dërgoi atë në maletLe Forez të fshatit Les Noes ku dezertorëtgrumbulloheshin. Vianney jetoi aty përkatërmbëdhjetë muaj duke u fshehur nështëpinë e Claudine Fayot. Aty ndërroi edheemrin duke u paraqitur si Jerome Vincent,dhe në bazë të këtij emri hapi edhe shkollënpër fëmijët e fshatit.Pas një dekreti supreme të vitit 1810 i cililironte dezertorët nga ndëshkimi, Vianneitiu mundësua që legalisht të kthehej nëEcully, ku i rifilloi studimet.Në vitin 1812 ai shkoi në seminar nëVerrieres. Ai u bë prift më 13 Gusht 1815 dheu dërgua si ndihmës i famullitarit At Balley.Pas vdekjes së At Balley, shën Gjoni uemërua famullitarë në Ars.Arsi ishte një vend i harruar jo shumë largLionit, ishte vend i njerëzve aspak besimtar,vend në të cilin kishte ndikuar Revolucioni,ishte vend i tavernave dhe shfrenimeve, ipijanecëve dhe kriminelëve. Duke parë këtëgjendje Vianney e ndjente se ishte aty për t'ikthyer besimtarët e vet ka Zoti.At Balley ishte inspirimi më i madh i Vianneitngase ai e kishte parë atë se si e rrezikonteedhe jetën e vet duke predikuar fjalën eZotit. Me këtë inspirim ai filloi dalëngadalëndikimin e vet te populli duke folur nëmeshë dhe jashtë saj.Shumë shpejt populli pa urtësinë,devotshmërinë dhe përshpirtërinë e thellëtë Shën Gjonit gjatë kremtimit të Meshësshenjte. Ata panë dashurinë e tij për tëvarfëritë dhe të sëmurët, fjalët e buta e tëmira për çdo kënd. Shumë shpejt ai i fitoizemrat e të gjithëve. Vianney filloi të bëhej injohur edhe më larg dhe fjalët e tija vinin t'idëgjonin qindra e mijëra besimtar ngavende të ndryshme. Ai i kalontegjashtëmbëdhjetë deri nëntëmbëdhjetë orënë ditë duke rrëfyer dhe kthyer besimtarëtkah Zoti.Vianney kishte devotshmëri të madhe përShën Filemonën e cila ishte virgjëreshëmartire e Kishës së hershme. Gjatë muajit tëvitit 1843 Viannëy u sëmurë rëndë dhemendoi se jeta e tij ishte kah fundi. Ai iu lutShën Filemonës që ta shëroi atë dhe ipremtoi se do të ja kushtoi njëqind meshënë shenjtoren e saj. 12 ditë më vonë Vianneyu shërua dhe ai shërimin e tij ia atribuoi ShënFilemonës. Më 4 Gusht 1859 Gjon MariaVianney vdiq në moshën 73 vjeçare.4

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009Porosia e tijJanë të njohura tri mrekulli të këtij shenjti:1. Sigurimi i parave për lëmoshë dhe ushqimpër bonjakët; 2. Njohuri mbinatyrore për tëkaluarën dhe të ardhmen; dhe 3.Shërimin esëmundjeve, posaçërisht te fëmijët.Por, mrekullia më e madhe ishte vet jeta etij. Ai përulej që nga fëmijëria dhe për 40vite ushqimi dhe gjumi i tij ishin tëpamjaftueshëm. Fjala e Zotit e ushqentedhe i jepte shpresë për të jetuar.Më 1925 Papa Piu XI e shpalli shenjt, festa etij festohet më 4 Gusht. Le të themi se kishajonë famullitare në Binçë e ka pajtor të dytëkëtë shenjt të madh të kishës. E pasi ky vit iështë kushtuar meshtarisë, të lutemi pra qëtë jetë viti i përvujtërisë dhe thirrjevemeshtarake.Përgatiti: Alfred Albert PjetriNËNA TEREZË: FËMIJA QË MË DHUROI SHEQERIN!Për sa i përket gjakut jam shqiptare, me nënshtetësi jam indiane, e me zemër i takoj JezuKtishtit, thoshte e lumja Nëna jonë Tereze.Ç'do të thotë të duash me dashuri të madhe? Thua duhen kryer vepra të mëdha, për tëdëshmuar se di të duash me gjithë zemër? Duhen bërë dhurata të jashtëzakonshme?Duhen dhënë prova të vështira? Duhet flijuar jeta? Jo. Shpesh herë mjaftojnë edhe disagjeste fare të vogla, për ta shprehur dashurinë e madhe, pa kusht, të thellë deri nëdhimbje, të bukur deri në përtëritjen e shpirtit. Misionarja e Lume e dashurisë NënaTerezë, na siguron se mjafton vetëm një gjest i vogël për të treguar dashurinë ndaj tëafërmve:Ishte një fëmijë fare i vogël nga Kalkuta, ai që më mësoi ç'do të thotë të duash me dashuritë madhe. Një herë na u harxhua sheqeri. S'e di sesi, por vocrraku hinduist katër vjeçar, qëndiqte shkollën tonë, mori vesh se Nënë Tereza nuk kishte më sheqer për fëmijët e saj. Sa ukthye në shtëpi, u tha prindërve:Nuk do të ha sheqer për tri ditë, sepse dua ta ruajë për Nënë Terezën, që ka mbetur pasheqer. Prindërit e tij nuk kishin ardhur kurrë në shtëpinë tonë për të dhuruar ndonjë gjë,por pas tri ditësh e morën për dore fëmijën e erdhën bashkë me të në shtëpinë tonë. Ishtesa grima. Në duart e njoma shtrëngonte fort një bocë me sheqer. Kishte brenda sheqerin,që nuk e kishte ngrënë tri ditë me radhë. Po sa mund të hajë një fëmijë? Ky vocrrak, që mezima shqiptonte emërin, më bëri një dhuratë tepër bujare: ai sheqer kishte brenda gjithëëmbëlsinë e dashurisë për mua. Kjo më preku deri në fund të shpirtit.E gjesti i tij më bindi se kur dhurojmë diçka për dashuri të Zotit, dhurata jonë fiton një vlerëtë pallogaritshme.Thuhet se në përfundim të jetës tokësore, kur të dalim ballafaqe para Krishtit, Aineve si Gjykatës i drejtë dhe i mëshirshëm, nuk do të na pyet pse nuk i kemi ndihmuar tëtjerët, por me sa dashuri iu kemi ndihmuar të tjerëve apo me sa dashuri i kemi kryerobligimet tona. Me plotë të drejtë shkrimtari i famashëm F Bosmans thotë: Dashuriaështë çelësi i parajsës!Përgatiti: Marigona Tonë Gashi .5

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009Jemi në kohën e pushimeve, në kohën everës, kohën e të korrave, do të jetë mirëtë ndalemi pak e të meditojmë,analizojmë jetën tonë: sa e njoh Zotërinë,sa e dua dhe e dëgjoj zërin e Tij: Të korratjanë të mëdha, kurse punëtorë ka pak. Mesiguri se shumë e ndiejmë si edhe vetJezusi e ndjeu nevojën dhe patidhembshuri për popull se janë si dele pabarinj. Ishte nevojë e asaj kohe por ështëedhe sot. Të gjejmë pak kohë në mes tëgëzimeve se jemi së bashku me ata tëcilët kanë ardhur këto ditë tek ne, mbi tëgjitha rastet e volitshme e tëpavolitshme. Të marrim në duart tonaUngjillin në veçanti Mt 16 – 30 - Djaloshi ipasur dhe të ndalemi kujt i drejtohet kyzë? Me siguri do të themi po kjo porosiështë për të rinj e të reja. Vërtet ne tëgjithë a thua nuk mund të gjejmë përveten tonë diçka si popull, kishë, famulli?Sa te rinj dhe të reja janë në udhëkryq,nuk dinë si e ku të marrin drejtimin ejetës? Sa vijnë dhe i drejtohen Jezusit siMësuesit të mirë për të arritur diçka tëbukur në jetë, e mbi të gjitha mbretërinëe Hyjit – jetën e pasosur? Ka të rinj e tëreja të cilët jetojnë sipas ligjeve të Zotit,por ndiejnë se ju mungon diçka e nukdinë apo nuk kanë guxim të kërkojnë çkaduhet më shumë? Pas bisedës nga Ungjillii lartpërmendur Jezusi thotë: Eja më ndiçmua! Djaloshi ishte i pasur – të rinjtë, tërejat sot janë të pasur! A ka vend nëzemrat e tyre për këtë thirrje? MosEJA MË NDIQ MUA!ndoshta ka shumë zotërinj?! Çfarë epengon përcaktimin, çfarë iu mungon?Përse nuk i besohen Zotërisë së të korravei cili thërret punëtorë-shërbëtorë, nëvreshtat e Tija!? A thua nuk është nder përty o i ri të jesh meshtar, shërbëtor i altarittë Zotit tonë Jezu Krishtit dhe ti e re që t'idhurosh - kushtosh jetën Atij nga i cilierdhi dhe vjen çdo dhuratë për ty? Përsetë mos jesh lajmëtar i Ungjillit jo vetëm nëpopullin tënd por edhe më tutje sipasshembujve të shkëlqyeshëm që janë tënjohur nga të gjithë ne. Të korrat janë tëmëdha! Jo vetëm tek ne por jo edhe largvendit tonë njerëzit presin me jetë e vepratë dëshmohet e vërteta të jetohetmbretëria e Hyjit për një ripërtëritje tëmbarë botës.Mos ngurro, mos ke frikë! Dëgjoje sotzërin e Tij! Ai qëndron tek dera e zemrëstënde e troket, çelja derën! Pranoje këtëftesë! Bëhu i lirë, bëhu e lirë! Prej çfarë tëkesh frikë, nga vështirësitë, sakrificat?Sjellim një pjesë nga mesazhi i Atit Shenjt:Të dashur miq, mos t'ju lëshojë zemra përballëvështirësive dhe dyshimeve; besojini Hyjit dhe6

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009INTERVISTË ME DON MARJAN MARKUNNjë prezantim te shkurtër te jetës dheveprimtarisë tende si meshtar?Don Marjan Marku: Unë si meshtarveproj që 21 vjet, pra jam shuguruar nëvitin 1988 në Prizren nga Imzot NikëPrela. Si meshtar kam shërbyer në fillimnë Novo Sellë për 5 vite, pastaj kamshkuar për shërbim në Vjen të Austrisë kupo ashtu kam shërbyer 5 vite dhe atjekam hapur Misionin Katolik Shqiptar përAustri. Pas Austrisë kam ardhur ne Zvicërnë janar të vitit 1999. Në fillim kam qenëvet në Zvicër dhe kur kam parë nevojën eMisionit Katolik Shqiptar, kam filluarriorganizimin e Misionit, kështu që pasdisa viteve nga një mision janë formuaredhe dy misione tjera, kanë ardhur edhedy meshtar tjerë dhe katër motra tënderit. Në janar të vitit 2003 kam marrëudhëheqjen e Misionit Katolik Shqiptarpër pjesën lindore të Zvicrës me seli nëSirnach.Si e përshkruan veprimtarinë tuaj nëdiasporë?Don Marjan Marku: Jeta e shërbimit tëmeshtarit në mërgim dallon nga ajo eshërbimeve meshtarake në famulli përshkak të hapësirës dhe shpërndarjes sëbesimtarëve në gjithë territorin, përshembull Misioni ynë në Zvicrën lindoreështë teritorialisht i madh sa gjithëKosova dhe në këtë aspekt duhet të jemfamullitar sa në gjithë Kosovën. Ne kemitetë kisha ku themi meshë një herë apody herë në javë dhe kështu për çdo tëdiele i kemi dy apo tri meshë.Shpërndarja e besimtarëve në këtëhapësirë krijon dhe vështirësi tëorganizimeve në Misionin tonë.Përveç meshave, ne po ashtu kemi edheorganizime te tjera. Një here ne vit kemishtegtim në Lurd (Francë), por ndonjëhere në Rome, në Tokën shenjte apo nevendet tjera të botës. Po ashtu kemiformuar edhe një ansambël te vallëzimitme emrin Arbëresha te cilët janë shumete suksesshëm. Para disa viteve kanemarr pjese ne një festival ne Berlin dhe ekanë zënë vendin e tretë. Pastaj kemishoqatën e grave: Nëna Shqiptare, rrugësse Nënë Terezës. Kam bërë edhe disa librasiç janë: 100 fjalë te urta të së lumes NënëTereza, një libër për fëmijë dhe te rinj:Jezusi nga Nazareti, një CD me këngë tëKrishtlindjes, dhe një tjetër me fjalë tëurta dhe uratë të së lumes nënë Tereza.8

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009Diçka mbi Misionin?Don Marjan Marku: Misioni ynënumëron diku mbi 6000 besimtarë dhe sii tillë territorialisht është i shpërndarë nëgjithë Zvicrën lindore. Ky mision ka njëqendër në Sirnach dhe në këtë qendërkemi zyret, një kapelë dhe një sallë,ndërsa meshtë i kremtojmë në Kishatzvicerane.Çka të gëzon dhe çka të pikëllon më sëshumti në jetë?Don Marjan Marku: Një fjalë e urtëthotë: Gëzimi i ndarë është gëzim idyfishtë ndërsa pikëllimi i ndarë ështëgjysma e pikëllimit. Me qenë i krishterë ivërtetë do të thotë me u gëzua me ata qëgëzohen dhe me u pikëllua me ata qepikëllohen, natyrisht se edhe për muagëzim është suksesi, arritja dhe kur i shohtë tjerët të lumtur, ndërsa pikëllim përmua është dhembja, vuajtja, vështirësitëe të tjerëve. Gëzimi më i madh për njeriunështë atëherë kur mund ta ndash me tëtjerët. Ne si të krishterë jemi të ftuar që tëgëzohemi me të tjerët dhe ky është gëzimi dyfishtë dhe të pikëllohemi me të tjerëtdhe kjo është gjysma e gëzimit.Me festën e Zemrës së Krishtit ka filluarviti i meshtarisë, çka do me thanë meqenë meshtar sot?Don Marjan Marku: Nga Ati i shenjtë kyvit i është kushtuar Shën Gjon Vianeit i cilika vdekur para 150 vjetëve. Ai ishte njëmeshtar i cili shërbente në Ars (Francë) simeshtar dhe tërë ditën e tij ishte nëshërbim të besimtarëve. Kur erdhi në Arse pyeti një djalë të ri: Ku është kisha? Dheai i tregoj ndërsa Shën Gjon Vianei i tha:Unë do ta tregoj rrugën e cila të qon nëqiell. Po ashtu ishte në mënyrë tëposaçme në shërbim të besimtarëveduke rrëfyer deri në 14 orë dhe në këtëshërbim kalon në amshim. Shën GjonVianei është pajtor i meshtarëve dhe përkëtë arsye ky vit nga Ati i shenjtë PapaBenedikti XVI është i kushtuar thirrjeve tëshenjta dhe meshtarëve. Me qenëmeshtar sot do të thotë me qenë nëshërbim të Hyjit dhe të besimtarëve siçishte edhe Shën Gjon Vianei. Me qenëmeshtar do me thanë me dëshmua dheme predikua Krishtin me jetë dhe mevepra.Çka i porositë lexuesit tanë?Don Marjan Marku: Natyrisht se ipërshëndes të gjithë lexuesit e revistësShën Antoni dhe ju dëshiroj që sa mëtepër të jeni dëshmitarë të Krishtit dhe tarealizoni atë që keni premtuar nëpagëzim duke dëshmuar fenë në Hyjin icili është në Tri Vehtje Hyjnore dhe duke ularguar nga e keqja dhe mëkati. Mosharroni se sivjet është viti i Shën GjonVianeit. Ai është pajtori i dytë i famullisësë Binçës dhe duhet të jetë shembull përtë gjithë besimtarët e kësaj famullie. Zotiju bekoftë !Intervistoi: Klodina Kristë Gashi .9

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009SHENJTËRO DITËN DIEL E DITËN FESTË TË URDHËRUAR!Sot po jetojmë në një botë materialiste kugjithçka është shndërruar në interespërfitimi. Diçka vlen vetëm nëse kainteres. Mjerisht edhe ne në Kosovë pobëhemi skllav të një mendimi të tillë tëgabuar ku edhe njëri tjetrin e vlerësojmënë bazë të pasurisë, ku siç e cekëm parimkryesorë i kësaj bote moderne janëkosumizmi që do me than merr gjithçka tëofron jeta, shfrytëzoje dhe në fund gjuaje,hidhe! Dhe parimi tjetër i gabuar ështëhedonizmi, që do me than mund tëpërdorësh çdo gjë që të krijon kënaqësi,sepse ne jemi në këtë botë që të kënaqemisa më shumë që të mundemi! Dhenjerëzit, pra edhe ne në Kosovë dhe nëfamullinë tonë, për të arritur këto dëshira,nuk po i respektojmë urdhërimet e Zotit.Ne këtu po e cekim të tretin: Shenjtëroditën diel e ditën festë të urdhëruar, që nukdo me than vetëm me shkua në meshë epastaj të bëj çfarë të duash, por atë ditë t'iakushtosh Zotit në tërësi. Ja çka na thotëShkrimi shenjt lidhje me këtë: ... gjashtëditë puno e kryej të gjitha punët tua, kursee shtata ditë është e Zotit, Hyjit tënd, mosbëj kurrfarë pune as ti as biri yt, as bija jote,as shërbëtori yt, as shërbëtorja jote, askafsha jote, as i huaji që banon te ti. Sepsegjatë gjashtë ditëve Zoti i bëri qiellin etokën, detin e gjithçka gjendet në to epushoi ditën e shtatë, prandaj Zoti e bekoiditën e shtatë dhe e shenjtëroi. (krah Dal20,1 -7).Ne si popull për këtë e kemi edhe një uratëtë vjetër:Dita festë e dita diel, është e Zotitqë rri në qiell, gjashtë ditë neve na i kadhanë, e për veti një e ka lanë. Pra, në këtëditë, jo me punua, por të mundohemi meshenjtërua. Në meshë e në kishë Hyjinduke e nderuar, vepra të mira e lutjet dukeshtuar. Ndër ditë feste kush punon, rrehetkeq e gjë s'fiton. Zotit asgjë me zor nuk imirret, gjëja e mëkatit shpejt do t'i birret...Një nga veset e shumta të Arsit, kusi famullitar erdhi shën Gjon Vianej ishteedhe mos respektimi i të dielës dhefestave të tjera. Andaj një ditë shën Gjoniiu tha besimtarëve të vet: E diela është ditae Zotit të dashur! Ai i ka krijuar të gjithaditët e javës, ka mundur të gjitha t'i ndalpër veti, por Ai iu ka dhënë juve 6, e për vetie ka ndal vetëm një. Me çfarë të drejteprekni në atë që nuk iu takon? Mirë e diniqë gjësendi i vjedhur nuk iu sjell kurrë dobi.Dita që doni t'ia vjedhni Zotit, nuk do t'iusjell dobi. I njoh dy gjëra të sigurta që dot'iu sjellin deri te shkopi i varfërisë: hajniadhe puna të dielave! Përfundoi shën GjoniKështu pra, të dashur besimtarë,të dëgjojmë edhe këshillën e pajtorit tonëshën Gjon Vianej, dhe urdhrin e tretë tëZotit ta respektojmë me përpikëri, sepsevetëm duke respektuar ligjet e Zotit ne dotë jemi të lumtur.Zoti e bekoftë punën e përditshme tonëndhe na ndihmoftë në shenjtërimin tonë tëpërditshëm.Përgatiti: Nikolina Franc Gega10

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009Familja është institucioni më i vjetër ishoqërisë njerëzore që fillon me vetkrijimin e njerëzve të parë, siç lexojmë nëBibël. Dhe ndër dhuratat e shumta qëatëherë i dha Zoti njeriut ishte edhe familja.Zoti nuk i dha mundësin askujt qe tepërcaktonte se cilës familje do t'i takonteapo nga cilët prindër do te lindej, mire povet fakti se familja është dhuratë e Zotit nabën te kuptojmë se ajo është diçka e mire.Në Bibël lexojmë se gjithçka krijoi Zotiishte e mirë!Familja, si dhe shoqëria njerëzore nëpërgjithësi ka ndryshuar dhe po ndryshonshumë çdo ditë. Ajo dikur ishte bashkësi mee madhe, ku jetonin të lumtur anëtarët efamiljes në formë patriarkale, ku nderohejshumë i zoti dhe e zonja e shtëpisë dhe kuanëtarët e familjes i ndanin të gjitha sëbashku. Sot edhe tek ne shqiptarët ngafamilja patriarkale shumë anëtarësh pokalohet në atë moderne me pak anëtarë.Familja nuk ka pushuar se luajturi rol terëndësishëm ne jetën e te riut, përkundraziajo vazhdimisht edhe sot është burim ipashtershëm dashurie, respekti dhetolerante dhe si e tille ajo pasuron te riun meoksigjen psikologjik për te cilin i riu kamjaft nevojë ne mënyrë qe te pasurohet si neUNË DHE FAMILJAaspektin mendor ashtu edhe ne atëshpirtëror.Marrëdhënia prind- fëmijë është themeli inocionit familje. Një familje e shendosh nebrendësin e saj përmban marrëdhënie teshëndosha. Lidhjet dhe rolet familjare janëato te cilat e bëjnë një familje te jetë ezhvilluar. P. sh: mënyra me te cilën fëmijahyn ne marrëdhënie me nenën e tij,përkufizon marrëdhënien qe kanë te gjithëfëmijët tjerë me prindin. Për te qen njëfamilje e zhvilluar duhet qe ajo ta njoh artine dashurisë, faljes dhe duresës sepse nemungesë te këtyre virtyteve nuk mund teketë progres ne atë familje.Duke pare se dita e ditës familjet janëgjithnjë e me te ndara vërejmë edhe semarrëdhëniet ndërmjet anëtareve tefamiljes janë ftohur falë kohës moderne ecila e ka kapluar familjen ne përgjithësi.Çdo familje duhet pasur parasysh se ajo ecila po i ndan sot është një gjë e cila nuk ipërket Zotit dhe dëshirës se tij, prandajsecili prej nesh duhet te mundohet qe tanderoj ne rend te parë Zotin e pastaj edhefamiljen. Te respektosh familjen do tethotë tu tregosh anëtareve te saj se kanënjë vend te cilin Ati ynë e ka krijuar qe taruajmë pastërtinë e shpirtit duke e dashurme plot zemër njeri-tjetrin, dhe kështu njëdite do te mund te dalim para fytyrës se tijduke iu falënderuar për familjen eshendosh qe na ka dhënë dhe se bashkume prindërit tanë, vëllezërit dhe motrattona një dite te gëzojmë lumturinë eparajsës. Të gjitha familjeve të krijuarasivjet ju dëshirojmë bekimin e Zotit.Emiljana Zef Marku11

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009NË FAMULLINË TONË TË DASHURMe kënaqësi prita kohën kur do tëgjendem në mesin e më të dashurve tëmi, në mesin e një rinie shumë tëshëndosh, në mesin e fëmijëve, pleqve etë rinjve punëtor, të afërt e të dashur.Erdhi edhe koha e nisjes sime ngaGjermania për në Kosovë (pas tre vitevemungese në këtë mes). U nisa herët nëmëngjes nga aeroporti i Hamburgut e kumë ofroi vëllai im Pjetri me djalin e tijRonaldon e vogël (që u zgjua aq herët) qëpo ashtu edhe pse i lindur në Gjermani edo jashtëzakonisht Binçën, Kosovën.Fluturimi dha Zoti ishte shumë i mirë dhe iqetë. Pas dy orë e gjysmë arritëm dhesuksesshëm ateruam në Prishtinë rrethorës 10.30, me 13.06. 2009. Shpejt morrataxi - n dhe u drejtova kah ana eMoravës... për në fshatin martir tëKaradakut - Binçë. Menjëherë gjatërrugës ma ra në sy puna e një përparim ihovshëm në ndërtim e rregullim tërrugëve e gjërave tjera... Isha përmalluarshumë, me mallëngjim pritja hyrjen nefshatin më të bukur në botë i cili shtrihetbuzë maleve të zeza të Karadakut meplotë gjelbërim e të cilin fshat ezbukurojnë edhe tre lumenj që kalojnëpërmes tij. Që nga hyrja në Gërlicë kokapandërprerë më rri e kthyer nga ana emajtë e nga shihen bjeshkët e pasura sidhe kalaja e vjetër shumë shekullore eBinçës e cila mbanë në vete shumë eshumë fshehtësi…sa afrohem më tepërVitisë e fshatit tonë, zemra më rrah edhemë shpejt. Emocionet, pritja e takimit tëshumëpritur rininë dhe me famullitarintonë të dashur don Albertin për të cilinmoti kohë dëgjoj vetëm fjalë miradije ngatë rinjtë, pleqtë e fëmije rreth urtësisë,punës, afërsisë dhe dashurisë së tij që kapër këtë popull e bëjnë të vetën. Në fshatarrita rreth orës 11.30 ku ndërkohë ishteedhe Mesha sepse është dita e ShnaNdout, pajtorit të famullisë sonë.Pas një pushimi të shkurtër, iu lajmërovafamullitarit i cili me zë kënaqësie ep ë r q a f i m t ë n g r o h ë t m ë u r o imirëseardhje dhe pushim të këndshëm.Më njoftoi shkurtimisht me punën dheveprimtarinë e tij (lidhje me këtë isha iinformuar edhe më herët, dhe isha nërrjedhë). Po, edhe mos të më thoshteasgjë, gjithçka ishte më se evidente, dhenuk ka vend për fjalë, sepse puna shihej.Fshati tashmë ishte i asfaltuar gjithkah,ndriçimi ishte nëpër tërë fshatin (falëangazhimit të famullitarit dhe njëdonacioni nga qeveria Çeke), sa bukurështë të qëndrosh në oborrin e Kishës i ciliishte shtruar me aq mjeshtëri, sa bukurishte rregulluar salla e takimeve (ku mëparë mbaja edhe unë takime por nëkushte të vështira), gjithçka ishte aqbukur sa thash me hoka: vërtetë paskemihyrë në Evropë…Menjëherë të bie në sy nga famullitaridhe të rinjtë që pyesin dhe intereson përjetën e njerëzve tanë e të cilët gjendënanë a mbarë botës, me punë të12

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009përkohshme atje kudo...Pyesin pa prapër të gjithë, se si janë e si jetojnë dhepyetja më e shpesh është: A VIJNË ATASIVJET? Sa, me kënaqësi e përzemërsi napresin, janë të gatshëm të bëjnë gjithçkapër ne që gjendemi në kurbet, që vetëm evetëm gjatë qëndrimit tonë këtu, tëkalojmë si është më së miri. Muapersonalisht më impresionon angazhimi ityre në çdo aktivitet... Menjëherë mëlutën që të jam bashkëpunëtor i tyre e tëbëjmë diçka për mirëpritje të fluksit tëmërgimtarëve që dita e ditës po arrijnë epo çmallen me bashkëfshatar e ku pogjejnë një lloj freskie shpirtërore këtu!Rinia edhe pranë shumë punëve që kanëkëtu e studimeve arrijnë të gjejnë kohë etë bëjnë ushtrime në korin e Kishës, tëushtrojnë dramë e shfaqje teatrale memotive fetare e kombëtare etj. Kështugjersa çdo ditë vjen dikush nga kurbeti,famullitari me rinin kanë planifikuarshumë aktivitete, si nga ana kulturore poedhe ato zbavitëse...Potencoi edhe një gjë. Në kurbet nevenuk njohim se kush vjen nga Stublla efshatra tjerë, atje të gjithë jemi shqiptardhe NJË. Pra, mos të mungoj edhe kybashkëpunim ndër famullia sepse gjatëhistorisë gjithçka na lidhi mes vete, edhemë tepër na lidhi vuajtja e persekutimipër fe e atdhe, kaluan të parët tanë tëmirën e kalvarinë e përbashkët, gjë qëedhe na ofroi që të duhemi mes vete,sepse jemi të një gjaku, të një feje, kështule të mbretërojë në ne e zemrat tonaDASHURIA! JEMI VËLLEZËR!Në emër tim pasi erdha si i pari, ashtuedhe në emër të rinisë sonë, gjithëmërgimtarëve iu urojmë mirëseardhje nëfamulli, pushim të këndshëm e bekimenga Zoti i gjithëpushtetshëm, Ai na pastënë dorën e vet e na ruajt kudogjendemi....Marjan Sebaj-Sopi14.VI.200913

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009Në korrik të vitit të kaluar në lokalet efamullisë në Binçë, nën organizimin efamullitari tonë don Albertit dhe Këshillit tëfa m u l l i s ë u m b a j t n j ë t a k i m m ebashkatdhetarët tanë. Gjatë këtij takimi uvendos të formohet edhe këshilli i kishësedhe për diasporë. Kështu me vota të lirakëshilltarë për Zvicër u zgjodhën: Anton Zefi,Ali Llukes, Bekim Zejnullahu. Ky këshill nëvjeshtë të vitit të kaluar organizoi një takimme bashkatdhetar në Zvicër ku ishte ipranishëm edhe famullitari ynë. Dhe në këtëtakim u zgjerua këshilli i kishës me anëtarë tërinj: Fitor Gjoni, Luz Sopi, Augustin Marku,Dol Zefi, Leonard Simoni dhe Ivica Koliq.Këshilli i famullisë në Zvicër filloi menjëherëtë punoi rreth hapjes së fondit humanitar përtë varfëritë e famullisë dhe për të përkrahurprojektet që na vijnë nga famullia dhefamullitari ynë.Kështu Këshilli i famullisë për Zvicër nëMünchwilen TG, me 13.VI 2009 ditën epajtorit tonë shna Nout, organizoi përbesimtarët e famullisë sonë një festëfamiljare. Gjatë kësaj mbrëmje kishim këtërend të ditës:- Informim për Fondin e Famullisë BINQË-KABASH-VITITemat për Informim të besimtarëve- Raporti vjetor 2008 / 2009 (Letrat efalënderimit të famullitarit tonë donAlbertit)- Fjala e lirë me besimtarë- AperoMbrëmjen e hapi moderatori Pal Azizi:Të nderuar besimtarë, në emër të Fondit tëFamullisë dhe në emrin tim personal, ju urojëmirëseardhje dhe për shumë mot festën eshën Ndout apo shën Antonit të Padovës.Jemi në këtë festë së bashku, që sa më mirë tënjihemi me zhvillimet në Fondin e famullisë.Dëshirojë që mos të harrojmë, se pikërisht 1014FESTA SHNA NOUT NË ZVICËRvite më herët ky Fond ka qenë shpresë eshumë atyre që pas përfundimit të Luftës me13 Qershor 1999 në Kosovë, u ka dalë nëndihmë dhe ju ka ndihmuar sado pakë, pasgjithë asaj torture që familjet tona pësuan nëatë periudhë.Më pas moderatori ftoi z.Luz Sopi-n,që të informojë për Raportin vjetor 2008 /2009. Pas leximit të këtij raporti shumë tësaktë, iu dha rasti që besimtarët të shprehinmendimet e tyre.Në fund besimtarë të nderuar, vazhdoi Pala,duke shpresuar dhe besuar, se ndihma dhehumanizmi juaj është shpresa e atyre që janënë varfëri, që edhe ata së paku gjatë festavetë mos ndihen të vetmuar, ju falënderon igjithë Këshilli i Fondit të Famullisë së bashkume don Albertin dhe motrat e nderit tëfamullisë së Binçës dhe besojnë edhe më tutjenë ndihmën tuaj. Këtu pra e mbyllim takimindhe urojë që shën Ndou të ruajë secilinbesimtarë dhe hiri e dashuria të mbretërojënë familjet tona, duke i lënë vend një apero - sqë së bashku të festojmë këtë festë. Gjithë tëmirat në familjet tuaja dhe rrugë të mbarë nëpushime verore.Lë të theksojmë se besimtaret tona kishinpërgatitur ëmbëlsira dhe gjëra tjeraushqimore, e ne pije freskuese, kështu që meangazhimin e të gjithëve kjo festë kaloishumë bukur dhe të gjithë u ndamë tëkënaqur.Luz S SopiKëshilltarët e famullisë në Zvicër

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009FESTAT NË FAMULLINË TONËPërshpirtëria e madhe ndaj pajtorit tëfamullisë sonë apo shenjtit të botës, siç equajnë me të drejtë shna Noun filloi me tëmartet në nder e lavd këtij shenjtimrekullibërës e shumë të dashur për tëgjithë ne. Çdo të marte kisha ishte përplotme besimtarë. Gjatë këtyre të marteveshumë besimtarë vinin në këmbë ngaStublla e Letnica. Mesha ishte me predikimdhe lutjen përkatëse kushtuar shna Nout. Tëmartën e fundit shkuam në shtegtim nëGjakovë.Pastaj filluam përgatitjen më intensive përfestën e pajtorit tonë shna Nout me treditësh. Të enjten pasi që ishte festa e Korpitdhe Gjakut të Krishtit, shtegtuam në këmbë– procesion nga Kabashi për në Binçë. Natëne festes pas meshës, e cila ishte përplot mebesimtarë patëm procesionin rreth oborrittë kishës me truporen e shna Nout të cilënme ndërrime e mbajtën Antonia Gega dheEmanuell Idrizi, Ali dhe Age Toma, si dheLush Tuniqi e Man Sebiqi. Kështu deshëm t'ipërfshijmë të gjitha moshat e famullisë sonënë këtë procesion simbolik.Ditën e shna Nout, e shtunë 13.VI:2009.mesha parë ishte në ora 9 dhe e thafamullitari ynë. Ndërsa ajo kryesore ishte nëora 11 në oborr të kishës të mbushurpërplot me besimtarë të ardhur ngafamullitë fqinje. Meshën e udhëhoqi donAmbroz Demaj, nga Stublla e që si meshtarëshërben në Rrëshen të Shqipërisë. Ai gjatëpredikimit theksojë se në gjithësi ka shumëplanetë por ne më shumë e duam diellin.Kështu ne kemi shumë shenjtër por padyshim më i dashuri për ne është shna Nou.Lë të marrim mësim nga jeta e tij, dhe le tëjemi gjithmonë falënderues për faktin se munë ditën e sotme, para 10 viteve forcat serbeu larguan nga famullia juaj pa dëme tëmëdha, sidomos pa viktima, përfundoi donAmbrozi.Arta Gjon feriziZemra e Krishtit(19.VI.2009)Dikur të parët tanë për festën e ZemrësKrishtit shkonin në Shkup, ku ishte kisha evetme kushtuar kësaj feste. FalënderojmëZotin dhe të gjithë ata që kontribuuan që netani kemi kishën e bukur në Viti, e cila çdo tëpremte mbushet me besimtarë të shumtë qëvijnë për të kërkuar ngushëllim dhe ndihmënga kjo Zemër hyjnore.Për festën e Zemrës Krishtit upërgatitëm me tre ditësh. Ditën e parëmeshën e tha famullitari ynë Don Alberti.Ditën e dytë don Kristë Gjergji dhe të tretënDon Lush Gjergji. Kisha çdo ditë ishtepërplot me besimtarë që luteshin dherrëfeheshin e kështu përgatiteshin15

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009shpirtërisht për këtë festë të madhe.Ditën e festës mesha e parë ishte nëora 9 që e tha famullitari ynë. Ndërsa atë nëora 11 e udhëhoqi ipeshkvi ynë Imz DodëGjergji në bashkëmeshim me shumëmeshtarë. Në këtë ditë me dëshirën e Papësfilloi viti kushtuar meshtarisë që do të zgjatëderi në Zemrën e Krishtit të vitit tëardhshëm. Ipeshkvi kërkoi prej besimtarëvetë shumtë që të lutën për meshtarët dhe përthirrje të reja meshtarake dhe rregulltare.Festa e shën Elisë(20.VII.2009)Florina David KoliqiMe 20 korrik në famullinë tonë u kremtuanjë ndër festat më të vjetra të famullisë sonëajo e shën Elisë profet. Kjo festë zanafillën evet e ka tek martirët tanë, të cilët para se tëshkonin të paraqiteshin në Gjilan te Gjinollbegu se janë shqiptarë katolikë, shkuan nëLetnicë për tu betuar para Zojës Cërnagore.Por kur filloi Kalvari i tyre, ata përsëri ubetuan edhe para shën Elisë: Nëse i forconqë t'i mbetën besnik Krishtit, ata do të fillojnëta kremtojnë festën e tij.Këtë ditë kishim dy meshë:meshën e parë në ora 9 e tha ish famullitariynë don Lush Gjergji, i cili foli për rolin e shënElisë në historinë e shëlbimit. Ai, vazhdoidon Lushi na thërret edhe neve me guxim tëluftojmë kundër zotave të rrejshëm, siç bërishën Elia,Gjithë çka ishte bukur në këtë ditëverore në oborrin e famullisë sonë. Motratbukur kishin rregulluar vendin ku do tëthuhet mesha shenjte. Vullnetarët efamullisë kishin mbushur oborrin me ulësepër besimtarë.Oborri i kishës ishte përplot me besimtarë tëardhur edhe nga famullitë për rreth. Binte nësy numri i besimtarëve tanë nga kurbeti.Meshën, në bashkëmeshim me shumëmeshtarë të tjerë e udhëhoqi don MarjanMarku, biri i famullisë sonë me shërbim nëSirnach (Zvicër). Leximet i lexuan LiljanaZejnullahu dhe Drita Gj Zefi, po ashtu ngaZvicra. Ungjillin e lexojë Marjan D Ukaj,xhakon i cili së shpejti do të shugurohet përmeshtarë. Në predikim, don Marjani folishumë bukur për jetën e shën Elisë i cili kajetuar në shek e IX para Kr. dhe rolin e madhqë pati në ruajtjen e besimit të vërtetë nëZotin. Emri Eli vjen nga fjala Elijah dhe d. m.th. Jahve është Zoti im. Lutjet e besimtarëve ilexuan Valon Kola dhe Edison Marku. Edhelëmoshën dhe rreth figurës së shën Elisë ukujdesen këshilltarët tanë nga diaspora.Kështu, siç theksoi në fund famullitari ynë,kemi dashur të jetë një lidhje më e ngushtë etë gjithë besimtarëve të famullisë sonë. Kori ikishës po ashtu ishte i përzier me korin efëmijëve dhe kënduan shumë bukur.Në përfundim të meshës, famullitariynë falënderojë Zotin për shën Elinë, që iforcoi të parët tanë për t'i qëndruar besnikZotit dhe që na ndihmon edhe neve për tëdëshmuar besimin tonë në Zotin me fjalë dheme vepra. Pastaj, ai falënderojë edhepredikatarin don Marjanin dhe meshtarëttjerë.Ishte vërtet e bukur kjo ditë. Pasmeshës – sofrës hyjnore, vazhduam mesofrën vëllazërore, pra me drekën tëpërgatitur enkas për këtë festë nëpërfamiljet tona.Driton Agim Simani .16

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009AKTIVITET NË FAMULLINË TONËPashkët, 12.IV.2009. Për festat ePashkëve kaluam shumë bukur. Kishimshumë aktivitete fetare dhe pjesëmarrjae besimtarëve ishte shumë e madhe. TëPremten e Madhe kishim një dramë mbiMundimet e Krishtit, të cilën me shumëndjenja e luajtën të rinjtë tanë dhe zgjuanemocionet tek shikuesit të cilët nuk mundt'i ndalnin lotët. Gjithçka ishte bukur edheditën e Pashkëve. Pas meshës në Kabashdhe në Binçë, fëmijët ndanë vezë të kuqepër fëmijë, e për të rritur famullitari ynëbashkë me të rinjtë organizoi një koktejpër të gjithë të pranishmit në meshë.Mund të merrni DVD me dramën dhemeshën e Pashkëve.E diel, 19.IV.2009. Në meshë në Binçëishte shefi i EULEX – it, (misioni civilndërkombëtar në Kosovë) Iv de Kermabome familje. Meshën e udhëhoqi DonMarjan Demaj në bashkëmeshim me disameshtarë mysafir.E hënë, 20.IV.2009. Organizuam 10vjetorin e kalimit në amshim të m OtilaKramer. Kishim një akademi përkujtimoreme ligjërata të mbajtura nga Don LushGjergji, e Don Shan Zefi. Kishim edhepromovimin e librit mbi m Otile të shkruarnga m Slavica Buljan, e të përkthyer nëshqip nga Don Marjan Demaj. Pastaj ishtemesha e udhëhequr nga ipeshkvi ynëMons Dodë Gjergji, ku morën pjesë edheshumë meshtarë të tjerë, dhe në funddarka për mysafir.E shtunë, 23.V.2009. Organizuamshtegtimin në këmbë vetëm përfamullinë tonë nga kisha e Zemrës Krishtitnë Viti deri në Letnicë. Morën pjesë mbi50 persona të të gjitha moshave. Pastajishte mesha. Të rinjtë tanë morën pjesënë turnirin tradicional Imzot Mark Sopi qëorganizohet në nivelin e ipeshkvisë sonë,e që sivjet u mbajt në Gjakovë.E diel, 24.V.2009. Shoqata e fëmijëveShën Dominik Savio, organizoi një turnirnë futboll për fëmijë. Morën pjesë 9ekipe, tri nga Stublla. Kishte shumëshikues dhe ishte shumë bukur. Vendin eparë e mori ekipi i Gjon Llukes, ndërsa tëdytin ai i Mark Gashi. Urime.Rrëshajtë, 31.V.2009. Sot kishimkungimin e parë në famullinë tonë. 26fëmijë e morën Krishtin për herë të parënë zemrat e tyre të pastra. Ishte shumëbukur. Urime.E enjte, 4.VI.2009 Në Kabash ishtekrezmimi. Pra, 24 të rinj, nga duart eipeshkvit tonë Imz Dodë Gjergji, morënkrezmimin shenjtë. Në meshë morënpjesë edhe disa meshtarë të tjerë. Urime.E Diel, 7.VI.2009. Ishte takimi me të rinj.Ligjëratën për jetën dhe veprën e shën17

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009Palit e mbajti Atë Ndue Kajtazi ngaGjakova. Interesimi i të rinjve ishte shumëi madh.E martë, 9.VI.2009. Organizuam njështegtim në Gjakovë për nëna e vajza tërritura. Pas meshës që ishte në ora 10para dite, vizituam famullinë e NovoSellës ku me shumë bujari na priti biri ifamullisë sonë Don Lush Sopi me motratqë shërbenin aty. Pastaj ndaluam nërestorantin e bukur pranë Urës shenjte.Ishte bukur.E enjte, 11.VI.2009. Festa e Korpit dhe eGjakut të Krishtit. Mesha ishte në Kabash.Pas meshës në procesion shtegtuam drejtkishës famullitare në Binçë tek shna Nou(pasi që ishim në prag të festës së shnaNout) si falënderim për sa e sa të mira qëpo ia jep famullisë sonë. Procesioni kaloipër mrekulli. Vlen të theksohet veshja nëtë bardha e fëmijëve të kungimit të parë,e atyre që u krezmuan si dhe disa të tjerëme veshje kombëtare.E diel, 28.VI.2009. Ishte shtegtimi nëGjakovë me rastin përmbylljes së vitit tëshën Palit. Ne morëm pjesë me 5autobusë dhe shumë besimtarë tjerë memakina. Ishte bukur të shikoje aq shumëkatolikë në një vend të bashkuar në lutjeduke shkuar në këmbë në gjatësi prej mëshumë se 2 km.E premte, 17.VII.2009. Grupi teatror i tërinjve Imzot Mark Sopi, nën regjinë e zMarjan Sebaj shfaqen një dramë Mbivrasjen e At Luigj Palaj në Novo Sellë tëGjakovës. Të rinjtë tanë luajtën aq bukursa që zgjuan emocione të shumta tekshikuesit e shumtë. Pas dramës,famullitari don Lush Sopi na ofroi njëdarkë në restorantin Guri i zi.E hënë, 21.VII.2009. Të njëjtën dramë eshfaqëm edhe në kishën tonë në Kabash,e cila ishte përplot me besimtarë që meshumë emocione e përcollën dramëndhe nuk mund t'i ndalnin lotët nga ngjarjarrëqethëse për dhunën e shfaqur ndajfratit nga forcat serbo malazeze, dhe pathyeshmërinë e fratit për të mbrojturpopullatën katolike dhe myslimane ngasllavizmi. Malazezët fratin e dashur atLuigj Paliqin, të lindur në Janjevë e vranëme 7.III.1913 në fshatin Janosh afërGjakovës, në rrugë për Pejë.Rolet kryesore: Vilson Marku, Nue Beka,Alfred Pjetri, etj.Përgatiti: Klodina Kristë GashiFesta e shna Nout në Binçë18

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009SHËN GJON VIANEJ QË RRINTE GJITHË DITËN NË RRËFYESTORE.Sa shëndetlig e i zajftë është famullitari i rii Arsit. S'i ka mbushur ende tridhjetë e njëvjetë e i ka faqet të zgropuar. Klementina,Liza e Amelia, tri besimtare të famullisë tëShën Filomenës, së cilës i kushtohet Kishae vendit, janë vërtetë të shqetësuara.“Me sa duket, ha shumë pak!” Thonë seha vetëm patate… “E ke parë ç'vështrimtë ethshëm ka? “Jo të ethshëm, por tëzjarrtë!” përgjigjet tjetra.Gjon Maria Vianej, me origjinë ngaDardilě, pranë Lionit, erdhi në Ars aty ngaviti 1817. Pasi e vërejtën mirë e mirë,besimtarët nisën ta çmonin shumë. E paknga pak filluan ta ndjekin çdo ditëKishën… Sipas famullitarit të Arsit, rrëfimiështë mënyra më e mirë për të rifilluar njëjetë të re, për t'iu afruar Zotit e për t'ikërkuar falje. Prandaj e nis punën e tijpikërisht nga rrëfyestorja, ku shpesh rrid e r i n ë t e t ë m b ë d h j e t ë o r ë .“Nuk ka pikë kujdesi për vete. Pastaj, pseduhet të rrëfehemi? Ti Amelia, përshembull, a mund të quhesh mëkatare?”“Unë jo, por të tjerët, me sa duket, po. Tatregon vetë numri i njerëzve që vrapojnënë rrëfyestoren e tij”. “E kush na qenkankëta?” – pyet me shqetësim Amelia.“Së pari, ti i gjykon të tjerët pa i njohurfare. Pastaj e vë vetën përmbi ta, dukeharruar se të gjithë jemi të barabartë parasyve të Zotit. Së fundi, më e rëndësishmjanga të gjitha, nuk e njeh bukurinë e hapitqë bëjnë: s'ka gjë më të bukur se tëp a j t o h e s h m e Z o t i n ” .“Ngutem gjithnjë kur flas” – pranon mendrojtje Amelia.“Gjëja më mahnitëse që bën Zoti, ështëse nuk na qorton” – ndërhyn Liza, “por nado kështu siç jemi. Ulet tek këmbët tonapër të na pastruar nga balta e mëkateve epër të na hapur rrugën drejt jetës së re”.Liza çuditet sesi mundi të japë njëpërgjigje kaq të bukur. Bie heshtja.Sigurisht që famullitari u kishte shtënë nëkokë ide të çuditshme. Fama e famulltarittë Arsit, një meshtar i jashtëzakonshëm,shtohet gjithnjë më shumë e njerëzitvijnë edhe nga larg për t'u rrëfyer prej tij.Pasi çlirohen nga barra e mëkatevepërmes rrëfimit, rinisen të shëruarshpirtërisht e nganjëherë, edhe fizikisht.Fillojnë të vërtetohen edhe mrekulli.Famullitari i Arsit bëhet aq i njohur, sa tëtërheqë pas vetes turma njerëzish. Mbyllsytë në vitin 1859 e shpallet shenjt nëvitin 1925, duke u bërë edhe pajtor iklerit. Në se do të na duhej të kujtonin njënga shprehjet e tij, do të zgjidhnim këtë:Në shpirtin tonë kemi gjithçka duhet përtë bërë mirë.Përgatiti: Valeriana Gjergj Kola19

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009In memoriamProf Engjëll Sedaj(14.VII.1943 - 03.VI.2006)U bënë tri vite paprofesorin tonë tëd a s h u r e t ëmirënjohur, që ishteedhe nderi i famullisësonë prof EngjëllSedaj.E n g j ë l l S e d a j ,profesor i rregullt iFakultetit Filologjiktë Universitetit të Prishtinës, ka lindur neKabash më 14 korrik të vitit 1943 në njëfamilje e cila në këtë fshat kishte zbritur ngaStublla. Ishte fëmija i gjashtë i prindërve të tij,Jak dhe Magdalenë Sedaj (Sopi). Pasmbarimit të shkollës fillore në Kabash dheViti, ndoqi mësimet në gjimnazin klasik nëPazin të Kroacisë, të cilin e kreu në vitin 1962.Studioi filozofinë në Fakultetin Teologjik nëZagreb (5 semestra) dhe filologjinë klasike nëFakultetin Filozofik në Shkup, ku diplomoi nevitin 1971.Studimet pasuniversitare i ndoqi në Degën eLetërsisë Shqipe në Fakultetin Filozofik tëPrishtinës, ku në vitin 1980 mbrojti tezën edoktoratës me temë Homeri te Shqiptarët.Disa herë ka qëndruar në Romë dhe universitetetë tjera të Italisë për kërkime shkencore,por edhe për të ndjekur ligjërata ngalatinishtja mesjetare të prof. Renzo Avesani.Karrierën e tij si mësimdhënës e filloi në vitin1968. Një kohë punoi në Gjimnazin e Ferizajt,kurse nga viti 1971 punon pa ndërpre nëFakultetin Filozofik (filologjik) të Universitetittë Prishtinës, ku ligjëron lëndën Gjuhë Latine.Një vit akademik ka mbajtur mësim edhe nëUniversitetin e Tetovës, kurse ligjërata tëveçanta ka mbajtur edhe ne Beograd, Tiranë,Kozencë etj. Ndërkaq, me kumtesa ekontribute të tjera është paraqitur në shumëtubime shkencore me karakter kombëtar endërkombëtar.Rruga jetësore e profesor Engjëll Sedajt ështëe qetë, por me përmbajtje, kurse veprimtariae tij shkencore e profesionale e gjerë dhe eshumanshme.Ajo paraqet një kontribut të çmuar përfilologjinë shqiptare dhe sidomos përstudimet krahasuese si disiplinë shkencore.Nga punimet dhe veprat e tij të botuara(monografi, studime, tekste shkollore,artikuj, recensione, përkthime letrare eshkencore etj.), por edhe nga aktiviteti izhvilluar jashtë studios, mund të konstatohetse Engjëll Sedaj është marrë deri ne amshim:a. Me studime filologjike krahasuese:b. Me studime te letërsisë shqipe:c. Me studime te letërsisë antike grekoromake.d. Me hartimin e teksteve shkollore dheuniversitare.e. Me veprimtari kulturore dhe shkencoredhef. Me veprimtari politiko-shoqërore epublicistike.Duke iu qasur punës me seriozitet evendosmëri, ai ka arritur rezultate tëlakmueshme në secilën nga këto lëmi dhe katërhequr vëmendjen e opinionit dhe tëstudiuesve eminentë shqiptarë si R.Qosaj,M.Xhaxhiu, Sh.Osmani, M.Hysa, Th.Gjika etjtë cilët kanë dhënë vlerësimet të larta përveprën e tij.Natyrisht se e gjithë kjo nuk arrihet lehtë.Puna krijuese dhe shkencore, sikurse edheajo pedagogjike-arsimore, kërkon vullnet,durim, përpjekje, sakrifica, përkushtim dhe20

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009doemos edhe energji të pashtershme. Ajo edo njeriun e tërë. I vetëdijshëm për këtëEngjëll Sedaj si studiues, si profesor, sipërkthyes, si publicist etj. ia ka falur kohëndhe energjitë e veta punës së tij shkencorefilologjike. punës së tij me student nëprocesin mësimor, punës së tij si përkthyesdhe interpretues i teksteve të vjetra, punës sëtij si mbrojtës i vlerave kulturore, me një fjalëpunës së tij krijuese dhe shkencore nëpërgjithësi, që, krahas dhimbjeve, sjell nëjetë edhe gëzime.Profesor Engjell sedaj ishte njëri nganismëtarët dhe themeluesit e Takimeve tëDon Mikelit që çdo vit mbahen në Stubëll,duke dhënë kontributin e jashtëzakonshëmme ligjërata dhe me organizimin e tyre.Por vdekja e mori në kohën më të mirë sishkencëtarë, profesor, pra në kohën kur endekishim nevojë për të, por Zoti i ka planet eveta me secilin prej nesh. Mendojë qëprofesori ynë, i cili tërë jetën punoi palodhshëm në ndriçimin e të kaluarës sonë,tani i qetë pushon dhe ndërmjetëson paraZotit për popullin dhe Kishën tonë që aqshumë e deshi. Pushoftë në paqe.Përgatiti: Nue Sarë BekajMark Gashi(10.08.1990 - 13.04.2009)Unë jam Ringjallja dhe Jeta, kush beson nëmua, edhe nëse vdes, do të jetojë. Edhe kushjeton e beson në mua, nuk do të vdesaskurrë!Gjoni 11. 25Ishte e trishtueshme dita kur ti u ndave ngane, është e rëndë koha që ne duhet tajetojmë pa ty. Kemi shumë pyetje për tyEngjëlli ynë.Na thuaj: Pse ike nga ne?Pse na le me dhimbje?Pse ne duhet të jetojmë pa dashurinë tënde?Pse ne duhet të shohim buzëqeshjen tëndevetëm në fotografi?Pse heshtë zëri yt i ëmbël, që ishte gjithmonëi gatshëm për fjalë të mira?Pse heshtë vëlla, na thuaj së paku një fjalë,ngushëlloje mamën, babin, njerëzit që tëdonin aq shumë?Ti është dashur të shkosh, të largohesh ngane, por ne besojmë se tani je afër njëDashurie më të ngrohtë dhe më të madhe.Dashurinë që ne ta dhuruam e more mevete, por dashuria dhe kujtimi që ti na leneve është shpresë dhe ngushëllim përzemrat tona.Disa njerëz kanë dhuratë të jetojnë meengjëj, por ata duhet të gjejnë forcën dhe tëpajtohen se një ditë duhet të ndahen ngaengjëjt e tyre.E ne jemi disa nga ata, sepse e patëmdhuratën dhe fuqinë. Dhuratën që tëjetojmë me Markun dhe fuqinë që po na jepZoti të vazhdojmë jetën pa të.Engjëlli ynë do të mbetet përgjithmonë nëzemrat tona.Liridona Kristë Gashi21

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009In memoriamVjollca Marku(17.X.1972 – 1.VII.2009)L i n d u r m ë17.10.1972 e bija eSeferin dhe PalinaM a r k u .Kishte një jetë tëlumtur, ishte njëvajzë e bukur, emençur dhe shumë edashur për të gjithëmirëpo e gjithë kjopërfundoi qysh në moshën 18 vjeçare ngavdekja tragjike e vëllait të saj rast ky qëndryshoi jetën e saj plotësisht ku nga mërziae madhe për humbjen e vëllait – Nikollës, fitoisëmundjen e diabetit dhe jeta e saj edhe mëtepër u vështirësua Nga të gjitha këto ka qenëaq e dëshpëruar sa që shpesh herë donte tëvdiste por me kalimin e kohës kuptoi seçfarëdo që të ndodhë duhet çmuar jetënsepse ajo është dhuratë e Zotit pastaj epranoi sëmundjen me fe dhe dashuri sipass h e m b u l l i t t ë K r i s h t i t .Përkundër të gjitha vuajtjeve asnjëherë nukmungonte buzëqeshja në fytyrën e saj, edhemë tej vazhdoi të jetë e afërt me te gjithë.Lirisht mund të themi se për Vjollcën tonë tëdashur, vlejnë fjalët e të lumes Nënë Tereza:jeta pa dashuri dhe flijim, nuk ka kuptim! Ajopati shumë dashuri në familje, por edheshumë flijime dhe vuajtje që ia shkaktontesëmundja dhe dhimbja për vëllain e dashur.Pra, ajo edhe pse e dinte se nga sëmundja qëkishte mund të pritej çdo gjë në çdo momentprapë nuk mungonin planet për te ardhmente cilat fatkeqësisht mbeten të pa realizuara.Ajo barti këtë sëmundje përplot 18 viteIku bashkë me shiun pa thënë asnjë fjalë,përqafimi i prindërve pak orë para vdekjesishte gjëja e fundit që bëri.Në të jetuar mendove për vdekjen... a thuanë të vdekur do të mendosh për kohën ejetuar...?!!-Vitet do të kalojnë por kujtimi dhe malli përty kurrë nuk do të shuhen...Te kujton me mall e gjithë familja SeferinMarku e më gjërë.Valentina Marjan MarkuKur teatri ndodh në fshatTrupa e teatrit amator “Imzot Mark Sopi” nga fshati Binçë i Vitisë, mbrëmjen e së hënës, nëfshatin fqinj, Kabash, shfaqi dramën “Për atdhe”, e cila i kushtohet martirit Atë Luz Palaj, tëvrarë nga xhandarmëria serbe në vitin 1913. Shfaqja u dha në sallën e meshës të kishës sëfshatit, e cila ishte e ngushtë për t'i zënë të gjithë ata që ishin kureshtarë për ta përjetuar këtëngjarje skenike në fshat.Shfaqja e punuar në regji të Marjan Sebaj-Sopi, arriti të bartë emocione prekëse tek publiku.Teksti i mbështetur në dokument dhe i pasuruar me një lojë të mirë të trupës së këtij teatri,sillte në skenë një nga episodet më rrëqethëse të përpjekjeve për të mbijetuar me identitetfetar dhe nacional në këto hapësira tashmë të pushtuara nga një pushtues i ri, siç ishin serbët,të cilët zëvendësuan pushtuesit osman fill pas luftës ballkanike të vitit 1912.Prifti i martirizuar Atë Luz Palaj dëshmonte për përkushtimin e tij për fe dhe atdhe. Ky fakt qëishte estetizuar bukur në nivelin e një teatri amator, u duartrokit gjatë nga publiku ipranishëm. Në kushtet që u shfaq kjo dramë, megjithatë arriti të shndërrohet në një ngjarjekulturore për banorët e fshatit, për të dëshmuar faktin se sa të etshëm janë njerëzit për jetëkulturore, e cila mungon edhe nëpër qendrat kryesore të Kosovës, le më nëpër fshatra.Bardh Frangu (Marrë nga gazeta Express)22

Shën Antoni i Padovës, Viti II nr. 4, Korrik 2009Kronika e famullisëPagëzimet:1. Albert, Afrim dhe Tereza Zejnullahu, lindur në Prishtinë më 13.II.2009 dhepagëzuar në Binçë më 13.IV.2009.2. Gentian, Afrim dhe Tereza Zejnullahu, lindur në Prishtinë më 13.II.2009 dhepagëzuar në Binçë më 13.IV.2009.3. Eliana, Albert dhe Suzana Idrizi, lindur në Bern (CH) dhe pagëzuar në Binçë më13.IV.2009.4. Alojz, Hil dhe Fjorentina Marku, lindur në Viti më 8.XI.2008 dhe pagëzuar nëKabash më 30.IV.2009.5. Elsa, Izak dhe Sofije Martini, lindur në Prishtinë më 6.IV.2009 dhe pagëzuar në Vitimë 22.V.2009.6. Esamuell, Ali dhe Antoneta Zefi, lindur në Prishtinë më 30.IV.2009 dhe pagëzuar nëKabash më 28.V.2009.7. Nikollë, Gjergj dhe Lumturie Azizi, lindur në Gjilan më 12.VI.2009 dhe pagëzuar nëKabash më 9.VII.2009.8. Domenik, Bernard dhe Adriana Dodaj, lindur në Gjilan më 10.VI.2009 dhepagëzuar në Binçë më 11.VII.2009.9. Antonia, Alfred dhe Bernardeta Marku, lindur në Gjilan më 3.VII.2009 dhepagëzuar në Binçë më 22.VII.2009.10. Mariola, Nikë dhe Lulina Lutiqi, e lindur në Viti më 4.I.2009 dhe pagëzuar në Binçëmë 25.VII.2009.11. Sebastian, Augustin dhe Emanuella Gega, i lindur në Gjilan më 1.VII.2009 dhepagëzuar në Binçë më 26.VII.2009.Fëmijëve të porsalindur iu dëshirojmë fëmijëri të lumtur dhe jetë të gjatë në hiri tëZotit. Urime dhe prindërve dhe të gjithë atyre që janë gëzuar me lindjen e tyre.Kanë kaluar në amshim:1. Mark, Isak dhe Jacinta Gashi lindur më 10.VIII.1990, vdiq tragjikisht nëkomunikacion më 13.IV.2009.2. Vjollca, Seferin dhe Palina Marku, e lindur më 16.X.1972 dhe vdiq më 1.VII.2009.Pushofshin në paqe! Ngushëllime të sinqerta për familjarët e tyre!23

Momente nga drama “Për atdhe”