Romano Atmo nr5 - ZwiÄ zek Romów Polskich w Szczecinku

Współczesność, w tym edukacja,nie zawsze musi kolidować z tradycją.życie został pominięty. Dziś niektórzy Romowie przełamująte stereotypy, ale to wciąż za mało. Odsetekuczących się i studiujących Romów jest bardzo niewielki.Nie wpojono nam, że edukacja jest bardzo ważna.Gdybyśmy mieli to zakorzenione od dawien dawna,z pewnością nie byłoby wśród nas tak wiele osób bezszkoły i bez szans na pracę. Co ciekawe, kształcenie sięnie jest czynnikiem, który bardzo godzi w naszą tradycję.To tylko pozytywny element, który mógłby nam wprzyszłości pomóc. Romscy rodzice powinni zadbać oto, aby oprócz pielęgnowania i wpajania dzieciom tradycjiromskiej, zadbać o właściwy (czyt. pozytywny)stosunek do szkoły. Niech obokmuzyki i tańca edukacja stanie sięnowym elementem naszej tradycji.No, może nie tradycji, ale dobrychprzyzwyczajeń.Zważywszy na fakt, iż przyszłonam żyć w XXI wieku, w czasachrówności i równouprawnienia,kiedy kobiety na całym świeciewalczą o swoje prawa, tradycjaromska znów narzuca swoje racje.Mówię tu o upośledzeniu kobiet whierarchii romskiej społeczności.Kobiety są zdecydowanie gorzejtraktowane niż mężczyźni. Zasadnicząich rolą jest zajmowanie sięrodziną. Jest to funkcja typowa dlakobiet - temu nie zaprzeczam. Alegdzie jest miejsce na rozwijanieswoich zainteresowań, na spełnieniesię jako kobieta? Na to nie ma miejsca w tradycjiromskiej. Spowalnia ona niejako rozwój naszejspołeczności, hamuje go. W ciągu kilkudziesięciu latRomano Atmoprzeżyliśmy pewne zmiany, ale mimo tonie staliśmy się społeczeństwem światłym,nie „zaszliśmy” daleko do przodu.Nasze zasady nam na to nie pozwoliły.Czy dalej też tak będzie. Czy nadalpozwolimy by tradycja blokowała namrozwój? Wielu Romów dzisiaj postąpiłobyinaczej, bo widzą jak ciężko jest terazżyć. Bez wykształcenia, bez nadzieina lepszą przyszłość. Warto pomyśleć otym, zanim nasze dzieci powtórzą błędyrodziców. Bo czasu nie zatrzymamy, ajeżeli będziemy postępować tak jak dotej pory, to ani nam, ani naszym dzieciomczy wnukom nie będzie łatwiej.Nie neguję tu całkowicie naszychzasad. Bo i owszem, mamy pięknezwyczaje, na przykład szacunek jakimdarzymy starszyznę. Ale to jest akuratwskazane, bo starszym szacunek się należy. Chodzi tuzupełnie o coś innego. O coś, co przez wieki trzymanas kurczowo w miejscu i nie pozwala wyjść do przodu.Czy kiedykolwiek zmienimy to? Czy znajdziemysposób, aby bez zbędnych kontrowersji i kolizji pogodzićtradycję z nowoczesnością? Jeżeli ktoś ma już takisposób, to może zechce podzielić się z czytelnikami?A może ktoś nie chce iść do przodu, woli trzymać siętradycji i żyć jak do tej pory? Czekamy na opinie wtej sprawie. Być może wspólnie dojdziemy do tego, cobyłoby dla nas najlepsze...przyg. A. SamborskaNiektórzy potrafią pogodzić tradycję z nowoczesnością.23