prof.qazim berisha - Syri 3

Mbaj mend një çast të jashtëzakonshëm gëzimi , qëlexohej në fytyren e profesorit, më 19 tetor 1979, me rastine përfundimit me sukses të plotë i të gjitha ndërtimeve nërrethet e Shkodrës, të Lezhës, të Mirditës, të Dibrës, tëKrujës, të Matit, të të Pukës e të Tropojës, që u dëmtuanrëndë nga termeti i fortë i 15 prillit 1979, sepse në njëkohë rekord dhe vetëm me forcat e veta brenda një afatirekord u zhduken pasojat e një fatkeqësie të madhenatyrore. Atë ditë ne e kishim përjetua ngrohtësishtfjalimin e Enver Hoxhës në mitingun e madh në Bahçellëktë Shkodrës dhe fjalët emblematike:TERMETI LËKUND MALET POR JO SHQIPTARI N!Profesori na fliste me orë të tëra për artin, letërsinë,filozofinë, politikën etj. Njëherë na foli gjerë e gjatë përL.Van Bethovenin, i cili i kishte shkruar Princit Lihnovskekëto fjalë: ― Princ, ajo që jeni ju, jeni për shkak të rastësisëdhe familjes ku keni lindur, ndërsa ajo që jam unë, jampërmes vetes sime; princa ka pasur dhe do të ketë memijëra; BETHOVEN ka vetëm një!”Profesori na fliste me respekt të veçantë përVLERËN E KOHËS, dhe na i përkujtonte fjalkët eLENINIT se VONIMI QOFTË EDHE NJË MINUTË NGAORA E CAKTUAR ËSHTË NJË KRIM, dhe na porosisteqë ta kursejmë KOHËN tonë dhe të tjerëve, të tregoheshimtë përpiktë dhe të organizuar, të kujdesshëm dhe tëdisiplinuar, sepse koha për ne është shumë e shtrenjtë, mëe shtrenjtë se margaritarët,më e shtrenjtë se floriri,por jetaështë e tillë që FLORIRIN KOHË ta harxhojnë edhe njerëzjashtë kohës. Ne jemi shumë të vonuar, pohonte profesori,dhe natën duhet ta bëjmë ditë për të shpëtuar nga prangat erobërisë shekullore, për të dalë nga shpella e errësirës, ngaoqeani i paditurive tona të pafalshme, dhe na përkujtontepoezinë e Nolit të madh-RENT OR MARATHONOMAK!Dhe pastaj poezinë e Dritëro Agollit: TËPAGJUMËT(sepse Shqipërinë e përgjonte vdekja eujqërve imperialisto-revizionistë):Mos vallë se dikush në botë rri zgjuar466