hernefes_2015_11

Yâ Rabbim
Elif Hilâl Doğan
Dünya üzerinde ne kadar roman, ne kadar ansiklopedi,
ne kadar biyografi var?
Kaç yaprak eder okuyabileceğim kitaplar?
Bir insan, hayatı boyunca başını hiç kaldırmadan
okusa, dünyadaki kitapların ne kadarını okuyabilir?
İzlemeye, dinlemeye, öğrenmeye çalışsa tüm hayatı
boyunca, var olan bilginin ne kadarını edinebilir?
Elde kalan acz ve hayret.
Bu muazzam genişlikteki bilgi kaynağı karşısında
bizim çok sınırlı bir kapasitemiz var. Bu kaynağın
derinlerine doğru yol almaya hadi gücümüz yetse
desek, bu sefer kısacık ömrümüz, zamanımız buna
yetmez. Hem belli frekanstan ötesini duyamayan,
belli uzaklıktan veya yakınlıktan ötesini göremeyen
yani algılama imkânı sınırlara bağlı olarak değişen
beş duyumuzla edindiğimiz bilgilere de güvenemiyoruz
ki. Meselâ benim gördüğüm mavinin, başkasının
kırmızısı olup olmadığından nasıl emin olabilirim?
Zaten var olan bilginin çok çok az bir kısmını
edinebiliyorken, bir de şu beş duyumun aklıma
yönlendirdiği kısıtlı bilginin elinde mahkûm olduğum
gerçeği önümde duruyor. Ne duyularıma güvenebiliyorum,
ne aklıma. Bir de bunun akılla kalp
arasındaki bağlantıyı kurma tarafı var ki, işte orası
benim için tamamen muhâl...
Ben hep “anlayamadığımdan” dolayı sıkıntı çektiğimi
düşünürüm. Hatâlarımı da anlamam. Anlamayınca
onları düzeltmek için elimde bir veri yok diye
üzülürüm. Sanırım en çok buna üzülürüm. Ortaokul
yıllarımdan beri Necip Fâzıl’ın şu dizeleri aklıma
gelir durur:
“Anlamak yok çocuğum, anlar gibi olmak var.
Akıl için son tavır, saçlarını yolmak var…”
Sohbetler’i açıyorum… Efendim diyor ki: “Nasıl ki
Hazret-i Mûsâ ulülazim bir peygamber olduğu hâlde,
Allah’ın emriyle, ledün yani esrâr-ı ilâhî ilmini
elde etmek için Hızır’a mülâkî oldu. Hızır Hazretleri,
kendisiyle arkadaşlık edebilmek için hiçbir şeye
îtiraz etmemesini şart koştu. Fakat mâlûm olduğu
üzere Mûsâ üç defa Hızır’a îtiraz etti. Böylece de
Hızır, aralarında firak gerektiğini Mûsâ’ya bildirdi.”
O koskoca Hazret-i Mûsâ iken bunları yaşadıysa, ya
biz ne yapalım? Bu kadar karışık ve zor olabilir mi
bu anlama/idrak etme/öğrenme işi? Hayır, olmamalı…
Peki benim anlamadığım nedir? Neyi kaçırıyorum,
neyi? Yine her an unutmak üzere, cevabını
biliyorum.
“Bir ânın sayısız kez çoğaltılmasının farklı görüntüleri”
demişti Yazar Ali Ayçil… Bunu ne için söylediğini
hatırlamıyorum. Bir edebiyat sohbetiydi, not
almışım... Notlarımın arasında bu ifâdeyi okuyunca
“dünya tam da bu işte” dedim. Dünya işte bu… Bir
ânın sayısız kez çoğaltılmasının farklı görüntüleri…
Ve çoğalan o her farklı görüntüde tek bir soru yükseliyor
arkadan: “Ben sizin rabbiniz değil miyim?”
Hocam anlatırken der ya, ezel âleminde bize soruldu,
her an tekrar tekrar soruluyor. “Ben sizin rabbiniz
değil miyim?” hitâbı hepimize her an geliyor,
diye... Bir ânın (o ânın), sayısız kez çoğaltılmasının,