EYLÜL 2016 Dijital

Geleceğe yönelik bir soru sormak istiyorum size.
Yusuf'la önümüzdekü eğitim sürecinde neler
yapmayı planlıyorsunuz hocam?
Yusuf'un eğitim süreci boyunca biz çok şanslıydık
aslında. Aileyle aram gayet iyi. Onlara güvenim ve
saygım tam, onların da bana aynı şekilde çok şükür.
Yusuf'un eğitimi konusunda aslında onun hayatındaki
insanlar olarak hepimizin ayrı ayrı görevleri var. Ve biz
bunun bilincindeyiz. Hep beraber küçük küçük notlar
alıyoruz, birbirimize telkinlerde bulunuyoruz. Bu iş
sadece bir eğitmen ve onun eğitim programından
ibaret değildir. Onun hayatında kimler varsa, anneannesi,
dedesi, arkadaşları, eğitmenler, terapistleri,
psikologları fikirsel anlamda aynı çatı altında toplanmalı.
Bu insanları tanışıyor olması ve görüşüyor olması
lazım. Sizin o çocuğa vermiş olduğunuz emeğin kalıcı
olabilmesi için ailenin de anlayışlı olması çok önemli.
Yusuf'un benimle öğrendiklerini evde de uyguluyor
olması o anlamda belirleyici oluyor. Özetle Yusuf
benimle yemek yedikten sonra ellerini kendi yıkıyor
evde yemek yediği vakit ellerini annesi siliyor ise bizim
çalışmamızın faydasını kötü etkilemiş oluyor elbette.
Bu noktada, hocam bizim çocuk sizin yanınızda
mükemmel, ama eve geldiğimiz zaman bambaşka bir
insana dönüşüyor şeklinde aldığımız geri dönüşler en
büyük problemimiz aslında.
Peki hocam daha fazla neler yapabiliriz? gibi sorular
yöneltiliyor eğitim süreci kapsamında. Bazı şeylerin
aileler tarafından ölçülü ve kademeli olarak verilmesi
eğitim sürecinde çok önemli bence. Aslında bu çocuklar
bizim eğitim süresi boyunca öğrendikleri
neticesinde kendi yemeklerini yiyebiliyorlar, giysilerini
giyebiliyorlar.
Ama tabii çocuğun önüne özel bir tanı konulduğu için
her şey iki katına çıkarılıyor aile tarafından. Aile daha
çok ve birebir ilgilenme refleksi gösteriyor çocuğa
karşı. Bu çok doğru bir şey değil. Gelişimi engelleyici
bir faktör olabiliyor bazı durumlarda.
Gördüğüm kadarıyla Yusuf'la çok güzel ve verimli
bir ilişkiniz var. Siz de artık Yusuf'un hayatındaki
önemli karakterlerden biri olmuşsunuz, bir
eğitmen niteliğinin dışında. Ayrılmak Yusuf
üzerinde nasıl bir etkiye yol açacak sizce? İkiniz
için de pek kolay olmayacak gibi.
Allah kısmet ettiği sürece aynı yolda yürüyeceğiz biz
Yusuf'la. İnsan hayatı karmaşık. Neyin nasıl olacağını
şimdiden kestiremiyoruz. Allah hiçbirimize kötü gün
göstermesi diyelim. (Bu esnada Yusuf'la hocası sarılır.)
Son olarak siz Yusuf'un hayatına bu denli etki
etmiş biri olarak diğer ''özel'' çocuğu olan ailelere
neler söylemek istersiniz?
Her şey oyunla başlar, oyunla öğretilir. Bizler de
oyunla öğrendik aslında, hep unutuyoruz bunu.
Bebeklik dönemlerinden itibaren çocuklarının
istediği şeyleri oyuna dönüştürmeleri lazım. Evet
zorlu ve sabır isteyen bir süreç. Ama bu son ifade
ettiğim husus çok önemli. Velilerden uzun süre;
Hocam çocuğumla iletişime geçemiyorum. Ne
denediysem olmadı. Ne yapmalıyım? gibi sorular
geldi hep. Dedim ki, bir gün çocuğunuzla
oynadığınız oyunların bir videosunu çekebilir
misiniz? Sonra o veli geldi videoyu beraber izledik.
Evet çocuğuyla oyun oynamış. Ama kendi istekleri
doğrultusunda ve çocuğunun yapmasını istediği
şeylerin doğrultusunda bir oyun oynanmış. O yüzden
bu biçimde uygulanan bir oyun denklemi maalesef
çalışmaz. Çocukla iletişim tam da bu ufak ayrıntılarda
gizli işte. Nİhayetinde o çocuk oynamak istediği şeyin
desteğiyle seninle iletişim kurmak istiyor. Oyunla
kurulması gereken iletişim özeti bu aslında. Biz bu
çocuklarla, parklarda, bahçelerde, sinemada, alışveriş
merkezlerinde, misafirlikte, yolculukta, metrobüste,
vapurda ve başka aklınıza gelebilecek her türlü
kamusal ortamda bulunmayı bilmemiz gerekiyor.
Kendimize ve çocuğumuza engel koymadan
yaşamanın birinci kuralı budur.
60
EYLÜL 2016