Bliżej Źródła nr 21 styczeń 2017

More documents

Recommendations

Info

Ś W I Ę T Y M I E S I Ą C A MAŁA ARABKA – „MAŁE NIC” Święta Siostra Maria od Jezusa Ukrzyżowanego - palestyńska karmelitanka. Mówiła o sobie często „Małe Nic”. Pokora była jej największą bronią, skutecznie odpierającą wszelkie ataki złego. Kiedy rodzice Miriam stracili dwunastu synów, postanowili udać się z pielgrzymką do Betlejem, by tam modlić się o potomstwo. Przyrzekli, że jeśli urodzi się dziewczynka otrzyma imię na cześć Matki Bożej. Prośby zostały wysłuchane. Po urodzeniu dziewczynki, na świat przyszedł także chłopiec, któremu nadano imię Boulos (Paweł). 4 Urodziła się 5 stycznia 1845 roku w Abelin, małej wiosce nieopodal Nazaretu - była człowiekiem Wschodu, pochodzi z obrządku grecko-melchickiego. I choć jej liturgiczne wspomnienie obchodzimy 25 sierpnia, to z racji tego, że urodziła się w styczniu, chciałabym przybliżyć jej postać w kontekście jej relacji z Duchem Świętym. Mała Arabka została przez Boga wybrana do szerzenia nabożeństwa do Ducha Świętego. Tak o tym mówi: „Widziałam przede mną Synogarlicę, a nad nią przelewający się kielich, tak jakby było w nim źródło. To, co wylewało się z kielicha, zraszało Synogarlicę i obmywało ją. Zarazem usłyszałam głos, który wychodził z tego wspaniałego światła. Głos powiedział: „Jeżeli chcesz mnie szukać, poznać i pójść za mną, wzywaj Światło, to znaczy Ducha Świętego, który oświecił moich uczniów i który oświeca wszystkie ludy wzywające Go... Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, ktokolwiek będzie wzywał Ducha Świętego, będzie mnie szukał i mnie znajdzie, znajdzie mnie przez Niego. Jego świadomość będzie delikatna jak polny kwiat. Jeżeli będzie to ojciec lub matka, to pokój zapanuje w jego rodzinie. Pokój będzie w jego sercu zarówno w tym, jak i w przyszłym świecie. Nie umrze w ciemności, ale w pokoju. Żarliwie pragnę, byś powiedziała, że wszyscy kapłani, którzy odprawią raz w miesiącu Mszę Świętą o Duchu Świętym, uczczą mnie. A ktokolwiek mnie uczci i będzie uczestniczył w tej Mszy Świętej, będzie uczczony przez samego Ducha Świętego; i będzie miał w sobie światło; w głębi jego duszy będzie pokój. To On przyjdzie uleczyć chorych i obudzić tych, którzy śpią... A na dowód tego, ci wszyscy, którzy będą odprawiać tę Mszę Świętą albo będą w niej uczestniczyć, i którzy będą wzywać Ducha Świętego, nie wyjdą z tej Mszy Świętej, nie doznawszy tego pokoju w głębi swej duszy. I nie umrą w ciemnościach”. Prawdziwy kult Ducha Świętego ma więc charakter eucharystyczny. We Mszy Świętej ukryte są tajemnicze moce działania Trzeciej Osoby Bożej. Jesteśmy wszyscy zaproszeni do tego, by głosić prawdziwe nabożeństwo do Ducha Świętego. Ono jest jednym z najbardziej skutecznych środków do tego, aby ustrzec się błędu w nauczaniu prawdy Bożej. Dzięki niemu pokój i radość będzie przebywać w naszych sercach. Kto będzie głosił to nabożeństwo, ten otrzyma łaskę światła – poznania największych tajemnic Boga. Ta wyraźna deklaracja Ducha Świętego, który zaprasza nas do przyjaźni z Sobą, ma nas doprowadzić do spotkania z Jezusem, a przez Niego z Ojcem. W naszej parafii w każdy drugi poniedziałek miesiąca o godzinie 17.00 (czas zimowy) sprawowana jest Eucharystia ku czci Ducha Świętego. Adorację po Mszy św. prowadzi Diakonia Modlitwy Ruchu Światło-Życie. Serdecznie zapraszam do uczestnictwa. Z taką Mszą św. wiąże się wiele łask zarówno dla wiernych, przychodzących po światło dla trudnych spraw jak i dla kapłana. Zachęcam do zapoznania się szerzej z postacią Małej Arabki i obejrzenia filmu „Mała Arabka i Matrix”. Dorota Staniszewska https://gloria.tv/language/VhNsBNkAXCbW6LyxcWeq7 Yt4F/video/6R33AgNvbVoe13pnkvxjpphAY
S A V O I R - V I V R E GoŚĆ w dom, BÓG w dom, czyli kolędowy savoir- vivre Odwiedziny kolędowe, to czas, kiedy kapłan odwiedza kościoły domowe, czyli rodziny. Najważniejszy cel to modlitwa oraz błogosławieństwo domu i domowników. Gdy kapłan przychodzi do nas z wizytą duszpasterską, czyli mówiąc inaczej, przychodzi do nas „po kolędzie”, należy pamiętać, że jest to przede wszystkim wydarzenie religijne. Specyfiką tego wydarzenia religijnego jest to, że to my musimy przygotować dla niego takie warunki, by mogło ono przebiegać w sposób właściwy. Naszym obowiązkiem jest zatem zdobycie informacji, w jakim dniu i godzinach nastąpi to wydarzenie (z reguły jesteśmy o tym powiadomieni przez parafię), odpowiednie przygotowanie stołu – biały obrus, na którym w centralnym miejscu powinien znajdować się krzyż, obok lichtarzyk z dwiema lub jedną świeczką (świeczka to symbol Chrystusa, który jest światłością), możemy też postawić naczynie ze święconą wodą i swoje kropidło. Gromadzimy się podczas kolędy całą rodziną, bez wyjątku. Nie powinniśmy też zapraszać nikogo w tym dniu, a jeśli były jakieś zapowiedziane wizyty, odwołać je. Pamiętajmy, że kapłan jest gościem w naszym domu i obowiązują wobec niego wszystkie te procedury, które obowiązują wobec każdego gościa. Trzeba pamiętać też i o tym, że jest to jednak gość wyjątkowy, można powiedzieć, honorowy. Trzeba zatem ubrać się wyjątkowo uroczyście (ważne jest, żeby nie były to kapcie i dres; nie można również przyjmować kapłana na boso – okazuje się, że to „wyraz najwyższej pogardy") i taki charakter nadać mieszkaniu. Drzwi otwiera księdzu gospodarz. Prosi go, by się rozebrał (jeśli kapłan nie jest w samej sutannie) i pomaga mu w tej czynności oraz wiesza wierzchnie ubranie na wieszaku. Następnie gospodarz prosi gościa do pokoju, gdzie oczekuje go, stojąc, cała rodzina. Tam wita go gospodyni i następnie pozostali członkowie rodziny. Następnie kapłan rozpoczyna modlitwę (wszyscy oczywiście stoją) oraz błogosławi dom i domowników – jest to najważniejszy cel wizyty duszpasterskiej (kolędy). Ważna jest też rozmowa duszpasterska, która daje dużo, bo pozwala dowiedzieć się księżom, jacy ludzie są w parafii, komu można pomóc, jak przyciągnąć parafian do kościoła. Dobry gospodarz zatroszczy się również o bezpieczeństwo kapłana, który go odwiedza. Właśnie dlatego psy powinny zostać zamknięte. Nie częstujemy księdza alkoholem i nie namawiamy do jego spożycia. Gdy ksiądz zacznie się przygotowywać do opuszczenia naszego mieszkania, żegnamy go w pokoju – gospodyni i pozostali członkowie rodziny. Do przedpokoju powinien go odprowadzić tylko gospodarz. To on pomoże mu się ubrać i otworzy przed nim drzwi. Witamy księdza i żegnamy oczywiście pozdrowieniem katolickim: „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”, „Szczęść Boże” itp. Jeśli okaże się, że spóźniliśmy się na swoją kolędę, możemy poprosić, żeby ksiądz przyszedł na koniec odwiedzin. W naszej parafii praktykuje się tzw. kolędę dodatkową. Parafianie mogą zamówić wizytę księdza na inny dzień, jeśli nie pasował im ten, który został wyznaczony. Dorota Staniszewska 5
Page 1 and 2: NR 21 STYCZEŃ 2017 PISMO PARAFII W
Page 3: LECTIO - CZYTAJ UWAŻNIE! Łk 2, 10
Page 7 and 8: Mariolina Coghe „Dlaczego stroimy
Page 9 and 10: Mój przyjaciel (odc.3) B A J K A O
Page 11 and 12: W N A S Z E J W S P Ó L N O C I E

Bliżej Źródła nr 21 styczeń 2017

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?